ΦΙΔΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ !!! ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΕΡΠΕΤΟΛΟΓΟΥ ΗΛΙΑ ΣΤΡΑΧΙΝΗ.
Παγκόσμια μέρα τον Blogger!
Είναι μια μέρα για μας έλεγε μια φίλη πριν χρόνια τότε που είχαμε την προσωπική ελευθερία μας, εννοώ χωρίς πολλές σκοτούρες οικογένεια παιδιά δουλειά κτλ .
Τώρα δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα, βέβαια οσο ποιο γνωστός γίνεσαι τόσο ποιο πολύ σου ζητούν να γράψεις και το ένα και το άλλο κ.ο.κ.
Εγώ ξεκίνησα μόνος ..About me τώρα η ομάδα του katarraktisvillage έχει γίνει μεγάλη ( Also they write) με πολλά παιδιά να γράφουν, ο καθένας την θεματολογία του.
Βασικός κορμός παραμένει η πολιτιστική μας κληρονομιά, ασχολούμαστε με όλα τα θέματα εκτός από τα πολιτικά.
Υπάρχουν βέβαια και ένα δυο εξαιρέσεις , που αναφερθήκαμε αλλά ήταν σημαντικά!!
Τα μπλογκ θεωρούνται ακράδαντα μία μορφή Δημοσιογραφίας στον ιστό, καθώς παρουσιάζουν και τα τρία σημαντικά χαρακτηριστικά της -υπερκειμενικότητα, διαδραστικότητα και πολυμεσικότητα- και καθώς η λειτουργία τους είναι ταυτόσημη με τον κύριο σκοπό της δημοσιογραφίας (σύμφωνα με τον κύριο ισχύων ορισμό της στις εκλεγμένες δημοκρατίες παγκοσμίως), να παρέχει στους πολίτες τις πληροφορίες που χρειάζονται για να είναι ελεύθεροι και αυτοκυβερνώμενοι.
Και ετσι για την ιστορία :
Η Διεθνής Ημέρα των Weblogger εορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Μαΐου και φέρνει μαζί τους Χρονικογράφους του Ίντερνετ (Weblogger), σε ανάμνηση της πρώτης εμφάνισής τους στο Διαδίκτυο, στις 2 Μαΐου 1993.
Καλό μήνα και καλή Ανάσταση !
Σήμερα Μαύρος Ουρανός, Σήμερα Μαύρη Μέρα
Μεγάλη Πέμπτη .... Το δείπνο που έμεινε στην ιστορία , μυστικό ήτανε με τους 12 Αποστόλους , 12 και τα ευαγγέλια που ψάλλονται το βράδυ, τουλάχιστον φέτος με όποιες δύσκολες καταστάσεις που ζούμε θα παραβρεθούμε στις εκκλησίες μας..
τι ότι καλύτερο να ακούμε τον Ύμνο της Μεγάλης Πέμπτης!!
Πασχαλινό Οικολογικό Βάψιμο Αυγών & Αυγά με Γκλίτερ για ποιο κουλτούρα !!
ικανή ποσότητα από το αντίστοιχο φυσικό υλικό βαφής.
Α και να μην το ξεχάσω η κατσαρόλα να είναι παλιά γιατί μπορεί να βάψει!!!
Για τα αυγά με Γκλίτερ και Λάμψη!!
ΤΑ ΚΕΡΚΕΛΙΑ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ
4 πράγματα που έμαθα όταν έμεινα μόνη μου!
Οι περισσότεροι από μας ονειρευόμαστε από μικροί τη μέρα που θα μείνουμε στο δικό μας σπίτι. Ένα σπίτι που θα είναι διακοσμημένο με το προσωπικό μας γούστο, θα ισχύουν οι δικοί μας κανόνες και θα έχουμε γενικά την αποκλειστική του ευθύνη. Η πρώτη φορά που εγώ έμεινα μόνη μου ήταν στα δεκαεπτά προς δεκαοκτώ, όταν τελείωσα το σχολείο και πήγα να σπουδάσω! Φυσικά τα πράγματα δεν ήταν τόσο ανέμελα όσο τα είχα φανταστεί...παρακάτω θα σας αναφέρω τέσσερα πολύτιμα μαθήματα που πήρα μένοντας μόνη μου! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:
Υπευθυνότητα
Πρώτη φορά σε δικό μου σπίτι! Εκτός απ' τη μεγάλη μου χαρά, όσο περνούσαν οι μέρες με κυρίευε ένα μεγάλο άγχος. Όχι το άγχος ότι θα είμαι μόνη, χωρίς τους γονείς και τα αδέλφια μου, αλλά το άγχος του πως θα ανταπεξέλθω χωρίς την πολύτιμη βοήθεια της μαμάς, που μέχρι τότε ήταν πάντα δίπλα μου και μου τα είχε όλα έτοιμα! Πρακτικά λοιπόν έπρεπε να τα κάνω όλα μόνη μου, απ' τις δουλειές του σπιτιού μέχρι την πληρωμή των λογαριασμών. Ήμουν πια υπεύθυνη για τη ζωή μου και για το σπίτι μου! Δικαιολογίες όπως "το ξέχασα" ή "θα το κάνω μετά", δεν χωρούσαν πια.
Διαχείριση χρημάτων
Αυτό ήταν ένα δύσκολο μάθημα για μένα! Έπρεπε να μάθω να διαχειρίζομαι τα χρήματά μου, ως την επόμενη φορά που θα μου έστελναν οι γονείς μου για να μην "ξεμείνω". Υπήρξαν όμως αρκετές φορές, ειδικά στην αρχή, που σπαταλούσα όλα μου τα χρήματα το πρώτο δεκαήμερα του μήνα και μετά είχα ίσα-ίσα για τα εισιτήρια του λεωφορείου. Τώρα το σκέφτομαι και γελάω, τότε όμως δεν ήταν καθόλου ευχάριστο. Ευτυχώς πριν μείνω τελείως χωρίς λεφτά όλοι μου οι λογαριασμοί ήταν πληρωμένοι κι όσο για το φαγητό...μακαρόνια, μακαρόνια, μακαρόνια!
Διαχείριση απόλυτης ελευθερίας
Η μετάβαση απ' τον έλεγχο στην απόλυτη ελευθερία δεν είναι απλή υπόθεση. Ειδικά για ένα παιδί που φεύγει για πρώτη φορά μακριά απ' το σπίτι του. Το συναίσθημα του κάνω ότι θέλω, όποτε το θέλω χωρίς να δώσω λόγο σε κανέναν, είναι επικίνδυνο ιδιαίτερα όταν οι γονείς έχουν υπάρξει ιδιαίτερα προστατευτικοί. Αυτό συμβαίνει γιατί βρίσκεσαι ξαφνικά στο σημείο εκείνο που θες να κάνεις όλα όσα ήθελες και σαν έφηβο δεν σου επέτρεπαν. Θυμάμαι ότι όλο το πρώτο εξάμηνο έτρωγα συνέχεια απ' έξω, έβγαινα κάθε βράδυ, κοιμόμουν ξημερώματα γιατί και σπίτι να ήμουν με φίλες, παίζαμε χαρτιά ως το πρωί και φυσικά η σχολή ήταν σε δεύτερη μοίρα. Ευτυχώς η μόνη "συνήθεια" που κράτησα από εκείνο το ξέφρενο εξάμηνο, ήταν το να μαζευόμαστε στο σπίτι με φίλες και να μιλάμε ή να παίζουμε ως την επόμενη μέρα το πρωί.
Μαγείρεμα
Ποτέ δεν μου άρεσε η διαδικασία του μαγειρέματος. Ακόμα και σήμερα το μαγείρεμα δεν είναι η αγαπημένη μου ασχολία! Έπρεπε όμως να μάθω να μαγειρεύω, δεν γινόταν να τρώω συνέχεια απ' έξω. Αρχικά έμαθα να φτιάχνω "φοιτητικά φαγητά". Η πρώτη μου μαγειρική απόπειρα ήταν ένα πιάτο καρμπονάρα. Όχι και πολύ πετυχημένη οφείλω να ομολογήσω, αλλά απ' ότι θυμάμαι το άδειασα το πιάτο μου. Κοτόπουλο και μπριζόλες στο φούρνο, κόκκινες σάλτσες και φακές. Μετά τον πρώτο χρόνο τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα καθώς ζήτησα απ' τη μαμά μου να μου δείξει πως φτιάχνει κάποια απλά φαγητά κι έτσι οι γνώσεις βελτιώθηκαν κατά πολύ.
Αυτά ήταν κάποια απ' τα μαθήματα που πήρα εγώ όταν έμεινα για πρώτη φορά μόνη μου. Θα χαρώ πολύ να μάθω και τα δικά σας. Περιμένω τα μηνύματά σας.
ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ήρθαν πολλά τελευταία με την google, σταματάει και το Feedburner, και πολλές αλλαγές.
Δεν ξέρω πόσο διάστημα θα πάρει αυτή η αλλαγή αλλά πρέπει να γίνει γιατί θα ρίξουμε την σελίδα.
Ελπίζω να μην πάρει πολύ μπορεί λίγες ώρες μπορεί και μέρα, ελπίζω να σας δω σύντομα με όλες τις αλλαγές που δεν ξέρω και ποιες είναι οεο.
Α ντε καλό βράδυ
Ψύχωση το «Πάσχα στο χωριό»; η ξαστεριά
Δε ξέρω ρε παιδιά πραγματικά…
Εμείς εδώ στο νησί και σε κάθε νησί και επαρχία δηλαδής, δεν έχουμε τοίχο ανοσίας που να κάνει ασφαλή το ελεύθερο «Πάσχα στο χωριό» νομίζω.
Πρόσφατα όλοι ζήσαμε το γεγονός σε χωριό που από μια εκδήλωση το μισό χωριό μπήκε στο νοσοκομείο με απώλειες .
Το ερώτημα είναι, θα ρισκάρουμε λοιπόν τις ζωές των δικών μας ανθρώπων;
Αυτό το «Πάσχα στο χωριό» μου κάθεται κάπως.
Έχει μετατραπεί σε μείζον εθνικό θέμα από ότι βλέπουμε και ακούμε.
Θα πάμε στο χωριό να φάμε κοκορέτσι; Θα σουβλίσουμε το παραδοσιακό αρνί;
Θα ρίξουμε καμιά γυροβολιά ντίρλα στο κρασί και στα τσίπουρα; Θα ρίξουμε και καμιά τουφεκιά στον αέρα;
Θα στριμωχτούμε δυο τρεις ώρες στα διόδια με άλλες 100 χιλιάδες αυτοκίνητα;
Θα φασκελωθούμε και με καμιά 20αριά στις Εθνικές οδούς;
Και ο κορονοϊός;
Η πανδημία;
Οι 70 νεκροί συμπολίτες μας κάθε ημέρα που ξημερώνει;
Οι χιλιάδες επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι που πεινάνε; Ο τουρισμός που καταστράφηκε μία χρονιά και κινδυνεύει να καταστραφεί και φέτος;
Αδιάφορο. Το «Πάσχα στο χωριό» μην χάσουμε και δεν μας νοιάζει για όλα τα υπόλοιπα. Αυτό είναι το mood του μήνα
Κι έχεις και τους επιστήμονες που έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν.
Ο ένας λέει «αν κάνουμε Πάσχα στην πόλη θα υπάρξει συνωστισμός και θα έχουμε περισσότερα κρούσματα».
Στο άλλο κανάλι ο άλλος επιστήμονας λέει «με τίποτε να μην μετακινηθεί ο κόσμος στα χωριά, γιατί θα υπάρχουν πολλοί νεκροί».
Η απόλυτη παράνοια και στη μέση ο κόσμος που σώνει και καλά θέλει «Πάσχα στο χωριό».
Καταλαβαίνω ότι οι πολίτες δεν αντέχουμε άλλο, ότι πολλοί θέλουμε να πάμε να δούμε τους γονείς και τους παππούδες.
Ότι οι ηλικιωμένοι περιμένουν πώς και πώς στην επαρχία να δουν παιδιά κι εγγόνια.
Τώρα τελευταία παίζει και το κλάδεμα στις τριανταφυλλιες
Είναι και εκείνοι που είναι παραδοσιακοί και θέλουν να βγάλουν τα απωθημένα ενός χρόνου εγκλεισμού πηγαίνοντας μια εκδρομή στην επαρχία.
Όμως, δεν μπορεί να γίνεται η έξοδος του Πάσχα εμμονή. Δεν μπορεί να πιέζουν οι πάντες να ανοίξουν οι δρόμοι και πόσοι χιλιάδες κάτοικοι πόλεων να πάνε στα χωριά τους εν μέσω πανδημίας.
Το ερώτημα είναι απλό. Ποιος θέλει να ρισκάρει τις ζωές των δικών τους ανθρώπων στα χωριά; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για χιλιάδες κρούσματα στην επαρχία;
Πώς θα πάνε επομένως χιλιάδες εν δυνάμει υγειονομικές βόμβες να κάνουν «Πάσχα στο χωριό»;
Με τα self test που όλοι λένε ότι βγάζουν σε μεγάλο ποσοστό αμφισβητούμενα αποτελέσματα;
Κι αν την Μεγάλη Παρασκευή που ξεκινά η έξοδος είσαι καλά, αλλά το Μεγάλο Σάββατο έχεις συμπτώματα και κολλήσεις όλους τους συγχωριανούς σου και στείλεις μερικούς από αυτούς;
Αυτή νομίζω είναι λοιπόν η πραγματικότητα και οι δικές μου σκέψεις.
Λίγη υπομονή χρειάζεται. Ας χάσουμε για δεύτερη φορά το αρνί στη σούβλα, προκειμένου να γλιτώσουν οι αγαπημένοι μας.
Προκειμένου να τελειώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα το lockdown.
Προκειμένου να ανοίξουν οι επιχειρήσεις και να δουλέψει η οικονομία.
Προκειμένου να λειτουργήσει ο τουρισμός, από τον οποίο ζούμε όλοι μας.
Το «Πάσχα στο χωριό» πρέπει να είναι γιορτή κι όχι να μετατραπεί σε ......
Πρέπει να είναι ασφαλής απελευθέρωση κι όχι μια ψύχωση για την οποία θα μετανιώσουμε πικρά.
Και ας σεβαστούμε τους 800 συνανθρώπους μας που δίνουν μάχη για να ζήσουν στις ΜΕΘ.
Τους αξίζει σεβασμός κι όχι απαξίωση κάνοντας του κεφαλιού μας.