Χίος!! ο παράδεισος των Γεωλόγων και των απολιθωμάτων!!

Διαβάζοντας το παρακάτω κείμενο που έγραψε ο Κ Μακριδάκης  μου ήρθε και εμένα στο μυαλό Ο Κύριος Ν  Ζύμαρης που των είχα γνωρίσει πριν 3 με 4 χρόνια και συζητούσαμε για συλλογές εγώ του έλεγα για νομίσματα που έχω, τι κάνω, τι έχω μάθει κτλ και εκείνος μου έλεγε για απολιθώματα και θυμάμαι είχα μείνει έκπληκτος με αυτά που έλεγε και πως δεν χρειάζεται καν να ψάξεις προχωράς και τα βρίσκεις στο βουνό μες την μέση του δρόμου και πόσοι ξένοι έχουν ασχοληθεί με αυτό κτλ

Η αλήθεια είναι ότι η Χίος είναι (μοναδικός τόπος παράδεισος!!) Είτε για Ιστορικούς, είτε για αρχαιολόγους είτε για γεωλόγους είτε για φοιτητο-μεταπτυχιο-διδακτορικούς είτε για μαστιχοερυνητές και ένα σωρό άλλα.

Να αναφέρω και κάτι άλλο και μετά θα σας αφήσω να διαβάσετε το κείμενο του Κ Μακριδάκη.

Όταν δούλευα στην Πυξίδα στης φωτοτυπίες ήρθε ένας κύριος  και λέει μπορείτε να μου βγάλετε κάτι φωτοτυπία;; -ε ναι -βγάζουμε τα πάντα, -οκ,- βγάζει ένα σπιρτόκουτο και μας δίνει ρε παιδιά  ένα πεθαμένο ερπετοειδές έντομο να πω, ζωύφιο; Τέλος πάντων που ήταν σαν να έβλεπες ένα μικρό δεινοσαυράκη και επειδή θα το έστελνε για αναλύσεις, είχε συνεννοηθεί με κάποιο κέντρο παλαιοντολογίας νομίζω και είχε έρθει για να βγάλει αντίγραφο !!!!

όχι το παραπάνω!

 Και τώρα διαβάστε το κείμενο παρακάτω και ταυτιστείτε και με αυτά που σας έγραψα παραπάνω.

Ο λόγος στον Κ Μακριδάκη!!

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στον οποίον έπεσα σήμερα το πρωί πηγαίνοντας στο χωράφι ήταν ένας παράξενος ταξιδιώτης. Κρατούσε χάρτες από κείνους τους εξειδικευμένους και είχε ύφος μελετητή. Αφού πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλον, δυο άνθρωποι μοναχοί τους μες στη φύση, είπαμε δυο κουβέντες. Κυριολεκτικά δυο. Αλλά με ξαναβάλανε σε σκέψεις.

Το τι του είπα εγώ δεν έχει καμιά απολύτως σημασία όσο οι κουβέντες που μου είπε εκείνος και σας τις παραθέτω αυτούσιες:

"Η Χίος είναι μοναδικός τόπος, παράδεισος για τους γεωλόγους, έχει το παλαιοζωικό που δεν απαντάται πουθενά παρ' εκτός σε ένα πολύ μικρό κομμάτι στην Πάρνηθα. Εδώ είναι όλη η ιστορία της γης από γεννήσεώς της μέχρι σήμερα και την πατάτε"

Τι ήτανε να τον δω αυτόν τον άνθρωπο πρωί πρωί; Με σύγχισε με όσα μου φερε στο μυαλό. Ξαφνικά περάσαν από το νου μου μια προς μια όλες οι σκέψεις και οι εικόνες.

Θυμήθηκα την έτοιμη μελέτη που έχουμε δημοσιεύσει στο Πελινναίο μαζί με τον Κώστα Μάγκο για την δημιουργία του παλαιοντολογικού πάρκου αμωνιτών στον Κορακάρη, την ημερίδα που κάναμε με προσκεκλημένο τον καθηγητή Τσελεπίδη που έχει διδακτορικό ειδικά πάνω στα απολιθώματα των αμωνιτών της Χίου, τα παλαιότερα που απαντώνται στον ελλαδικό χώρο, θυμήθηκα την ιστορία των απολιθωμάτων μαστοδόντων στα Κεραμεία, εκεί που σχεδιάζεται αναπτυξιακό καζίνο, θυμήθηκα ότι αυτά τα απολιθώματα είχαν φύγει κάποτε για μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Μέινζ στη Γερμανία κι επέστρεψαν μετά από πολλές προσπάθειες ανθρώπων, δίκην Ελγινείων, στο Παλαιοντολογικό Μουσείο Αθηνών όπου και φυλάσσονται. Και τόσες κουβέντες και συζητήσεις με ειδικούς για την παγκόσμια μοναδικότητα των χωμάτων του νησιού μας θυμήθηκα.

Κι ύστερα μου πέρασε από το νου η φτήνια μας και η ανεπάρκειά μας. Ότι κανένας μα κανένας και ποτέ δεν έβαλε μπροστά ένα αναπτυξιακό σχέδιο βασισμένο στον σεβασμό και την ανάδειξη όλης αυτής της παγκόσμιας αποκλειστικότητας. Απεναντίας, πολλοί, από δημοσιογράφους μέχρι πολίτες μέχρι την Διοίκηση του νησιού, το μόνο που κάνουν είναι να προπαγανδίζουν, να προσκαλούν και να καλωσορίζουν κάθε επίδοξο επενδυτή που έρχεται να μαγαρίσει το νησί μας και να εκπορνεύσει τους πόρους του και τα πλούτη του, να ξεκάνει όλες μας τις ιδιαιτερότητες, τις μοναδικότητες και τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα έναντι άλλων τόπων, να μας ισοπεδώσει. Την ισοπεδωτική ανάπτυξη του γρήγορου κέρδους όλοι την θέλησαν, ακόμα και σήμερα που οι αναπτυξιακές τους πολιτικές οδήγησαν στην πτώχευση, αντί να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να αλλάξουν μυαλά, παρόμοια και πιο σκληρή ανάπτυξη πρεσβεύουν. Και συνεχίζουν να αποκαλούν μηδενιστές και τροχοπέδη στην ανάπτυξη όσους ανθρώπους σκέφτονται με γνώμονα τον σεβασμό στις ιδιαιτερότητες του τόπου και προτείνουν στόχους μακροπρόθεσμους και ήπιους, εναλλακτικού και ποιοτικούς.

Στην Ελλάδα και βέβαια στη Χίο εδώ και μερικές δεκαετίες κυριαρχούν αυτοί που έχουν στόχο να αρμέξουν τον τόπο προς ίδιον όφελος. Αλαζόνες και μικρόνοες που δεν νιώθουν την τιποτένια ύπαρξη του ανθρώπου αλλά νομίζουν εαυτούς κυρίαρχους του σύμπαντος, το οποίο βέβαια θα τελειώσει μαζί τους, δεν θα υπάρχει μετά από αυτούς. Γι αυτό σκέφτονται και πράττουν έτσι.

Κάνω έκκληση για μια ακόμα φορά στους Διοικούντες τον τόπο μας. Δώστε σημασία στη Χίο, αφήστε κατά μέρος τα σχέδια της καταστροφής και του εύκολου πλουτισμού, έτσι κι αλλιώς οι εποχές αυτές έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί, μην ξεπουλάτε τα μοναδικά στον πλανήτη χώματά μας σε εκπορνευτές επενδυτές, καλέστε ανθρώπους με γνώση επί των ειδικών θεμάτων του τόπου μας και κάντε σχέδιο δράσης και μακροπρόθεσμης επένδυσης. Θέλετε να κάνουμε μια καταμέτρηση ιδιαιτεροτήτων και μοναδικοτήτων του τόπου για να πειστείτε πόσο σπάνιος είναι και πόσες προοπτικές υγιούς ανάπτυξης έχει, κάποιες από τις οποίες μπορούν να έχουν και άμεση απόδοση κερδών;  Αν θέλετε να αφήσετε κάτι σημαντικό πίσω σας και να μην σας βρίζουν οι επόμενοι κάτοικοι αυτού του τόπου. Η κρίση αξιών και χρήματος, η οποία διανύουμε σάς δίνει μοναδική ιστορική ευκαιρία. Αρπάξτε την.

Γιάννης Μακριδάκης

ΥΓ

Εκείνο το πάρκο απολιθωμάτων αμωνιτών στον Κορακάρη (ισάξιο με το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου), το οποίο σχεδιάσαμε με κάθε λεπτομέρεια και δημοσιεύσαμε στο Πελινναίο, είναι μια έτοιμη επένδυση που μπορεί να είναι έτοιμη και να δουλέψει σε δυο χρόνια, να δώσει εργασία και σε πέντε ανθρώπους και να προσελκύσει χιλιάδες επισκέπτες στο νησί. Η πρόταση είναι έτοιμη και το υλικό μοναδικό στον κόσμο. Αντί όμως να την εξετάσει ο Δήμος ή η Περιφέρεια, προτιμούν μέχρι στιγμής να κωφεύουν, να κάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτε, με αποτέλεσμα να μην έχουν ούτε καν περιφράξει τον χώρο για να τον προφυλάξουν από τις οπλές των κατσικιών που καταστρέφουν τα απολιθώματα σκαρφαλώνοντας στους τρεις κόκκινους βράχους του Κορακάρη που τα φιλοξενούν.

Κι ύστερα θέλουμε ανάπτυξη και ανεμογεννήτριες. Είναι ντροπή μας αυτή η κατάντια.

Κύριε Γανιάρη, κύριε Λαμπρινούδη, κύριοι υποψήφιοι Βουλευτές, σας παρακαλώ κάντε κάτι να αλλάξουμε προσέγγιση και να πάμε μπροστά τον τόπο μας με πραγματική και όχι καταστροφική ανάπτυξη. Είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε πληροφορία και βοήθεια για ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση.

Ευχαριστώ.

Share: