Θυμάμαι έντονα τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων. Όχι
γιατί τα έζησα πλουσιοπάροχα όπως θα φαντάζεσαι. Όχι. Όμως τα θυμάμαι έντονα.
Γιατί τα ζούσα έντονα, παρότι φτωχικά, τα ζούσα έντονα.
Παιδί μικρό κι όμως εγώ
δεν πέταγα στα σύννεφα, δεν κρυβόμουνα κάτω απ’ το δέντρο, δεν περίμενα κανέναν
Άι Βασίλη. Δεν υπήρχε Άι Βασίλης, το ήξερα. Κανείς δεν υπάρχει που να μοιράζει
απλόχερα τα δώρα του, ακόμη και στα μικρά παιδιά. Ουτοπία οι ευχές, ουτοπία κι
οι προσδοκίες. Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης.
Ναι, ήταν φτωχικά τα χρόνια μου, δεν υπήρχαν λεφτά για
στολίδια, δεν υπήρχαν