Menu - Pages

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2025

Μία εισαγγελέας με @@@

 Έφτασε και πολλοί τη βλέπουν σα Νέμεσι. Θα είμαστε άραγε τυχεροί όντως? Να λοιπόν τα βασικά, για μια Κυρία που μαγνητίζει τις ελπίδες μας >

Καρπάθια, Λουξεμβούργο, Αθήνα- 3 στιγμές από τη ζωή της:

Έχει συνηθίσει να βρίσκεται απέναντι στην εξουσία – κι όχι να την υπηρετεί.


Είναι η πρώτη Ευρωπαία Εισαγγελέας, επικεφαλής της νεοσύστατης Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO), και εκείνη που σήμερα ερευνά μεθοδικά το σκάνδαλο-μαμούθ του ΟΠΕΚΕΠΕ, ένα σύστημα κατανομής αγροτικών επιδοτήσεων που – σύμφωνα με τη δικογραφία – εξελίχθηκε σε εργαλείο διασπάθισης κοινοτικών πόρων από ένα δίκτυο κρατικών αξιωματούχων και ιδιωτών.


Απτόητη από τις απειλές και τις προσπάθειες εκφοβισμού που κατήγγειλε δημοσίως, δηλώνει πως δεν θα επιτρέψει «να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από το πραγματικό ερώτημα: υπήρξε οργανωμένη απάτη και διαφθορά;».

Η Κοβέσι γεννήθηκε το 1973 στο Σφάντου Γκεόργκε της Τρανσυλβανίας, έπαιξε μπάσκετ στην εθνική νεανίδων της Ρουμανίας και σπούδασε νομικά στο Κλουζ-Ναπόκα και στο Τιμισοάρα, με διδακτορική διατριβή στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος.


Το 2006 έγινε η πρώτη γυναίκα Γενική Εισαγγελέας της Ρουμανίας – και η νεότερη στην ιστορία της χώρας.


Το 2013 ανέλαβε την Εθνική Διεύθυνση Καταπολέμησης της Διαφθοράς (DNA), μετατρέποντάς την σε φόβητρο του ρουμανικού πολιτικού κατεστημένου.


Κατά τη θητεία της, οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη δεκάδες υπουργοί, βουλευτές, «τοπικοί άρχοντες» και ο πρώην πρωθυπουργός Αντριάν Ναστάζε. Το 2016 ανανεώθηκε η θητεία της με την υποστήριξη της Κομισιόν, των ΗΠΑ και πλήθους πολιτών, όμως δύο χρόνια μετά αποπέμφθηκε ύστερα από πολιτική στοχοποίησή της από το κυβερνών Κόμμα.


Το 2020, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε πως η απομάκρυνσή της παραβίασε το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη και την ελευθερία έκφρασης. Το 2019, η Ευρωβουλή την εξέλεξε πρώτη Ευρωπαία Εισαγγελέα, παρά τις αντιδράσεις της κυβέρνησης του Βουκουρεστίου.


Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ερευνά τη μεγαλύτερη υπόθεση κοινοτικής απάτης στην Ελλάδα: μια πολύχρονη πρακτική διανομής «εικονικών βοσκοτόπων», που φέρεται να αποσπούσε εκατομμύρια από τα ευρωπαϊκά ταμεία, μέσω κατανομών σε εκτάσεις που ούτε νοικιασμένες ήταν ούτε χρησιμοποιούνταν.


Το σκάνδαλο φέρεται να γεννήθηκε το 2019 να φούντωσε επί Βορίδη και Αυγενάκη.


Η έρευνα της EPPO αφορά πάνω από 40 πρόσωπα,  πολιτικούς, κρατικούς υπαλλήλους, μέλη ΔΣ και συνεργαζόμενες εταιρείες. Σε βάρος τους ερευνώνται αδικήματα όπως απάτη, συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Η ίδια η Κοβέσι προειδοποίησε ότι η έρευνα δεν θα σταματήσει «παρά τις παρεμβάσεις και την παρεμπόδιση των εισαγγελέων».


Η Κοβέσι έχει βρεθεί στο προσκήνιο και για άλλες υποθέσεις: από το δυστύχημα των Τεμπών και τις πιέσεις για διερεύνηση παράνομου φορτίου, μέχρι τη διαμάχη με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για τα SMS με τον CEO της Pfizer.


Η EPPO έχει απειλήσει με προσφυγή κατά της Κομισιόν, καταγγέλλοντας ότι «στραγγαλίζει» τη λειτουργία της μειώνοντας τους πόρους της, σε μια περίοδο που οι έρευνες αυξάνονται εκθετικά: 200 υποθέσεις για το Ταμείο Ανάκαμψης μόνο το 2023.


Ταυτόχρονα, η Εισαγγελία της διεξάγει πολυεθνική έρευνα για απάτες ΦΠΑ ύψους 1,3 δισ., με εμπλοκή ακόμη και της Καμόρα.


Η ίδια η Κοβέσι δήλωσε: «Δεν υπάρχουν δύο διαφορετικοί κόσμοι εγκληματικότητας – οι μαφιόζοι του δρόμου και οι εκπρόσωποι του οικονομικού εγκλήματος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος».


Η Λάουρα Κοβέσι είναι πλέον κάτι περισσότερο από εισαγγελέας. Είναι σύμβολο μιας άλλης Ευρώπης: εκείνης που δεν φοβάται να αγγίξει τους ισχυρούς, να εκθέσει την Κομισιόν, να συγκρουστεί με κράτη-μέλη και να κατηγορήσει δημόσια διεφθαρμένους υπουργούς, ευρωτεχνοκράτες ή πολυεθνικές.


Απέναντί της, συχνά στήνονται εμπόδια: μισές αλήθειες, ψευδείς καταθέσεις, κατεστραμμένα πειστήρια, πρόθυμοι επιστήμονες και νομικές ασυλίες. Όμως εκείνη επιμένει. Και γι’ αυτό, όταν φτάνει στη χώρα σου, να ξέρεις πως κάποιος πρέπει να φοβάται. Όχι η ίδια.

Άρης Μαρουλης. 

Σάββατο 21 Ιουνίου 2025

Σε μια γειτονιά της Αθήνας.

 Σάββατο πρωί. Σε μια γειτονιά της Αθήνας. Μια  πολύβουη λαϊκή αγορά 

Ένα σεργιάνι στις γειτονιές του κόσμου...

Μόλις περάσεις τον πρώτο πάγκο έχεις κιόλας μπει σε άλλη διάσταση. Χωρίς στίγμα.


Ευρώπη, Ασία, ήπειροι, χώρες, πόλεις, άλλες ώρες, άλλα ημισφαίρια, ένας κοινός δρόμος.

Μια λαϊκή αγορά...

Ανακατα αρώματα μπαχαρικά, φρούτα, φαγητά, ζωηρά χρώματα, όλα στροβιλίζονται! Γεύσεις που αναδύονται από το βυθό της ύπαρξης σου  που σε ταξιδεύουν στις  γευστικές  στιγμές της ζωής... 

Κάθε φρούτο και μια ανάμνηση. 

Τότε που η φέτα το καρπούζι σε παιδικά χεράκια, είχε την γεύση της ανεμελιάς. 

Τα αμπελόφυλλα ήτανε ντολμαδάκια τυλιγμένα με αγάπη στο οικογενειακό τραπέζι... 

Όλα γύρω ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι γεύσεων, συναισθημάτων αναμνήσεων. Χορεύεις μαζί του. 

Άγνωστες φωνές, άγνωστοι άνθρωποι, διαλαλούν, πουλούν αγοράζουν...

Στις ζυγαριές πάνω στους πάγκους ζυγιάζονται όλα... Αυτά που είναι προς πώληση και εκείνα που μόνο χαρίζονται!

Ακριβές στιγμές που λάμπουν, ανάμεσα σε "φτηνά" προϊόντα...

Πετούν σαν πυγολαμπίδες. Άμα προλάβεις...

Στερεά, υγρά, καρποί της Γης και της θάλασσας, προϊόντα από αλυσίδες παραγωγής εργοστασίων. Ένα μωσαϊκό χρωμάτων, γεύσεων, αισθήσεων...

Κι εσύ μια σταγόνα  ανάμεσα του που ακολουθεί την ροή στο ποτάμι της Ζωής.

Αφήνεσαι. Γίνεσαι ανάλαφρος σαν χρωματιστό μπαλόνι σε χέρια παιδικά...

Αν σε ρωτήσουν τώρα " ποιος είσαι;"...

Ο ΚΑΝΕΝΑΣ...να πεις σε όλες τις γλώσσες.

Καμία ηλικία, καμία ταυτότητα, καμία ιδιότητα.

Μήπως έχουν αυτοί που στέκονται πίσω από τους πάγκους, εκείνοι που κοντοστέκονται για να ρωτήσουν τις τιμές, αγγίζουν σαν να μπορούν να καταλάβουν αν είναι καλές οι μελιτζάνες, οι ντομάτες, τα φρούτα εποχής;

Στάσου μια στιγμή! 

Κοίτα γύρω...

Ποιος είναι ο ντόπιος,  ο συγγενής; Ποιος είναι ο " ξένος";

Ποιος ο υγιής, ποιος ο ασθενής; Ποιος ο χαρούμενος, ποιος ο θλιμμένος; 

Ποιος ο μόνος ή ο συντροφευμένος, ποιος ο πλούσιος; Ποιος ο φτωχός;  

Ποιος είναι αυτός που λύγισε από τα βάρη της ζωής και εκείνος που τα σηκώνει αγόγγυστα; 

Ανάμεσα σε πάγκους με απλωμένες πραμάτειες, ρούχα,  παπούτσια, εσώρουχα, φρούτα, λαχανικά, ψάρια, ξηρούς καρπούς, γλυκά, είδη σπιτιού... 

Ευγενικά χαμόγελα από γενναιόδωρα χείλη εναλλάσσονται με κοφτά λόγια από κουμπωμένες καρδιές.

Χάνεσαι.

Μήπως και βρεθείς.

Μήπως ανταμώσεις στο τέλος του δρόμου με εκείνους που σου λείπουν.

Τους συνοδοιπόρους σου.

Τον Άνθρωπο.

Ενα Σάββατο πρωί. 

Σε μια λαϊκή αγορά. 

Μια βόλτα.

Στις γειτονιές ενός άνυδρου,  ερημωμένου κόσμου σε περιδίνηση

Που ακριβύνανε τα ζαρζαβατικά και τα φρούτα και φτηνωσε η ανθρώπινη ζωή...


Ευγενία Κωττη. 

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2025

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΦΩΤΙΣΗ


                      

                         ΚΑΛΗ  ΜΑΣ ΦΩΤΙΣΗ



Καλή βδομάδα σ΄όλους μας κι από το Άγιο Πνεύμα

φώτιση κι επιφοίτηση αυτήν εδώ την μέρα

ας έχουμε στο σκότος μας μπας και αλλάξει κάτι

για τους πολλούς και «νηστικούς» καθότι οι χορτάτοι

έχουν να φάνε και να πιουν και να κληροδοτήσουν

χρήμα, τίτλους κι ακίνητα σ΄όσους ακολουθήσουν.

Και πάμε στα ημέτερα τού εσωτερικού

και στα δελτία «ειδήσεων» που πέραν του καιρού 

είδαμε χθες εις την Τι-Βί σε όλα τα κανάλια,

που λέν : «Μπράβο κυβέρνηση» ενώ τα πάει χάλια,

εφόσον όλα έχουνε τον ίδιο  «χορηγό» 

τον εκλεγμένο κάποτε σαράντα τα κατό! 

Περήφανος και έχοντας τον Άδωνι μαζί του

μας είπε ότι πέτυχε με την κυβέρνησή του

τα φάρμακα οι ασθενείς σπίτι τους στο εξής

να τα παραλαμβάνουνε ! ! ! Κι εγώ ο αφελής

αναρωτιέμαι άραγε πώς θα γίνει αυτό;

καθότι μάλλον βέβαιο και πλέον πιθανόν

είναι για τον προστάτη του, ας πούμε ο παππούς,

να λάβει ένα φάρμακο από άλλους γιατρούς

που είναι για μια έγκυο στον μήνα της γυναίκα

κι η έγκυος αντίστοιχα λίγο πριν απ΄τη γέννα

να παραλάβει φάρμακο  πί –χί για την καρδιά

που έπρεπε ν΄αποσταλεί όμως σε μια γιαγιά

που τελικά τής στείλανε κρέμα για την ακμή

που έπρεπε να στείλουνε σε κάποια νεαρή . . . 

Ποιά φάρμακα στο σπίτι μας κάθεστε και μας λέτε

ο κόσμος πλέον ξύπνησε, μη λέτε ότι θέτε

εδώ ρε σείς μετάγγιση  αντί σε ασθενή

μπερδέψανε και κάνανε σ΄άνθρωπο υγιή

που έτυχε και βρέθηκε σ΄ένα νοσοκομείο

ως επισκέπτης  ασθενούς και μεσ’ το κυλικείο

που πήγε για ένα καφέ τον ‘πιάσαν και του ‘βάλαν

αίμα  που ήταν αλλουνού και δη άλλη ομάδα . . .

Αχ βρε λαέ απίθανε, ράτσα τού «πέρα βρέχει»

τού «δε γαμείς» «ωχ αδελφέ» «πάμε κι όσο αντέχει»

φυλή τού «έχει ο Θεός» και των «σταρχιδιστών»

τού «άσε τώρα δεν μπορώ» τού «βλέπουμε λοιπόν . . . »

πολίτη τού «αύριο το πρωί» και τού «από βδομάδα»

τού «δε μας χέζεις τελικά κι εσύ μωρέ Νταλάρα»

τού «φτάνει μού τα έπρηξες» τού «ίσως» τού «μπορεί»

του « κάτσε ρε, ηρέμησε» «μη κάνεις σαν παιδί»

Έλληνα δυσπερίγραπτε γιέ της αναβολής

που έχεις ειδικότητα και πάντοτε μπορείς

να λές: «ας το για αύριο» ότι σου πουν να κάνεις

και άρπα κόλλα γενικά τελειώνεις ότι φτιάχνεις

για να αράξεις και να πεις : «. . . γαμώ το κέρατό μου

δεν το περίμενα αυτό από τον εαυτό μου,

τί κούραση είναι αυτή κομμάτια έχω γίνει . . . »

Έλληνα που εσύ ποτέ δεν φέρεις την ευθύνη

για τίποτα, ό,τι συμβεί και πάντα φταιν οι άλλοι

γιατί «αυτοί» τα έκαναν και πάλι  μαύρο χάλι.

Ελλάς το μεγαλείο σου, χώρα αλλού γι αλλού

που μιά ομπρέλα ψάθινη στην άκρη του γιαλού

με δυό ξαπλώστρες νάιλον χρεώνεις όσο θες

και σαν σαμπάνια Γαλλική έφθασε ο καφές,

αν πάρουμε και σάντουιτς ; μιλάμε γάμησέ τα

όμως γι αυτό οι πιο πολλοί αφήνουν μια πετσέτα

που κάνει δυό –τρία ευρώ και σε παραμυθιάζουν

πως πάνε δήθεν για βουτιά, κι αφού κάπου αλλάζουν

μπαίνουνε στο αμάξι τους και άντε γεια χαρά

κι πάνε σε άλλο beach Bar την άλλη τη φορά!

Αυτά εν τάχει σήμερα κι από το κινητό μου

ενώ συγχρόνως «οδηγώ» το αυτοκίνητό μου

καπνίζοντας το πούρο μου, πίνοντας φραπεδιά

κι ακούγοντας τζαζ μουσική κομμάτια από παλιά.

Οι τροχονόμοι συνεχώς όλοι με «χαιρετούν»

σφυρίζουνε και σαν τρελοί τα χέρια τους κουνούν,

μάλλον μ΄αναγνωρίζουνε απ΄την αστυνομία

κι απ΄ότι βλέπω πίσω μου με φάρο και σειρήνα

έρχεται περιπολικό που μού κάνει σινιάλο

να δείτε ότι κυνηγούν σίγουρα κάποιον άλλο

γι αυτό πατάω και εγώ με δύναμη το γκάζι

τ΄αμάξι απογειώθηκε μ΄αεροπλάνο μοιάζει

ώστε να μην καθυστερώ την καταδίωξή τους 

και να συμβάλω και εγώ εις την αποστολή τους 

γι αυτό το «Εμμέτρως πλην σαφώς» κλείνω κάπου εδώ

και με τα δύο χέρια μου πλέον να οδηγώ

καθότι επικίνδυνο είναι να οδηγούμε

ενώ συγχρόνως γράφουμε ή και τηλεφωνούμε.

Σάτιρα - Γιώργος Ψαρέλης ένας και μοναδικός!