2023 ~ katarraktisvillage

Χριστούγεννα: Μια απαιτητική περίοδος ή μια περίοδος ενθουσιασμού;

 Καλησπέρα, ελπίζω όλοι να είστε καλά!

Σιγά-σιγά μπαίνουμε στην περίοδο των Χριστουγέννων όπου για πολλούς ανθρώπους μπορεί να είναι μια κατάσταση ενθουσιασμού και εορταστικής ατμόσφαιρας αλλά για άλλους, η περίοδος αυτή μπορεί να είναι απαιτητική και να συνδέεται με συναισθηματική δυσφορία ή ακόμα και κατάθλιψη.

και θα αναρωτηθεί κάποιος τι από τα δυο είναι φυσιολογικό;

Και οι δυο καταστάσεις είναι φυσιολογικές δεν περνάμε όλοι τις ίδιες καταστάσεις, δεν έχουμε τα ίδια βιώματα και ούτε τα ίδια συναισθήματα. Το πιο σημαντικό είναι να μην υποκρινόμαστε για αυτό που νιώθουμε και καταπιεζόμαστε.

Γιατί ένας άνθρωπος νιώθει λύπη τα Χριστούγεννα;

  1. Απώλεια ή ασθένεια αγαπημένου προσώπου: Η απώλεια ή ασθένεια κάποιου αγαπημένου προσώπου μπορεί να καθιστά δύσκολο τον εορταστικό χαρακτήρα των Χριστουγέννων.
  2. Οικονομικά προβλήματα: Η πίεση των εξόδων κατά τη διάρκεια των διακοπών μπορεί να προκαλέσει άγχος και στρες, ειδικά αν η οικονομική κατάσταση δεν είναι καλή.
  3. Κοινωνική πίεση: Η αναμενόμενη χαρά και ευτυχία που συχνά συνδέεται με τις γιορτές μπορεί να αυξήσει την αίσθηση απομόνωσης ή ανικανότητας.
  4. Επιβάρυνση μνήμης: Τα Χριστούγεννα μπορούν να φέρουν αναμνήσεις από παλιά γεγονότα ή εμπειρίες που προκαλούν αρνητικά συναισθήματα.

Τι να κάνετε όταν νιώθετε πιεσμένοι τα Χριστούγεννα;

Για εμένα το πρώτα βήμα είναι να το αποδεχτείτε χωρίς ενοχές και τύψεις. Δεν σας κάνει κακό άνθρωπο να μην νιώθετε χαρά. Θαρρώ επίσης πως όσο ζορίζεται να είστε καλά ενώ δεν είστε τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα και θα νιώθετε συναισθήματα αναξιότητας.

Άλλα πράγματα που μπορείτε να κάνετε είναι:

  1. Θέστε ρεαλιστικές προσδοκίες: Μην αφήνετε τον εαυτό σας να πιέζεται από τις υψηλές προσδοκίες, είτε πρόκειται για τα δώρα που θα προσφέρετε, είτε για τον τρόπο που σκέφτονται οι άλλοι για εσάς.
  2. Καθορίστε προτεραιότητες: Καθορίστε τις σημαντικότερες δραστηριότητες και εστιάστε σε αυτές. Δεν χρειάζεται να κάνετε τα πάντα.
  3. Αναλάβετε τη βοήθεια άλλων: Μη φοβηθείτε να ζητήσετε βοήθεια από φίλους και οικογένεια. Κοινοποιήστε τις ευθύνες και μοιραστείτε τα καθήκοντα.
  4. Κάντε μικρές αλλαγές: Εξετάστε το πρόγραμμά σας και δείτε αν μπορείτε να κάνετε μικρές αλλαγές που θα μειώσουν το άγχος.
  5. Φροντίστε τον εαυτό σας: Δώστε προσοχή στην υγεία και στην ξεκούραση σας. Κοιμηθείτε αρκετές ώρες, τρώτε υγιεινά, και βρίσκετε χρόνο για πράγματα που αρέσουν σε εσάς μόνο.
  6. Επικοινωνήστε με κανονικό τρόπο: Αν νιώθετε ότι πιέζεστε, μιλήστε με κάποιον που εμπιστεύεστε και πιστεύετε πως θα σας καταλάβει για τα συναισθήματά σας. Η επικοινωνία με έναν ειδικό αν νιώθετε πως δεν μπορείτε να σηκώσετε το βάρος των Χριστουγέννων μπορεί να βοηθήσει.

Να διαλέγετε ανθρώπους δίπλα σας που σας κατανοούν, σας αγαπάνε, σας υποστηρίζουν και δεν σας πιέζουν. ΊΣΩΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΑΣ.

 

Επίσης, εσείς που είστε δίπλα στους ανθρώπους που περνάνε κάπως δύσκολα να θυμάστε να μην τους κατακρίνετε για τα συναισθήματά τους ή να τους πιέζετε να κάνουν πράγματα όπου δεν θέλουν ή να απομακρύνεστε από αυτούς. Αναρωτιέμαι πολλές φορές πως βλέπουμε την φιλία με τους ανθρώπους γύρω μας μια επένδυση άραγε ή μια καλοπέραση; Περάστε απλά από το σπίτι τους και πείτε ένα γεια!

Καλές γιορτές σε όλους!! Θυμηθείτε πως οι σχέσεις και η ειλικρίνεια των συναισθημάτων μας ίσως είναι πιο σημαντικά και από τα Χριστούγεννα!!

 

 

Share:

Ανεμπικαριά VS European Commission

 Χίος! Όλα τα μυστικά που αποκαλύπτει η φύση, η ιστορία, ο πολιτισμός, η παράδοση, η λαογραφία και η τέχνη της -για να μην πω η επιστήμη- μπορείς να τα ανακαλύψεις σε ένα μοναδικό προϊόν.
 Όχι, δεν είναι η μαστίχα. Είναι η “σούμα”, η οποία παράγεται την εποχή αυτή, εδώ και τρεις αιώνες, και ΜΟΝΟ στα χωριά μας με απόσταξη σύκων. 
Τα σύκα έχουν μαζευτεί ήδη από τον Αύγουστο, απλώνονται στον ήλιο για δυο-τρεις βδομάδες, ώσπου να ξεραθούν, και μετά ζυμώνονται για 30-40 ημέρες σε βαρέλια γεμάτα με νερό, εφόσον δεν προστεθεί μαγιά για να επιταχύνει τη ζύμωση. Το καλοκαίρι ψάχναμε με τη Μαίρη μια συκιά γεμάτη, μήπως κόψουμε κανένα και δεν βρίσκαμε. «Εμ, δεν έχετε αφήσει σύκο για σύκο, τα μαζεύετε όλα για σούμα», μου είπε! Και πού; Σε ένα νησί με χωριό που ονομάζεται Συκιάδα!

Όταν ξεκινήσει η αποστακτική περίοδος, το δίμηνο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου, τα σύκα βράζουν σε χάλκινα καζάνια, άμβυκες όπως ονομάζονται, και με αλκοολική ζύμωση μεταβάλλουν τα σάκχαρά τους σε οινόπνευμα που φθάνει 60-70% (!) ανάλογα με ποια κομμάτια του σύκου ρίχνει στο καζάνι ο παραγωγός. Τσίπουρο, ρακή και λοιπά αποστάγματα από σταφύλια ακολουθούν. Συνεπώς η σούμα κάνει και για εντριβές, ιδίως μετά από τη δεύτερη απόσταξη που ανεβάζει τον αλκοολικό βαθμό και την ποιότητα.

Εδώ και χρόνια ήθελα να γράψω όχι για τη διαδικασία της απόσταξης αλλά για τη μυσταγωγία που την περιβάλλει και εξελίσσεται γραμμικά επί ώρες με έναν δυνατό σαγηνευτικό συνδυασμό της ρέουσας σούμας με τα κοψίδια, των εξωραϊσμένων για την περίσταση ιστοριών με τα αστεία, του διονυσιακού χορού με τα τραγούδια, με πρωτεύον σολιστικό όργανο το κλαρίνο.
Δεν πρόκειται για πανηγύρια -από αυτά έχουμε πολλά στο νησί, ίσως τα περισσότερα στην Ελλάδα. Ούτε για τοπικά κοινωνικά happenings. Αυτές οι «καθισιές», όπως τις λέμε, είναι μια μορφή θεατρικών παραστάσεων που ανεβαίνουν απ’ το βορρά μέχρι το νότο του νησιού στα 30-40 αποστακτήρα, ανεμπικαριά ή νεμπικαριά ή καζαναριά.

Ξεκινούν πριν τον βρασμό των σύκων και φουντώνουν όταν αρχίζει να ρέει η σούμα. Πρωταγωνιστούν όλοι! Μουσικοί, φίλοι, γείτονες, γνωστοί και άγνωστοι, επισκέπτες ή περαστικοί. Οι πάντες είναι ευπρόσδεκτοι από τους ιδιοκτήτες των καζανιών -τους αμβυκούχους -έχουν και σύλλογο! Όλα για το κέφι και την παράσταση-παράδοση, αφού δεν υπάρχει κέρδος.
Ο νόμος επιτρέπει μόνο μικρή παραγωγή για ιδιοκατανάλωση και όχι μαζική για εμπορία. Αν με ρωτήσετε τι είναι τελικά όλα αυτά, θα έλεγα ότι είναι τρόπος ζωής, όχι πολύ υγιεινός αλλά ευτυχώς μόνο για ένα μόνο δίμηνο.



Κάθε παραγωγός έχει τον τρόπο του στη σούμα να ρυθμίζει την ποιότητα και τη γεύση. Άλλοι προσθέτουν, κατά τη διάρκεια του καζανίσματος, φυσικά αρωματικά: γλυκάνισο ή λίγη μαστίχα και άλλοι φρούτα: μήλα, πορτοκάλια μανταρίνια, κυδώνια που δίνουν ιδιαίτερη γεύση και άρωμα.
Ο καθένας ό,τι θέλει. Στα βόρεια λένε πως παίζει ρόλο το υψόμετρο. Στα νότια το καλό το σύκο. Ο φίλος μου ο Ρυμικής λέει ότι το αποτέλεσμα κρίνεται από την κατάσταση στην οποία θα σε βρει η επόμενη μέρα, ανεξάρτητα από την ποσότητα που κατανάλωσες. Και συμφωνώ! Πάντως εγώ προτιμώ τη σούμα σκέτη. “Χωρίς”, όπως γράφουν στα βαρελάκια που την αποθηκεύουν.

Τα στιγμιότυπα που μοιράζομαι μαζί σας είναι από τις δυο τελευταίες “παραστάσεις”. Το Σάββατο στα Αγιάσματα, στη βόρεια Χίο, στο ανεμπικαριό του φίλου μου Κώστα Ρυμική με πουλόβερ. Την Κυριακή στα Μεστά, στη νότια Χίο, στο ανεμπικαριό του άλλου φίλου μου Γιώργου Πανάδη με πουκάμισο. Και του χρόνου λοιπόν!

Share:

Ο ταχυδρόμος νευρίασε ε;

Μία μέρα ένας ταχυδρόμος χτύπησε την πόρτα ενός σπιτιού. Μία παιδική φωνή ακούστηκε πίσω από την πόρτα να λέει:

– Αμέσως, παρακαλώ περιμένετε λίγο!

Μετά από λίγα λεπτά ο ταχυδρόμος άρχισε να χτυπά ξανά την πόρτα. Η φωνή ενός μικρού κοριτσιού ακούστηκε πίσω από την πόρτα:

– Αν βιάζεστε, αφήστε τα γράμματα στο χαλάκι.

Ο ταχυδρόμος απάντησε:

– Έχετε μια επιστολή που απαιτεί την υπογραφή σας. Θα περιμένω.

Ήδη θυμωμένος, ο ταχυδρόμος νόμιζε ότι θα του έλεγε κάτι. Πέρασε λίγη ώρα μέχρι να ανοίξει η πόρτα. Όλος του ο θυμός έσβησε αμέσως. Ένα κοριτσάκι με καροτσάκι, χωρίς πόδια, αλλά με γουρλωμένα μάτια, τον παρακολουθούσε. Ο Ταχυδρόμος της έδωσε το γράμμα και της ζήτησε να υπογράψει. Μετά από αυτό έφυγε. Το κοριτσάκι χαμογέλασε και είπε:

– Σας ευχαριστούμε για την υπομονή σας. Καλή μέρα.

Μετά από ένα μήνα ο ταχυδρόμος συνέχισε να παραδίδει την αλληλογραφία. Κάθε φορά χτυπούσε την πόρτα και περίμενε υπομονετικά να φτάσει το κοριτσάκι και μετά έφευγε. Άρχισε  να του κάνει περισσότερες ερωτήσεις: “Πώς σε λένε; Σου αρέσει αυτό που  κάνεις; Έχεις παιδιά; Πόσα γράμματα πρέπει να παραδώσεις σήμερα;”

Σταδιακά ο ταχυδρόμος άρχισε να απαντά και να του χαμογελά.

Τη ρώτησε για τα πόδια της, αλλά εκείνη δεν θύμωσε και του απάντησε χαμογελώντας:

– Δεν μπορώ να περπατήσω γιατί γεννήθηκα χωρίς  αυτά, ο μπαμπάς λέει πάντα ότι η καρδιά μου είναι τόσο μεγάλη που έχει  τα δικά της πόδια. Κάθε μήνα βάζω χρήματα σε αυτόν τον  κουμπαρά και όταν γεμίσει ο μπαμπάς θα μου αγοράσει προσθετικά πόδια και  θα μπορώ να περπατήσω κι εγώ.

Έγιναν καλοί φίλοι. Όταν ήρθε το  φθινόπωρο οι βροχές γίνονταν όλο και πιο συχνές και σε μια καταρρακτώδη  βροχόπτωση, ο ταχυδρόμος περίμενε βρεγμένος έξω από την πόρτα. Όταν έφυγε, το κοριτσάκι κατάλαβε ότι τα παπούτσια του ήταν σάπια. Την επόμενη μέρα τον είδε με το ίδιο ζευγάρι παπούτσια.

Μετά από μια εβδομάδα το ίδιο.

Όταν πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, ο ταχυδρόμος  αποφάσισε να μην πάει με άδεια χέρια και αγόρασε ένα κουτί καραμέλες,  χτύπησε την πόρτα, το κοριτσάκι του άνοιξε και έλαβε το κουτί με τα  ζαχαρωτά μαζί με το γράμμα. Ήταν τόσο ενθουσιασμένη. Γύρισε και στο τραπέζι πίσω της ήταν ένα μεγάλο κουτί και μερικά κομμάτια πορσελάνης. Ζήτησε από τον ταχυδρόμο να πάρει το κουτί στο σπίτι του.

– Δεν μπορώ να δεχτώ κάτι τέτοιο.

– Νόμιζα ότι ήμασταν φίλοι, αν δεν δεχτείς, θα στεναχωρηθώ πολύ τα Χριστούγεννα.

Στο άκουσμα αυτό ο ταχυδρόμος πήρε το δώρο και έφυγε, αφού το ευχαρίστησε και του ευχήθηκε.

Όταν άνοιξε το κουτί, μέσα ήταν ένα καινούργιο  ζευγάρι πανάκριβες μπότες και ένα σημείωμα: “Για τον καλό μου φίλο! Τώρα  θα μπορείς να περπατάς με στεγνά πόδια”.

Τα μάτια του ταχυδρόμου άρχισαν να γεμίζουν  δάκρυα και συνειδητοποίησε ότι τα θραύσματα δίπλα στο κουτί ήταν από τον  κουμπαρά και ότι το κοριτσάκι είχε ξοδέψει όλα τα χρήματά της σε αυτό  το ζευγάρι μπότες.

Την επόμενη μέρα πήγε στο αφεντικό του και του είπε:

– Κύριε, αλλάξτε μου διαδρομή. Αυτό  το παιδί εγκατέλειψε το όνειρό του να περπατήσει για να βάλει παπούτσια  στα υγιή μου πόδια και δεν μπορώ να τα δώσω πίσω όσο κι αν το θέλω.

Όταν το αφεντικό άκουσε για αυτή τη σπουδαία χειρονομία από ένα παιδί, οργάνωσε έναν έρανο.

Την ημέρα των Χριστουγέννων ο ταχυδρόμος χτύπησε  την πόρτα, η πόρτα άνοιξε γρήγορα αυτή τη φορά, ο πατέρας βγήκε με το  κοριτσάκι στην αγκαλιά του.

Δεν ήταν μόνο ο ταχυδρόμος, αλλά το αφεντικό και όλοι οι ταχυδρόμοι της πόλης.

Το κοριτσάκι χαμογελούσε και ξαφνιάστηκε με αυτό που είδε. Ο ταχυδρόμος έφερε ένα κουτί που έδωσε στον πατέρα και ένα σημείωμα στο κοριτσάκι.

Στο κουτί υπήρχαν προσθετικά πόδια για να  περπατήσει το κοριτσάκι και το σημείωμα έλεγε: «Για την καλύτερή μας  φίλη, τώρα θα μπορείς να περπατήσεις, αλλά η καρδιά σου είναι τόσο  μεγάλη που έχει τα δικά της πόδια, έτοιμη να τρέξει για να κάνει καλό  ακόμα και σε ένα ταχυδρόμο».

Επομένως…

Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι, αν έχεις καρδιά γεμάτη  αγάπη, χαμόγελο στα χείλη και ζεστό λόγο, οι γύρω σου θα πλουτίσουν.  Δίνετε έλεος στους ανθρώπους, και κοιτάξτε τους με αγάπη!



Share:

Θέλει να πίνει ωραίο καφέ λέει..

Θέλει και ψάχνει ένα ωραίο μαγαζί , να το κάνει «στέκι» για να πίνει τον καθημερινό του καφεδάκι.

Μπαίνει στο πρώτο μαγαζί (μια Δευτέρα , ας πούμε ) .. χάλια η ποιότητα του καφέ ..δε δίνει δεύτερη ευκαιρία , άλλωστε ο δρόμος γεμάτος από καφεμάγαζα…

Την επόμενη μέρα (Τρίτη ) , σε άλλο μαγαζί .. βρώμικο αυτό , διαγράφεται από τη λίστα του .

Τετάρτη (συνεχίζει απτόητος την περιήγηση ) , κακό το σέρβις , άργησε η παραγγελία , έκαναν και λάθος στον καφέ του , άλλο ζήτησε , άλλο του έφεραν …

Συνεχίζει …

Έφτασε Πέμπτη και ένα ρημαδοκαφέ της προκοπής ,δεν έχει πιεί ..

Επόμενη στάση , ένα μικρό ηλιόλουστο καφέ .. όλα καλά αλλά .. ντεκόρ φτωχό , δεύτερο για κείνον , η αισθητική ήταν πάντα από τις προτεραιότητές του ..

Μπα ! ούτε εδώ ..

Σημαντική πληροφορία για τον αναγνώστη : Σε κάθε μαγαζί , κάνει τα παράπονά του για το προηγούμενο ..(κρατήστε το αυτό , σημαίνει πολλά για το.. ψυχογράφημα του πελάτη μας )


Παρασκευή πια ..

Μπαίνει στο επόμενο στη σειρά «Koni’s corner” Aπό όνομα καλό ..

Λέει εδώ είμαστε .. Ωραία βιτρίνα , καθαρό ,μουσικές απ αυτές που του αρέσουν ,

full service , όμορφα κορίτσια , ο χώρος μοσχοβολάει χαρμάνια αρωματικών κόκκων , η ιδιοκτήτρια λαμπερή  περσόνα , καλοδέχεται τον κάθε πελάτη , ο οποίος μάλιστα έχει τη δική του θέση , κέρασμα με τον καφέ κάθε φορά ..και μάλιστα ο κάθε πελάτης έχει μια δική του μέρα να επιλέξει το «μουσικό χαλί» που θα συνοδέψει το ρόφημά του .

Αλλά και κείνος , ενθουσιασμένος , πελάτης καθημερινός και δυό φορές τη μέρα , κάποιες φορές ..να λέει τα καλύτερα στην ιδιοκτήτρια και φυσικά άφηνε πλούσιο φιλοδώρημα κάθε φορά .. αντίτιμο της ευχαρίστησής του ..

Βρήκε «αυτό» που ήθελε…

Γίνεται πελάτης και αυτό το στέκι του …


Λίγο καιρό μετά , μέρα τη μέρα «κόβει».. εκεί που πήγαινε κάθε μέρα .. αραιώνει .. κάθε δύο μέρες , κάθε τρεις.. μια φορά την εβδομάδα… και ξαφνικά χάνεται , από τη «γωνιά» αλλά και από την περιοχή ..


Η ιδιοκτήτρια .. χρόνια σε μαγαζιά  , έχει δει και συναναστραφεί με πολλούς ανθρώπους , έχει δει τόσα πολλά ,καμία έκπληξη ..

Οι κοπέλες τη ρωτούν ,να καταλάβουν τι έφταιξε και γιατί αυτός ο τόσο ευχαριστημένος πελάτης έκοψε , δε βρίσκουν λογική αιτία ..

« Το μόνο λάθος σας κορίτσια είναι πως του δώσατε το καλύτερο service από την πρώτη μέρα.. έπρεπε κάθε μερα να παίρνει και από κάτι , όχι όλα μαζί  κάθε φορά ..»


Ένας  ακόμα πελάτης που νόμιζε πως ήθελε ένα στέκι να το  κάνει δικό του.

Θα δείτε όλων των ειδών τους πελάτες εδώ .. και με τον καιρό θα νιώθετε μεμιάς , ποιος είναι εκείνος που θα μείνει πιστός στην επιλογή της δικής μας γωνιάς και ποιος θα είναι ο .. περαστικός . Εσείς σε όλους θα παρέχετε το ίδιο service… επαγγελματίες είμαστε

Συνεχίζουμε  ,  γυρίστε στα πόστα σας  ,  όλα καλά ,τουλάχιστο πήρατε καλό φιλοδώρημα , για όσο..» 

είπε και η ματιά της «θόλωσε» το υγρό τζάμι .

Χειμωνιάζει στη «γωνιά» , οι πόρτες κλείνουν …


 Κωνσταντινάτο 

Share:

Yπάλληλος της Olympic air η Aeggean

Το ύφος της τα λέει όλα!
Λίγο μας νοιάζει ο τίτλος... 

Ήταν 7 Σεπτεμβρίου ώρα 11:35 στο αεροδρόμιο της Χίου. Μόλις είχαμε κάνει τσεκ το εισιτήριο της μικρής που έφευγε, φοιτήτρια πλέον για άλλους κόσμους! Δεν θα σταθώ σε αυτό! Θα σας μιλήσω για την υπάλληλο στο γκισέ! Καλή φίλη και ομολογουμένως πολύ καλή μουσικός!, την γνωστή σε όλους μας κ Βινα Α. 

Αφού μας ευχήθηκε κτλ είχε την μικρή ένα φεγγάρι στην χορωδία την ήξερε από μικρή.


Λοιπόν μετά από εμάς παίρνουν σειρά στον γκισέ δύο κύριοι μεγαλουτσικοι σε ηλικία, να πω πατέρας και γιος, αδέλφια δεν ξέρω. Παραδίδουν λοιπόν τα διαβατήρια τους στην κυρία. Εκεί που έγραψε προφανώς τα ονόματα τους στον υπολογιστή την βλέπω να την έχει πιάσει μια ανησυχία, τους ρωτάει, παιδιά στης 14 :00 πετάτε για Αμερική; της λένε ναι..

Οπα λέει δε γίνεται για Αμερική πρέπει να είσαι στο αεροδρόμιο 2 ώρες πριν, σε όλους τους προορισμούς βέβαια αλλά για Αμερική δεν παίζει θέλει 2 ώρες πριν. Επίσης δεν έχετε ανταπόκριση είναι ξεχωριστά εισιτήρια δεν θα σας περιμένουν και επίσης είστε για την επόμενη πτήση που φεύγει σε 45 λεπτά.

Οι άνθρωποι έχουν μείνει παγοκολόνες... Και ρε παιδιά δεν ξέρω τελικά εάν πρόλαβαν, αλλά ο αγώνας που έριξε η κοπέλα για να βρει λύση ήταν απίστευτη. Να παίρνει τηλέφωνα να γράφει να σβήνει νααααα ....τις Παναγιάς τα μάτια που λεν, επί 10 λεπτά που ήμασταν  εκεί έδινε το δικό της αγώνα για να εξυπηρετήσει τους δύο κυρίους.

Άκουσα ένα, καλά το πρακτορείο που σας τα έκλεισε τι έκανε; και ένα τελευταίο που άκουσα φεύγοντας γιατί είχε έρθει η ώρα για επιβίβαση της μικρής, την άκουσα να λέει θα προσπαθήσω να σας βάλω σε αυτή την πτήση μήπως μπορέσετε να προλάβετε την πτήση σας.

Πραγματικά ένιωσα ένα θαυμασμό για την υπάλληλο (καλή μας φίλη) είναι από τις στιγμές που σου δίνουν ελπίδα!!

Έτσι ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. 



Share:

Προσπαθώντας να συνδυάσεις δουλειά και ζωή!!!



"Δεν ζούμε για να δουλεύουμε, αλλά δουλεύουμε για να ζούμε". Τρομερό κλισέ, θα σκεφτεί κανείς, αλλά πραγματικά έτσι θα έπρεπε να είναι. Παλιότερα ο κόσμος μοίραζε όμορφα το χρόνο του ανάμεσα στη δουλειά και στην προσωπική ζωή.

Αν εξαιρέσει κανείς τους "καριερίστες" όλος ο υπόλοιπος κόσμος είχε χρόνο να ζει... Αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει στις μέρες μας!

Στις μέρες μας όποιος έχει δουλειά θεωρείται πολύ τυχερός!!!

Κι ακόμα πιο τυχεροί είναι αυτοί που μπορούν να απασχολούνται σε 2 δουλειές, ή αυτοί που δουλεύουν στο σπίτι τους!!!

Δεν θα διαφωνήσω... είναι πολύ σημαντική η δουλειά! Τώρα βέβαια το να δουλεύει κανείς 12-14 ώρες, να γυρίζει σπίτι και να μη μπορεί να ανταποκριθεί στις υπόλοιπες υποχρεώσεις (παιδιά, σπίτι, σύζυγος, φίλοι, οικογένεια) δεν το λες και ιδανικό... Υπάρχουν πολλοί υπάλληλοι που χρειάζεται αρκετές φορές  να πάρουν δουλειά στο σπίτι! Εντάξει...

Share:

Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΌΛΩΝ ΜΑΣ🌿🇬🇷

- Μπαμπά, τι γιορτάζουμε σήμερα; Ρώτησε ένα αγοράκι που ανέμιζε μηχανικά μια μικρή πλαστική Ελληνική σημαία την ώρα της παρέλασης.

Ο μπαμπάς πίρε αγκαλιά το αγοράκι ώστε εκείνο να βλέπει καλύτερα και του ψιθύρισε οτι θα του απαντήσει στο σπίτι, όταν γυρίσουν.

Η παρέλαση τελείωσε, τα αγήματα αποχώρησαν, τα εμβατήρια σίγασαν, οι μπάντες ξαπόσταιναν, οι φωτογράφοι αποσύρθηκαν και ο κόσμος έσπευδε να πιάσει στασίδι σε καφετερίες και ταβέρνες.


Ο μπαμπάς με τον γιο γύρισαν σπίτι. Εκεί το αγόρι αφού έβγαλε τα καλά του και φόρεσε τη φόρμα του, έτρεξε και υπενθύμισε στο μπαμπά την ερώτηση.

Εκείνος πήγε στο γραφείο του κι έβγαλε από έναν φάκελο μια φωτογραφία. Την έκρυψε διακριτικά στον κόρφο του και πήρε το αγόρι αγκαλιά στην πολυθρόνα.

- Πριν κάποια χρονιά, πολύ πριν γεννηθείς κι εσύ άλλα κι εγώ ακόμα, κάποιοι ξένοι αποφάσισαν να κατακτήσουν τον κόσμο. Μάνο που το αποφάσισαν μόνοι τους. Και θέλησαν να το κάνουν με όπλα.

Σκοτώνοντας όσους αντισταθούν. Έτσι λοιπόν έστελναν απεσταλμενους σε διάφορα κράτη ζητώντας τους να παραδοθούν.

Έστειλαν και στην Ελλάδα έναν τέτοιον. Ο απεσταλμένος αυτός γύρισε πίσω με έναν φάκελο που έγραφε μια λέξη με τρία γράμματα.

ΟΧΙ.

Ένα ΟΧΙ που σφηνώθηκε στα μυαλά των στρατιών του κόσμου και βάλθηκαν να κλείσουν τα στόματα αυτόν που το υπερασπιστηκαν.

Μάταια.

Άλλωστε, η Ελλάδα ανέκαθεν γεννούσε Ελληνες.

Και, δεν πολεμάνε οι Ελληνες σαν ήρωες μα οι ήρωες πολεμάνε σαν Ελληνες.

Αυτο νευρίασε πολύ τους επίδοξους κατακτητές. Αποφάσισαν να εξαφανίσουν απο τους χάρτες τη χώρα μας. Γι’ αυτό έστειλαν τις στρατιές του κόσμου ολάκερου. Ιταλούς, Βούλγαρους, Αλβανούς, Γερμανούς. Και μας πολεμούσαν με λύσσα.

Όσο έβλεπαν ότι οι Ελληνες δεν έπεφταν, τόσο λυσσουσαν. Και τόσο θεριευαν την επίθεση. Στα χιονισμένα βουνά. Στις ταραγμένες θάλασσες. Στις ανεμοδαρμενες κορυφές. Στο μπλε του ουρανού μας. Μας χτυπούσαν παντού. Κι εμείς τί ήμασταν; Μια χούφτα λαός.

Αν βγάλεις τους γέροντες, τις γυναίκες και τα παιδιά, τι έμενε; Εδω όμως ήταν το λάθος τους.

 Υπολόγισαν χωρίς όλους αυτούς.

Στον πόλεμο αυτόν πήραν μέρος όλοι παιδί μου. Οι γέροντες κράτησαν όπλο. Οι γυναίκες φρόντιζαν τους πολεμιστές. Πολλές από αυτές πολέμησαν πιο γενναία κι από άντρα. Τα παιδιά έκλεβαν ο,τι μπορούσαν και το έδιναν στους δικούς μας. Και οι άντρες μας…

Οι αντρες μας σ’ αυτον τον ατελειωτο χειμωνα σταθηκαν ορθιοι μπροστα στο θανατο. Τον εφτυσαν στα μουτρα και φωναξαν μια λεξη που αντηχησε στα περατα της γης.

ΑΕΡΑ φώναξαν και σείστηκε το σύμπαν. Κι ακούστηκε και στα έγκατα του Αδη και τρόμαξαν οι εχθροί.


219 μέρες γράφουν τα βιβλία αντιστάθηκαν τα παλικάρια αυτά.

 Χωρίς φαγητό, χωρίς νερό, χωρίς όπλα πολλές φόρες, χωρίς ρούχα ζεστά, χωρίς πολεμοφόδια, χωρίς ανάσα. Κι έπαιρναν στη πλάτη τους λαβωμένους κι έτρεχαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου να σώσουν ο,τι μπορούσε να σωθεί. Και να ξαποστάσουν μια σταλιά.

 Και μετά πάλι στα χιόνια, με παγωμένα χέρια και πόδια να δαγκώνουν τα χείλη τους και να προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν έπαθε κρυοπαγήματα, δεν είναι ματωμένοι, δεν είναι ετοιμοθανατοι. Γιατί αν το πίστευαν αυτό τότε ο εχθρός θα έφτανε στις γυναίκες και τα παιδιά τους. Σε εμάς.

Και σκοτώθηκαν πολλοί. Ούτε ένας μάταια όμως. Κάθε σπίτι έχει κι από έναν σκοτωμένο. Κάθε σπίτι έχει κι από έναν ήρωα. Κάθε σπίτι έχει έναν λόγο να θρηνεί. Και τον ίδιο ακριβός λόγο να υπερηφανευεται.

Κι έτσι εμείς οι Ελληνες έχουμε όλοι σχεδόν από μια τέτοια φωτογραφία (βγάζει την φωτογραφία και την δείχνει στο αγόρι).

Το αγόρι αφού την επεξεργαστηκε για μερικά δευτερόλεπτα, σκύβει και φιλάει την κενή στολή.

- Μπαμπά η στολή αυτή ήταν του παππού, του μπαμπά σου δηλαδή;

- Ναι παιδί μου, του παππού απάντησε βουρκωμένος ο μπαμπάς.

- Μπαμπά, κατάλαβα τι γιορτάζουμε σήμερα. Μάνο που δεν ξέρω αν είναι μέρα χαράς ή λύπης.

Δεν μου αρέσει ο πόλεμος. Παίρνει τους ανθρώπους και αφήνει τις στολές.

Ο πατέρας έσφιξε στην αγκαλιά το αγόρι και φίλησε ευλαβικά κι εκείνος την στολή.

Την στολή που φιλοξενεί την ψυχή της Ελλάδας.

Χρόνια πολλά Ελλάδα.


Share:

Βλέποντας όνειρο το Θαύμα της Αγίας Παρασκευής

Ώρα 00:55 μεσάνυχτα και έτοιμος να κλείσω την τηλεόραση να πέσω για ύπνο, βλέπω το κινητό να αναβοσβήνει ποιος είναι τέτοια ώρα σκέφτομαι, η φίλη μου η  (ιo) από την Θεσσαλονίκη σε μια τρελή φάση να μου γράφει ασταμάτητα. Για την ιστορία σας ενημερώνω ότι δεν το έχει με την θρησκεία, τα θαύματα κτλ. 
Αυτό που την πανικόβαλε είναι ότι πριν λίγες ώρες διάβασε στον (Πολίτη -  Τοπική εφημερίδα στην Χίο) ότι στις 14 Οκτωβρίου θα γίνει λειτουργία για το θαύμα της Αγίας Παρασκευής,
Το googlare όπως μου είπε και της βγάζει το δικό μου blog το άρθρο που έχω γράψει για το θαύμα της Αγίας Παρασκευης. 

Ξαφνικά μου λέει άρχισε να φωνάζει, δεν το πιστεύω δεν το πιστεύω... Τα μικρά της τρόμαξαν, τι έπαθες μαμά;;... 

Η καλή μου φίλη λοιπόν το 2013 έως 2017 ήταν στην Χίο με μετάθεση του άντρα της. 
Το 2013 λοιπόν είχε δει ένα όνειρο τόσο ζωντανό που την άλλη μέρα έψαχνε να βρει το σημείο που είδε, ακόμα δεν ήξερε καλά την Χίο, θυμάται ότι πήγαινε από τον Βρονταδο στην Χώρα και ξαφνικά τεράστια κύματα από την θάλασσα ένας χαμός και μπήκε σε μια αυλή που είχε μια μικρή τρύπα και φεύγανε τα νερά και πέρασε από εκεί. 
Διαβάζοντας λοιπόν το άρθρο ένιωσε ότι έβλεπε το όνειρο της ξανά και ξανά ήταν σα να ζούσε τις στιγμές. 
Μου είπε ότι ήταν η μοναδική εκκλησία που σταματούσε και άναβε ένα κεράκι στο προσκυνητάρι απ έξω χωρίς να καταλαβαίνει το λόγο. 

Σας είπα δεν πίστευε.... Βέβαια όπως μου είπε μια (φουρτούνα μεγάλη) όντως που είχε με το παιδί της, μετά το όνειρο την ξεπέρασε και το παιδί είναι μια χαρά. 
Και διαβάζοντας σήμερα για το θαύμα τις  ήρθαν όλες οι στιγμές στο μυαλό της και μπορώ να πω ότι έπαθε ένα πανικό..... 

Βγήκαμε και κάναμε και από ένα τσιγάρο αυτή στο μπαλκόνι της στην Θεσσαλονίκη και εγώ στο χωριό!  γιατί έγραφε συνέχεια αλλά άμα δε μιλούσαμε ακόμα θα έγραφε αλαφιασμένη όπως ήταν. 

Της είπα να κάνει μία προσευχουλα και να ξαπλώσει ήρεμα, και προφανώς κάποιος ανάβει για σένα κεράκια!

Και προφανώς η Αγία Παρασκευή έκανε το θαύμα της, και προφανώς μπορεί να αρχίσει να πιστεύει! 



Share:

Ενταξε από σήμερα κιόλας την μαστίχα στη διατροφή σου και ξεκίνησε να απολαμβάνεις τα οφέλη της!

Η Μαστίχα Χίου χρησιμοποιείται εδώ και 2.500 χρόνια ως παραδοσιακό ελληνικό φάρμακο για τη θεραπεία αρκετών ασθενειών όπως η γαστραλγία, τα πεπτικά έλκη και άλλες.


Τι είναι;
Το φυτό της μαστίχας, ο σχίνος, επιστημονικά Pistacia lentiscus, ευδοκιμεί σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, από την Ιβηρική χερσόνησο και τη Γαλλία μέχρι την Τουρκία και το Ισραήλ. Ωστόσο, στο νησί της Χίου και πιο συγκεκριμένα στο νότιο τμήμα του νησιού, καλλιεργείται μία ιδιαίτερη ποικιλία σχίνου, ο μαστιχοφόρος σχίνος (συγκεκριμένα Pistacia lentiscus var. Chia), από τον οποίο εξάγεται η φυσική ρητίνη ή μαστίχα. Από το 1997 έχει χαρακτηριστεί ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π)

Το μαστιχόδενδρο, είναι θάμνος αειθαλής ύψους 2-3 μέτρων, που αναπτύσσεται αργά και παίρνει την πλήρη ανάπτυξή του μετά από 40-50 χρόνια, φτάνοντας μέχρι και τα 5 μέτρα ύψος στα ηλικιωμένα φυτά. Τα ειδικά χαρακτηριστικά του εδάφους και του μικροκλίματος, και η παραδοσιακή καλλιέργεια επιφέρουν τελικά ένα τόσο εντυπωσιακό αποτέλεσμα και διαμορφώνουν τη μοναδικότητα αυτής της ξεχωριστής ρητίνης.

Η αρωματική ρητίνη, εκκρίνεται σε σχήμα δακρύων από τον κορμό και τα μεγάλα κλαδιά του μαστιχόδενδρου, με επιφανειακές τομές των παραγωγών.

Το καλοκαίρι είναι η εποχή παραγωγής της μαστίχας. Η προετοιμασία του εδάφους ξεκινάει τον Ιούνιο. Το κέντημα των δέντρων είναι η συνέχεια και ολοκληρώνεται με τη συλλογή της χοντρής μαστίχας –μεγάλα κομμάτια- τον Αύγουστο και της ψιλής μαστίχας –μικρά κομμάτια- τον Σεπτέμβριο.

Ιστορικά στοιχεία για το σχίνο και το ρητινώδες υγρό
Οι πρώτες αναφορές για τη μαστίχα γίνονται από τον Ηρόδοτο (5ος αιώνας π.Χ), ο οποίος αναφέρει ότι οι Έλληνες συνήθιζαν να μασούν το αποξηραμένο ρητινώδες υγρό που έρεε από το φλοιό του μαστιχόδεντρου. Η μαστίχα Χίου ήταν η πρώτη φυσική τσίχλα του αρχαίου κόσμου.

Στην αρχαία Ελλάδα επίσης, ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός, ο Διοσκουρίδης και ο Θεόφραστο


ς επισημαίνουν συχνά τις ευεργετικές της ιδιότητες.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τη χρησιμοποιούσαν για την ταρίχευση των νεκρών. Οι Ρωμαίοι έφτιαχναν από κλαράκια μαστίχας, οδοντογλυφίδες, για να καθαρίζουν και να λευκαίνουν τα δόντια τους αλλά και για να αρωματίζουν την αναπνοή τους

Ποιες οι ιδιότητές της;
Σύμφωνα με μελέτες η μαστίχα της Χίου διαθέτει αντιοξειδωτικές, αντιβακτηριακές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, έχοντας επίσης την ικανότητα να μειώνει τα λιπίδια και τη γλυκόζη στο αίμα. Δεν θα μπορούσαμε να προσπεράσουμε την ιδιότητα της για την ανακούφιση που προσφέρει σε ενοχλήσεις στο στομάχι και γαστρεντερικό σύστημα. Επιπλέον, χρησιμοποιείται για δερματικά προβλήματα καθώς έχει επουλωτική δράση.

Ακόμη, η μαστίχα έχει αναφερθεί μέσα από έρευνες ότι αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων και εμποδίζει την εξέλιξη του κυτταρικού κύκλου. Με άλλα λόγια η μαστίχα είναι σημαντική καθώς με αυτή την αναστολή μπορεί να θεωρηθεί ότι διαθέτει αντικαρκινική δραστηριότητα.


Παρόλα αυτά, για να έχει αυτό το θετικό αποτέλεσμα, έχει παρατηρηθεί ότι θα πρέπει η μαστίχα να καταναλώνετε σε συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 20 μg/ml. Οι χημικές δομές των συστατικών της μαστίχας που είναι υπεύθυνες για αυτές τις δραστηριότητες δεν είναι σαφείς. Έτσι, απαιτούνται περαιτέρω μελέτες προκειμένου να διασαφηνιστούν συγκεκριμένα τα βιοδραστικά συστατικά της μαστίχας.

Πιο αναλυτικά οι θεραπευτικές δράσεις και χρήσεις της
Η μαστίχα θα μπορούσε κάλλιστα να αποκαλείται «πολυχρηστικό» τρόφιμο. Είναι το φυσικό φάρμακο για παθολογικές καταστάσεις και μη! Οι ιδιότητες της είναι ποικίλες. Έχει γνωστή θεραπευτική δράση στην ιατρική, συμμετοχή στη βιομηχανία αρωμάτων και καλλυντικών, στην ποτοποιία, στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική κλπ.

Τα συστατικά της μαστίχας χρησιμοποιούνται:
Στην Ιατρική μπορεί να χρησιμοποιηθεί για βελτίωση της υψηλής αρτηριακή υπέρτασης, του σακχαρώδη διαβήτη καθώς μπορεί να ρυθμίσει την γλυκόζη στο αίμα μειώνοντας την. Επιπρόσθετα, έχει βρεθεί σε άτομα με καρδιαγγειακά προβλήματα να βελτιώνει την HDL («καλή») χοληστερόλη και την ολική χοληστερόλη ενώ αντίθετα μειώνει την LDL («κακή») χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια. Σημαντική θεραπευτική ιδιότητα για άτομα με ενοχλήσεις σε στομάχι και γαστρεντερικές διαταραχές.

Μεταξύ αυτών, η νόσος Crohn, η γαστρίτιδα, το έλκος και η δυσπεψία είναι μερικές παθήσεις οι οποίες δείχνουν σημάδια ανακούφισης μετά από κατανάλωση-χρήση της μαστίχα. Επίσης βοηθά στην εξάλειψη – μείωση ελικοβακτηριδίου.

Στην βιομηχανία αρωμάτων και καλλυντικών χρησιμοποιείται ως βάση η μαστίχα. Για παράδειγμα σε σαμπουάν, σαπούνια, κρέμα σώματος, κρέμα προσώπου, αφρόλουτρα κ.α
Η μαστίχα μπορεί να απολαμβάνεται ως προσθήκη στα αλκοολούχα ποτά. Επίσης και σε μη αλκοολούχα τύπου αναψυκτικό.

Στην ζαχαροπλαστική και στη μαγειρική χρησιμοποιείται η σκόνη μαστίχας ως συστατικό για βελτίωση της γεύσης. Για παράδειγμα σε λουκούμια, τσίχλες, καραμέλες, ζαχαρωτά, παστέλια, τσουρέκια, μπισκότα, παγωτά, ψωμί κ.α

Ποια η διατροφική της αξία;
Τα οφέλη που προσφέρει η ξακουστή μαστίχα Χίου πολλά, όμως καταναλώνοντας την πόση ενέργεια και μακροθρεπτικά συστατικά θα αποκομίσουμε για κάθε 100 γραμμάρια του προϊόντος;

Θρεπτικά Συστατικά Ανά 100g Μαστίχα
Ενέργεια 1365kcal

Λιπαρά 0gr

Υδατάνθρακας 83gr

Σάκχαρα 1gr

Φυτικές ίνες 18gr

Πρωτεΐνη 0.15gr

Αλάτι 0gr

Η μαστίχα όπως φαίνεται είναι μια πυκνοθερμιδική τροφή. Όμως, δεν περιέχει καθόλου λιπαρά και αλάτι, ενώ είναι φτωχή η περιεκτικότητα της σε σάκχαρα. Αντίθετα, είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και υδατάνθρακα!

Σε ποιες μορφές τη βρίσκουμε;
Σε χονδρή μορφή μεγάλα κομμάτια

Σε ψιλή μορφή μικρά κομμάτια

Σε μορφή σκόνης και

Σε μορφή ελαίου δηλαδή μαστιχέλαιο

Πώς πίνεται;
Η μαστίχα μπορεί να καταναλωθεί και ως ρόφημα. Η πιο διαδεδομένη της μορφή είναι ως λικέρ. Το γνωστό λικέρ μαστίχας το οποίο συνήθως προσφέρεται στο τέλος ενός γεύματος με την ιδιότητα ενός χωνευτικού ροφήματος. Άλλα είδη ποτών στα οποία μπορείτε να βρείτε την μαστίχα να περιλαμβάνεται είναι σε ρακόμελο, σε ούζο κ.α . Επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να καταναλωθεί και το μαστιχέλαιο.

Πώς τρώγεται;
Η πιο δημοφιλή μορφή της μαστίχας βεβαίως και είναι η τσίχλα! Με το μάσημα της μαστίχας ως τσίχλας η υγιεινή των δοντιών, των ουλών και γενικά του στόματος θα είναι αισθητή. Βελτιώνεται γενικά η στοματική υγιεινή όπως ουλίτιδα και πλάκα, λόγω της αντιμικροβιακής δράσης και ενισχύει γενικά τον ανθρώπινο οργανισμό λόγω των αντιοξειδωτικών συστατικών της. Παρόλα αυτά η μαστίχα μπορείτε να απολαμβάνεται και σε άλλες μορφές όπως του παγωτού.

Αν θέλετε να εκμεταλλευτείτε τα πολλαπλά οφέλη του ελληνικού μας θησαυρού και να τη χρησιμοποιήσετε στην κουζίνα σας, μπορείτε να το κάνετε, με 2 απλούς τρόπους:

Θρυμματίζετε τους κόκκους μαστίχας σε ένα γουδί, προσθέτοντας ελάχιστη ζάχαρη, αν θέλετε να τη βάλετε σε γλυκά, ή λίγο αλάτι, αν θέλετε να την προσθέσετε σε φαγητά.

Για να αρωματίσετε το ελαιόλαδο, ζεσταίνετε 80 ml παρθένο ελαιόλαδο και 1 κουταλιά κρυστάλλους μαστίχας Χίου σε ένα τηγάνι σε χαμηλή φωτιά. Έπειτα, ρίχνετε το μείγμα σε ένα γυάλινο μπουκάλι και περιμένετε να κρυώσει.

Μόλις κρυώσει, προσθέτετε 170 ml ελαιόλαδο. Διατηρείτε το μπουκάλι σε μέρος δροσερό και σκοτεινό και δεν πρέπει να ξεχνάτε να το ανακινείτε πριν από κάθε χρήση.

Συμπερασματικά
Η μαστίχα διαθέτει αντιοξειδωτικές, αντιβακτηριακές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Επίσης, υπάρχουν δεδομένα για την αντικαρκινική δράση της. Έχει γενικά θετική επίδραση, βελτιώνοντας τη υγεία. Χρησιμοποιείται με επιτυχία στην ζαχαροπλαστική και μαγειρική, στην βιομηχανία αρωμάτων και καλλυντικών και στη ποτοποϊα.

Έχει τον τίτλο της «θαυματουργή» τροφή και όχι άδικα. Έτσι μετά από όλα αυτά τα οφέλη, η ανάγκη για πάγια παραγωγή της είναι δεδομένη! Τέλος, η μαστίχα έχει αναγνωριστεί ως φυσικό φάρμακο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ενταξε από σήμερα κιόλας την μαστίχα στη διατροφή σου και ξεκίνησε να απολαμβάνεις τα οφέλη της!

Υ.Γ
Χρυσό και ασημένιο μετάλλιο στα βραβεία συμπληρωμάτων διατροφής απέσπασε η MEDITERRA.
Συγκεκριμένα το χρυσό μετάλλιο για το προϊόν “Μαστίχα Χίου σε μασώμενο δίσκιο” της σειράς Art of Nature, καθώς και το ασημένιο μετάλλιο για το προϊόν “Μαστίχα σκόνη” επίσης της σειράς Art of Nature ως τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής, για την λειτουργία του Εντέρου.
Share:

Και να σκεφτείς πριν λίγες μέρες ήταν Αύγουστος

Και να σκεφτείς πριν λίγες μέρες. Ηταν ....Αύγουστος. Μήνας διακοπών. Μήνας ξεκούρασης, παραλίας, ξαπλώστρας κι αράγματος.


Μέρες ατελείωτες στον καυτό ήλιο του καλοκαιριού που κατακαίει το ήδη ξεπετσιασμένο δέρμα σου.

Όλη σου η ημέρα ένας φραπές, μια παραλία και η παρέα σου. Αυτή ακριβώς η ξεγνοιασιά είναι που καθιστά στο μυαλό μας τον Αύγουστο ως το μήνα της αργίας.
 Άλλωστε, περιμένουμε όλον το χρόνο τη στιγμή που θα μπορούμε να ξυπνάμε στο κρεβατάκι μας χωρίς το βαρεμένο ξυπνητήρι να μας παίρνει τ’ αυτιά με κάθε αναβολή που πατάμε. Και φυσικά χωρίς την γκρίνια του αφεντικού ότι αργήσαμε. 
Είναι η λέξη που έχει καθιερωθεί στην Ελλάδα ως συνώνυμη, πλέον, των διακοπών. Στον αντίποδα βέβαια, υπάρχει κι η άποψη ότι ο Αύγουστος είναι σαν την Κυριακή. 
Κι ας πούμε ότι αυτή η παρομοίωση ταιριάζει, πολλοί θα αναρωτηθείτε πού είναι το κακό σε αυτό. Τις Κυριακές δεν ξεφεύγουμε στην εξοχή για να πάρουμε καθαρό αέρα; Δεν πάμε για φαγητό με φίλους και συγγενείς για να χορτάσουμε αγαπημένα πρόσωπα ορίζοντας το τέλος μιας κουραστικής βδομάδας; 

Έτσι κι ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού. Ωραίος, ξεκούραστος, τον οποίο περιμένουμε με ανυπομονησία για να δώσει τέλος σε μια βάρβαρη καθημερινότητα, ο οποίος αποτελεί και ταυτόχρονη μετάβαση από τον παραμυθένιο κόσμο στον κόσμο του ρεαλισμού. Από τον κόσμο της ξεκούρασης στον κόσμο της καθημερινής δουλειάς. 
Στον κόσμο του τρεξίματος, τον γεμάτο άγχος κι ανασφάλειες Σεπτέμβρη. 

Αυτήν την αβέβαιη νέα αρχή που είναι κάθε χρόνο τόσο αγχωτική. 

Θες αυτό να οφείλεται σε παιδικό τραύμα από τη σχολική έναρξη; Πάντως τα προεόρτια του Σεμπτεμβρίου, αυτής της καινούργιας περιόδου που απλώνεται μπροστά μας, είναι οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου. 
Το χειρότερο απ’ όλα βέβαια δεν είναι πως πλησιάζουν οι μέρες για να μπεις σ’ ένα πρόγραμμα. Το γεγονός ότι οι καλοκαιρινές διακοπές έφτασαν στο τέλος, ότι τα μπάνια, οι εκδρομές, τα μπιτσόμπαρα και οι χαζομάρες που κάναμε στα μπιτς πάρτι μετράνε πια τις τελευταίες τους ώρες για τις επόμενες 360 και κάτι μέρες του χρόνου, είναι αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη απογοήτευση.

 Στην πραγματικότητα, η μετάβαση από κάτι όμορφο σε κάτι που μας δυσαρεστεί δε βοηθάει και πολύ στο να συμπαθήσουμε τον μήνα αυτό. Κάθε ωραίο κάποτε φτάνει στο τέλος του, αλλά καθώς περνάει τόσο γρήγορα, μας ρίχνει με βαθιά βουτιά στα χέρια του μήνα της βροχής και νιώθουμε τη ματαιότητα να πλησιάζει επικίνδυνα το μαυρισμένο μας κορμί. 
Πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, ο Αύγουστος αποτελεί το θερμότερο μήνα του καλοκαιριού. Θες να βγεις το βράδυ έξω και στην προσπάθειά σου να ετοιμαστείς, στάζεις από ιδρώτα. Προσπαθείς να βρεις μια ξαπλώστρα και μια ομπρέλα στην παραλία που συχνάζεις κι είναι ακατόρθωτο.

 Διαπραγματεύεσαι για μια θέση στο θερινό σινεμά της πόλης, λες και διαπραγματεύεσαι να πουλήσεις το σπίτι σου. Ζεις τον καύσωνα στο πετσί σου. Κι όλο αυτό γιατί; Για να πούμε ότι πήγαμε και ‘μεις διακοπές το μήνα που πάνε όλοι διακοπές; 
Με τα ξενοδοχεία να έχουν πληρότητα στο 100%, τις τιμές να εκτοξεύονται στο ταβάνι και την κίνηση στους παραθαλάσσιους δρόμους να σου σπάει τα νεύρα. 
Γι’ αυτό λοιπόν κάποιοι νιώθουμε περίεργα που μπαίνει αυτός ο μήνας. Είναι γνωστό ότι αποτελεί μήνα διακοπών. Αλλά είναι επίσης γνωστό ότι εκτός του ότι θα είναι πανάκριβες και περιπετειώδεις, οι τελευταίες του μέρες είναι κι απαισιόδοξες. 

Οι μπαταρίες αντί να φορτίσουν γι’ αυτή τη νέα αρχή, έχουν χάσει κάθε επαφή με τη στάθμη λειτουργίας τους. Χρειάζεσαι διακοπές από τις διακοπές για να προετοιμαστείς ψυχολογικά να επιστρέψεις στη δουλειά ή το σχολείο. Το καλοκαίρι είναι ωραίο αλλά μας καλομαθαίνει. Ή καλύτερα, μας κακομαθαίνει στην αραχτή ζωη. 
Αν υπήρχε καλοκαίρι χωρίς απότομη μετάβαση στην πραγματικότητα και με λιγότερο καύσωνα, ονειρικό δε θα τανε. 

Εύχεσαι να υπήρχε κι ένας ενδιάμεσος μήνας. Αμ δε. Δυστυχώς για μας, οι τελευταίες μέρες του μήνα είναι αυτές στις οποίες θα μαζέψεις τα πραγματάκια σου και θα πας σε άλλη παραλία. Βασικά, γράψε λάθος. Θα μαζέψεις τα μπογαλάκια σου, το σοκολατένιο σου πια κορμί και θα πας στο σπίτι σου. Γιατί ήρθε η ώρα να επιστρέψεις στους ρυθμούς σου. 
Του χρόνου πάλι. Μέχρι τότε αγαπητή ξεκούραση, σε ευχαριστούμε που μας κράτησες συντροφιά όλο το καλοκαίρι κι ευχόμαστε να σε συναντήσουμε ξανά σύντομα στο δρόμο μας. 
Και για όσους δεν κατάφεραν να πάνε διακοπές φέτος λόγω δουλειάς, μειωμένου προϋπολογισμού ή εξεταστικής κι έβλεπαν απλώς τις δημοσιεύσεις των γνωστών στα social media σίγουρα το καλοκαίρι που ακολουθεί θα είναι καλύτερο. Σηκώστε τα ποτήρια σ’ αυτό που έφυγε κι ας έρθει ένα άλλο, όσο πιο σύντομα μπορεί!

Υ.Γ Δεν θα σχολιάσω την βιβλική καταστροφή που ζει η πατρίδα μας ....δεν μπορώ...

Share:

Η Κυρία Ελένη κοντεύει 90 ..Με κανέλα και μαστίχα-Κουλουρακια μιας άλλης εποχής!

Η Κυρία Ελένη κοντεύει 90. Κατάγεται από την Αίγυπτο και μιλάει πέντε γλώσσες...... έφτιαχνε τα πιο όμορφα κουλουράκια. Ανακάλυψα πάλι τη συνταγή της και τη μοιράζομαι μαζί σας για να χαρείτε νόστιμα, παραδοσιακά, τραγανά κουλουράκια .....ότι πρέπει για τον καφέ.

Η συνταγή είναι άλλων εποχών, τότε που οι οικογένειες ήταν πιο μεγάλες και ο χρόνος πιο διαθέσιμος. Εγώ σας δίνω τα συστατικά για μισή δόση της κυρία Ελένης




Υλικά
48 - 60 κουλουράκια

250 γρ. βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου
1 φλιτζάνι (250 ml) ζάχαρη
2 αυγά
4 φλιτζάνια αλεύρι γ.ο.χ
2 κ.γ. (10 ml) μπέικιν πάουντερ
1 κ.γ. (5 ml) κανέλα
1/2 κ.γ. (2.5 ml) μαστίχα
1 αυγό για επάλειψη
Σουσάμι

Εκτέλεση

Προετοιμάζομε τα υλικά.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C αντιστάσεις.

Χτυπάμε τη ζάχαρη με τα αυγά καλά. Προσθέτουμε τα δύο αυγά και χτυπάμε ακόμα λίγο.

Προσθέτουμε το αλεύρι κοσκινισμένο με το μπέικιν πάουντερ, την κανέλα και τη μαστίχα και ανακατεύουμε καλά.
Ζυμώνουμε καλά και αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί για μισή ώρα. Αν κάνει ζέστη στο ψυγείο αλλιώς έξω.
Πλάθουμε σε ότι σχήμα προτιμούμε και καλύπτουμε με σουσάμι.

Ψήνουμε στο φούρνο στους 180 C βαθμούς για 20 με 25 λεπτά περίπου μέχρι να φουσκώσουν και να ροδίσουν.



  1. Διατηρούμε σε μεταλλικό κουτί.


  2. Καλή επιτυχία ~ Καλή απόλαυση

  3.  Από την κ Σοφία( 

    Prof Sophie) και το cookpad.com



Share:

Μαστίχα Χίου σε σκόνη με δυο τρόπους!

Μιας και έχει έρθει κόσμος από τα ξένα, και πολλοί με ρωτάνε πως κάνουμε την μαστίχα σκόνη, θα σας πω μερικούς τρόπους.


Την Μαστίχα Χίου την βρίσκουμε επί το πλείστων σε κρυσταλλική μορφή, που λιώνει εύκολα με την θερμοκρασία.

Αν θέλουμε όμως να την χρησιμοποιήσουμε σε συνταγές που πρέπει να είναι τριμμένη από πριν, είναι καλύτερο να την κάνουμε σκόνη.

 Θα βοηθήσει αν τρίψετε τους κρυστάλλους στο multi ή στον τρίφτη μπαχαρικών, μαζί με λίγο αλάτι, αν προορίζεται για την μαγειρική ή μαζί με λίγη κρυσταλλική ζάχαρη, αν προορίζεται για γλυκά. 

Έχετε υπόψιν όμως ότι στο multi κατά 80% θα σας το γδάρει, λίγες αμυχές βέβαια....

Η ποιο καλή λύση είναι σε γουδί μπρούτζινο, θέλει λίγο κόπο παραπάνω. 

Επειδή η θερμότητα κάνει την μαστίχα κολλώδη, είναι καλύτερο να μπει στην κατάψυξη πριν επιχειρήσουμε να την τρίψουμε. 
Μετά το τρίψιμο φυλάγεται σε αεροστεγές δοχείο, για να διατηρήσει το άρωμα της, μακριά από υγρασία και θερμότητα.
 Η υγρασία, όπως και η θερμότητα μπορεί να κάνουν την σκόνη μαστίχας να κολλήσει και να γίνει συμπαγής. 
Λίγοι κόκκοι ρυζιού μέσα στο δοχείο, θα την προστατέψει από την υγρασία. Αν παρ' όλες αυτές τις προφυλάξεις "κολλήσει", βάζουμε την σκόνη μαστίχας στην κατάψυξη να παγώσει και χτυπώντας την μετά, θα ξαναγίνει σκόνη. 
Αν τίποτε από αυτά δεν δουλέψει και η μαστίχα έχει στερεοποιηθεί, την ξαναβάζουμε στο multi η στο γουδί και την ξανατρίβομαι. 
Share:

Δάφνη στο φαγητό λέει η γιαγιά.

 Πολλές γυναίκες προσθέτουν φύλλα δάφνης στα τρόφιμα, ειδικά στο κόκκινο κρέας και στο κρέας πουλιών

χωρίς να ξέρεις τον λόγο που προσθέτεις φύλλα δάφνης στο φαγητό, όταν ρωτάς οποιαδήποτε γυναίκα για τον λόγο, σου λέει: Για να δώσεις στο φαγητό γεύση. Η γιαγιά όμως λέει αυτό είναι λάθος.

Αν βράσετε φύλλα δάφνης σε ένα ποτήρι νερό και τα δοκιμάσετε, δεν θα βρείτε γεύση ή γεύση.

   Γιατί βάζετε φύλλα δάφνης στο κρέας;

   Η προσθήκη φύλλων δάφνης στο κρέας μετατρέπει τα τριγλυκερίδια σε μονολίπη για δοκιμή και επιβεβαίωση

   Κόψτε ένα κοτόπουλο στη μέση και ψήστε το κάθε μισό σε μια κατσαρόλα, βάλτε το ένα φύλλο δάφνης και το δεύτερο χωρίς τη δάφνη και σημειώστε την ποσότητα του λίπους στις δύο κατσαρόλες.

   Εάν έχετε φύλλο δάφνης, δεν χρειάζεται να πάτε στο φαρμακείο, καθώς πρόσφατες επιστημονικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι το φύλλο δάφνης έχει πολλά οφέλη

   Βοηθά να απαλλαγούμε από πολλά προβλήματα υγείας και επικίνδυνες ασθένειες

   Μεταξύ των πλεονεκτημάτων του φύλλου δάφνης:

   Το φύλλο δάφνης αντιμετωπίζει τις πεπτικές διαταραχές και το φύλλο δάφνης βοηθά να απαλλαγούμε από το φούσκωμα

   καούρα

   Οξύτητα

   και δυσκοιλιότητα

   Ρυθμίζει την κινητικότητα του εντέρου πίνοντας ζεστό τσάι δάφνης.

   Μειώνει το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα και η δάφνη είναι αντιοξειδωτικό

   Επιτρέπει στο σώμα να παράγει ινσουλίνη τρώγοντας την στο φαγητό ή πίνοντας τσάι δάφνης για ένα μήνα.

   Εξαλείφει την επιβλαβή χοληστερόλη και απαλλάσσει τον οργανισμό από τα τριγλυκερίδια.

   Πολύ χρήσιμο στη θεραπεία κρυολογήματος, γρίπης και σοβαρού βήχα, γιατί είναι πλούσια πηγή βιταμίνης C. Μπορείτε να βράσετε τα φύλλα και να εισπνεύσετε τον ατμό για να απαλλαγείτε από τα φλέγματα και να μειώσετε τη σοβαρότητα του βήχα.

   Το φύλλο δάφνης προστατεύει την καρδιά από προσβολές και επίσης προστατεύει από εγκεφαλικά επειδή περιέχει ενώσεις που προστατεύουν την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία.

   Πλούσιο σε οξέα όπως το καφεϊκό οξύ, η κερσετίνη, η ειγονόλη και η παρθενολίδη, που είναι ουσίες που εμποδίζουν το σχηματισμό καρκινικών κυττάρων στο σώμα.

   Εξαλείφει την αϋπνία και το άγχος εάν λαμβάνεται πριν τον ύπνο και βοηθά στη χαλάρωση και τον ήρεμο ύπνο.

   Πίνοντας ένα φλιτζάνι βρασμένο φύλλο δάφνης δύο φορές την ημέρα διαλύει τις πέτρες στα νεφρά και θεραπεύει τις λοιμώξεις….

Share:

22 Ιουλίου εορτή της Αγίας Μαρκέλλας.

Η Αγία Μαρκέλλα,η Παρθενομάρτυς γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βολισσό, στο ιστορικό αυτό κεφαλοχώρι της βορειοδυτικής Χίου.

Για τον χρόνο της γέννησης, της ζωής και του μαρτυρίου της Αγίας υπάρχει σύγχυση και ασάφεια μεταξύ των βιογράφων. Σύμφωνα με τον βιογράφο της, Όσιο Νικηφόρο τον Χίο,η Αγία Μαρκέλλα έζησε και ήκμασε περί το 1500 μ.Χ. Ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης και η χριστιανή μητέρα της απεβίωσε σε νεαρά ηλικία. Η Μαρκέλλα διακρίθηκε από νωρίς για τη βαθιά της πίστη και αγάπη στον Χριστό, την καλοσύνη και αγνότητά της, τη σεμνότητα και την ευγένεια της ψυχής της. Προικισμένη με θεϊκή σοφία και αμέτρητα ψυχικά χαρίσματα επικοινωνούσε αδιάκοπα με τον Θεό. Αυτόν τον «επίγειο άγγελο» φθόνησε ο εωσφόρος και θέλησε να την πολεμήσει με κάθε μέσο.


Έτσι ο ειδωλολάτρης και σκληρόκαρδος πατέρας της άρχισε να επιθυμεί ερωτικά την ίδια του την κόρη και να νιώθει προς αυτή μία αστείρευτη σαρκική επιθυμία. Όταν η Μαρκέλλα διαπίστωσε τον αναίσχυντο χαρακτήρα του σαρκολάτρη πατέρα της, εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και αναζήτησε καταφύγιο στα βουνά της περιοχής. Τότε ο πατέρας της κινούμενος από τις κτηνώδεις ορέξεις του και με απερίγραπτη μανία άρχισε να ψάχνει να βρει τη νεαρή και όμορφη Μαρκέλλα. Τότε η δύστυχη και έντρομη κόρη προσπάθησε να προστατευθεί και να σώσει την τιμιότητά της. Μία μεγάλη βάτος αποτέλεσε το ασφαλές καταφύγιο της Αγίας. Ένας βοσκός όμως αντιλήφθηκε τη Μαρκέλλα και υπέδειξε τη βάτο στον μανιακό πατέρα της. Τότε ο πατέρας έβαλε φωτιά στη βάτο για να την αναγκάσει να βγει έξω από αυτή. Η Μαρκέλλα κατάφερε και βρήκε διέξοδο και έτσι γλίτωσε από τα χέρια του σαρκολάτρη πατέρα της. Στη συνέχεια άρχισε να τρέχει πάνω στις πέτρες και τα βράχια, αλλά ο πατέρας της βλέποντας τη δυσκολία να την φτάσει, αποφάσισε να τη σημαδέψει με το τόξο του και έτσι εκτόξευσε προς αυτή ένα βέλος. 

Η Αγία πληγώθηκε και το αγνό της αίμα πότισε τα βράχια. Παρόλα αυτά δεν έχασε την ψυχική της δύναμη και συνέχισε να τρέχει. Οι σωματικές της δυνάμεις άρχισαν όμως να την εγκαταλείπουν και κάποια στιγμή έπεσε κάτω ταλαιπωρημένη και πληγωμένη. Η βαθιά και ακλόνητη πίστη της την βοήθησε να βρει τη σωτήρια λύση. Με τα μάτια στραμμένα στον Ουράνιο Νυμφίο προσευχήθηκε και Του ζήτησε να σχίσει τον βράχο και να την κρύψει μέσα. Η παράκληση της Αγίας έγινε πραγματικότητα και έτσι ο βράχος σχίστηκε και δέχτηκε το σώμα της ενάρετης Μαρκέλλας μέχρι το στήθος. Ο σαρκολάτρης πατέρας φτάνοντας στον τόπο και βλέποντας το παράδοξο αυτό θαύμα, οργίστηκε ακόμη περισσότερο και έκοψε με ένα μαχαίρι τους μαστούς της και τους πέταξε στο βουνό. Στη συνέχεια αποκεφάλισε την κόρη του και πέταξε την κεφαλή της στη θάλασσα. Σύμφωνα με την παράδοση μία ασυνήθιστη λάμψη άρχισε να εκπέμπεται από την κεφαλή της Αγίας, που στέφθηκε με τον ουράνιο και άφθαρτο στέφανο της άθλησης και της θεϊκής δόξας.


Ο σχισμένος βράχος, που δέχτηκε το μαρτυρικό σώμα της Αγίας, αποτελεί μέχρι σήμερα για τους προσκυνητές σημείο ευλαβικής αναφοράς και πηγή ιαμάτων, αφού όσοι προσεύχονται με πίστη, παρατηρούν τον ερυθρό χρωματισμό των βράχων και το νερό να ατμίζει. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα, που με τη χάρη του Θεού, έχει επιτελέσει η Αγία Μαρκέλλα από την εποχή του μαρτυρίου της έως τις ημέρες μας, ενώ μάρτυρες θαυμαστών σημείων έγιναν λαμπρές πνευματικές φυσιογνωμίες της Εκκλησίας μας, όπως Άγιος Μακάριος ο Νοταράς Επίσκοπος Κορίνθου, ο Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως και ο βιογράφος και συντάκτης της Ακολουθίας της Αγίας, Όσιος Νικηφόρος ο Χίος, οι οποίοι συχνά προσέρχονταν στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας για να προσευχηθούν. Η μνήμη της Αγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Ιουλίου και λαμπρά πανήγυρις λαμβάνει χώρα στον φερώνυμο ιερό ναό της Αγίας, που βρίσκεται επί της αμμώδους παραλίας στον ομώνυμο όρμο της Βολισσού και αποτελεί παγχιακό, αλλά και πανελλήνιο προσκύνημα.

Share:

Ο Κολόμβος και η Χίος.

θα αναφερθούμε σε ένα άλλο ιστορικό κομμάτι της Χίου που δεν ξέρουν οι ποιο πολύ.


Ο Κολόμβος έρχεται στη Χίο, όπου ερωτεύεται την Ανατολή.

Γιατί η Χίος, περισσότερο απ’ την Αθήνα, περισσότερο απ’ τη Ρόδο, περισσότερο απ’ την Κωνσταντινούπολη, έχει ένα κάτι που η Δύση δεν έχει και που το έχει η Ανατολή, τη γοητεία του αρώματος.
Το άρωμα της νότιας Χίου. Άρωμα πάνω απ’ όλα της μαστίχας, της ρίγανης, του θυμαριού, της φασκομηλιάς, του δεντρολίβανου, της ορχιδέας.
 Όλες αυτές τις μυρουδιές των θάμνων και λουλουδιών. Αρώματα γοητευτικά, που οδηγούν στην Αγάπη. Στην αγάπη και με τις δύο έννοιες, τη βέβηλη και την ιερή. Την αγάπη για τη γυναίκα και την αγάπη για τον Θεό.
Christopher Columbus house


Ο Κολόμβος έμεινε γοητευμένος απ’ αυτό.

Κάποιος με ρώτησε, στην Ιταλική Πρεσβεία, (Paolo Emilio Taviani) αν πράγματι ο Κολόμβος ήρθε στη Χίο. Είναι σίγουρο, πραγματικά σίγουρο- είναι ιστορικό.

Πολλά έχουν ειπωθεί για τον Κολόμβο, αλλά λίγα είναι τόσο σίγουρα, όσο το γεγονός ότι ήρθε στη Χίο. Γιατί στο ημερολόγιο του ταξιδιού του, ο Κολόμβος, καθαρά και με σαφήνεια αναφέρει ότι ήρθε στη Χίο. Το αναφέρει στις 12 Νοέμβρη, το αναφέρει στις 11 Δεκέμβρη, το επαναλαμβάνει στο γράμμα που έγραψε στον SANDAGEL, τον υπουργό της Ισπανίας, τη στιγμή που επέστρεφε στην Ισπανία.

Τρεις φορές, λοιπόν, αναφέρεται στο Ημερολόγιο του, με σαφήνεια η Χίος. Αυτό το Ημερολόγιο, το αντέγραψε με το χέρι ο Βαρθολομαίος O B Scacas, Δομι­νικανός ιερέας. Εγώ είδα αυτό το χειρόγραφο και μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι είναι ένα ντοκου­μέντο απόλυτης γνησιότητας.

Ακόμα, το επαναλαμβάνει στην ιστορία του ο Β. Scasas όπως και ο γιος του Κολόμβου ο Δον Φερνάντο.

Έμεινε, λοιπόν, στη Χίο και εντυπωσιάστηκε απ’ τη μαστίχα.

Για τη μαστίχα, ο Κολόμβος δεν αναφέρει μόνο στις 22 Νοέμβρη, στις 11 Δεκέμβρη και στο γράμμα του στον Sandagel.

Αναφέρει ακόμα πιο πριν στις 21 Οκτώβρη.
 Είχε εννιά μέρες μόνο στο νησί Σαν Σαλβαντόρ, γιατί αποβιβάστηκε στο νησί Σαν Σαλβαντόρ.

Πιστεύω, ότι η πλειοψηφία των καθηγητών της Νότιας Αμερικής συμφωνεί με όλους τους μελετητές του Κολόμβου —Ισπανούς, Ιταλούς, Γάλλους, Βέλγους, Άγγλους, Γερμανούς, Ρώσους— ότι αποβιβάστηκε στο Σαν Σαλβαντόρ κι όχι στη Σαμάνα, όπως υποστηρίζει, πολύ παράξενα, το ΝΑΤΙΟΝΑL GΕΟGRAFIC. Εκεί λοιπόν ο Κολόμβος, στις 21 Οκτώβρη, γράφει: « Ένιωσα τη μυρουδιά της μαστίχας.»

Φυσικά στο Σαν Σαλβαντόρ υπάρχει ένας σχίνος (μαστιχόδενδρο), όμοιος μ’ εκείνον της Χίου. Μόνον τα φύλλα του είναι πλατύτερα, επειδή στο Σαν Σαλβαντόρ, βρέχει περισσότερο. Όμως δεν μπορεί βιομηχανικά να αξιοποιηθεί. Είναι ήδη γνωστό, ότι το νότιο μέρος της Χίου, είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου η παραγωγή της μαστίχας είναι οικονομικά ισχυρή.

Κι αυτό οι Γενουάτες, που σ’ ότι αφορά το χρήμα δεν έχουν το ταίρι τους, ακόμα και σε σύγκριση με τους Εβραίους, το γνώριζαν καλά. Η παρουσία τους λοιπόν στη Χίο έχει σχέση με τον πλούτο της. Αυτό ο Κολόμβος το αναφέρει με σαφήνεια. «50.000 δουκάτα, παίρνει η Δημοκρατία της Γένοβας, από τη μαστίχα της Χίου».

Ο Κολόμβος επαναλαμβάνει αυτή τη σκέψη στις 23 Οκτώβρη και το αναφέρει πάλι στις 4 Νοέμβρη στην Κούβα. Ακόμα και στην Κούβα υπάρχει μαστίχα. Δυστυχώς όμως και κει δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί.

Το που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που μπορεί  σας γράψει κατά καιρούς αλλά και εδώ. Διαβάστε την ιστορία της Μαστίχας ξεκινάει από αρχαιοτάτων χρόνων.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος τρώει μαστίχα είναι αποδεδειγμένα κερδισμένος!!

Η Φωτογραφία είναι από το σπίτι πού έμενε η Κολόμβος στο Πυργί της Χίου !!

Το οικόσημο τα λέει όλα!
Share:

Συνταγή για εξαφάνιση φιδιών, πεθερών και όχι μόνο!

Δρυΐδες, οι φιλόσοφοι του Βορρά - Αρχαιολογία Online

Σε ώρες χαμένες με πολλές σκέψεις έπεσε το μάτι μου στην παρακάτω συνταγή σε μια ερώτηση ανάλογη για την εξαφάνιση των φιδιών.

Μου άρεσε τόσο πολύ που θέλω να την μοιραστώ μαζί σας!!

Η συνταγή είναι πολύ απλή σε ένα μεγάλο πήλινο κουβά βάζεις

1 κιλό θειάφι

 2 μερίδες σκορδαλιά

5 κουταλιές της σούπας τζατζίκι,

 666 ml αγιασμό (φρέσκο!)

 λίγο ξύσμα  πορτοκάλι,

στάχτη από 4 καμένα αυγά στρουθοκαμήλου,

 6 φέτες  παστουρμά ,

2 ματόχαντρα και λίγο κορν φλάουρ για μπάζωμα ,

Εκτέλεση

 Τα χτυπάς στη δυνατή ταχύτητα του μίξερ για μιάμιση ώρα και μετά με γρήγορες κοφτές κινήσεις  τα απλώνεις στην περίμετρο του κτήματος σου με ένα απλικατερ από φτερά θηλυκιάς  στείρας νυχτερίδας!

Αποτέλεσμα:

Θα φύγουνε τα φίδια οι ταχυδρόμοι οι γαλατάδες οι γείτονες βουλευτές ( αν έχεις) και η πεθερά σου όπως επίσης θα υποχωρήσει η τριχόπτωση η πιτυρίδα και οι μεταμεσονύχτιες ξινίλες!


Share:

Α magical trip in Berlin

Although we had a few difficulties, we managed to overcome those minor problems that we had and our article is finaly completed! A discussion with Mr. Christian, Mr. Pilavas, Ms Phaedra, children from the two choirs, and also Leuteris and Olga!

March has been over for three months now, but we will hold it in our memory with the warmest feelings. Our journey to Berlin was a special and fruitful experience for everyone who participated!
The programme could not have taken place without the excellent cooperation between the Chios Music School of Chios and Staats- und Domchor Berlin. Warms thanks to the institutions that cooperated for the realization of the programme, Universität der Künste Berlin , Sing-Akademie zu Berlin and of course to Allianz Foundation who constantly supports Chios Music Festival. Also, the Deutsch-Griechisches Jugendwerk / Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας for the funding and the Embassy of Greece in Berlin that offered its auspices.
We also owe special thanks to the people who contributed the most to this artistic partnership, Kai-Uwe Jirka, Christian Filips, Tina Neubauer, Michalis Pilavas, Phaedra Giannelou, Tasos Koutsodontis and Andrianna Neamonitis.
The Chios Music Festival continues its activities with even greater passion and willingness for knowledge, collaboration and of course lots of music!


The highlight of the artistic collaboration was the concert, on Saturday 11/3, in the great Joseph-Joachim Concert Hall of the Universität der Künste Berlin (UdK). In a touching atmosphere, the Chios Music School presented to the German audience the rebetiko music, in original performances that the spectators followed intently, as well as the presentation of the festival's educational activities with refugee children. This was followed by the musical theater performance "Singing Trees, What Times Are These?", performed together by the Staats- und Domchor Berlin and the Choir of Chios Music School. The emotional charge was strong, as this original music theatre performance by Christian Filips was the one that brought the two choirs together for the first time at the Chios Music Festival in October 2021, inaugurating their collaboration.

Best and warm wishes to Chios!
Christian


1) I am Christian Filips, a poet, stage director and music dramaturge, born in Germany, by parents with a Yugoslavian background.


2) The Chios Music Festival asked the Berlin State- and Cathedral Choir to think about a program that would fit for an exchange with Chios Music School. Kai-Uwe Jirka asked me if I have an idea for such an exchange and I immediately said: Let us do a program on "Singing Trees.“ The climate grief, the sense of loss and mourning related to environmental destruction is a thing that connects us beyond borders. And it is an extremely important issue that children and grownups and the next generation are and should be aware of. When I came to Chios, we visited the Mastix villages and the museum and we heard the Mastiha song in an audio installation in the museum. Listening to this song was the moment when it was definitely clear that we are going to realize „Singing Trees“ as a combination of striking for the climate, singing Greek and German traditional songs about and sung by trees.

Their insecurities gradually transformed into self-confidence. Their dedication to their goal and their free of feuds teamwork led to a unique Osmosis of ideas and musical sounds where the dream came to life in the German capital from the 6th to the 13th March. The city revealed its history, culture and mainly its strange morals and open spirit (at least by those who hosted us). 

3) The choirs felt immediately connected to the idea. Since 2018, the FridaysForFuture movement is
 organized by young people all over the world. When we started with the idea in 2019 some children already felt connected to this movement. Coming to Chios, I was surprised that some the young people had never heard about FridaysForFuture or the problem of climate change. But their connection to the environment, especially to the problem of forest fires and to the importance of the Mastiha trees, was very strong of course. So they could also relate to the topic immediately.


4. The rehearsals went really well from the beginning on. I have to distinguish between three phases of rehearsals: In Berlin the children have been already aware of the current problem of Climate thing. But they were surprised to see that there is a lot of beautiful music from the past that deals with this problem already. And by this they were able to discover the past of their own city as well, being aware of the tree „Dicke Marie“ for example, one of the oldest oak trees in Berlin (planted in 1107) that seems to die at the moment because of the hot climate.

When I came to Chios I started rehearsing with the refugee kids from Camp Vial first, guided by Adrianna Neamoniti from Chios The kids were very open and brave and we music was our way out of language barriers. Before I came, I learned some of the songs in Farsi and Arabic so we had a way to communicate via music and singing. And this worked very well! The children in Chios Music school have been a bit surprised in the beginning to sing about such issues and to meet their neighbors from the camp. But I had the feeling that they understood after a while that there is only one world and one natural environment and that caring for this nature should unite all of us.
My favorite moment was the first rehearsal in the Homerion Cultural Center in Chios Island when all tree choral groups came together. I think it is a shame that the Municipal & Regional Theater of Northern Aegean in Chios does not seem to exist anymore. I was impressed by the technicians and by the staff doing their best for our performance, having just such a short time to rehearse and having so many different groups, languages and nations present. I think that an Island like Chios deserves a strong theater movement and that the politicians in Athens and Europe should care for more cultural activities on the island.






5. First I have to correct you: we had three choirs being engaged in the project, not two. The Chios Music School choir, the Berlin State- and Cathedral Choir and our Refugee Kids choir group from Vial, with children from Syria and Afghanistan. I think that this international encounter itself was already very important for the children. We live in a globalized world and we can only solve our environmental and political problems together. If the children learned this lesson by traveling to Chios or to Berlin, this would be the most central benefit for me. And when traveling through Europe, the kids also could see that traveling is a privilege already. For their friends living in Vial have not been able to travel with us.


6. I deeply fell in love with the island of Chios and its inhabitants. I think the mixture of cultures one can find there is very unique in the world. And I admire deeply the openness and I hope that we can continue working together in future. It is very important for me that people in Germany and Central Europe do not forget about the south and the border regions. We have to take more effort to collaborate, work together and share our problems. My personal wish would be to realize some works by the composer Jani Christou at Faná beach. Shortly before his death in a car accident, he had developed plans for wonderful music and even a music hall that should have been built there. Christou even bought the beach area. Unfortunately those plans all have not been realized and I am not sure how many people on Chios Island are familiar with the great work of Christou. I think it would be time to rediscover his music and to follow his legacy
Henry :
It was an awesome experience to be on Chios. The fact that choirs from different countries had the opportunity to sing together was a nice experience. I hope that I speak for the most of the choir members. The week that we spend on Chios was the most stressful but also the best week I‘ve ever had. The trip of the choir of the Chios music school to Berlin was also a awesome part of the singing trees program. It was nice to see some known faces again and to circularize with new people and connect with each other.

Daniel :
I'm not really into blogs and that stuff, but I can tell you, that my favourite trips in my life were those with the choir, and the time on Chios was maybe the best of them. To travel together was amazing after the Covid time, and then there was the mix of the music, your beautiful Island and the big heart of the people, wich made us feel we're friends for a long time already. I really enjoyed your stay in Berlin, too, and I hope we will meet again quite early


Konstantin:
For me it was a very special project. Of course, it’s nice to perform it again and again over several years. But above all, both in Greece 2021 and in Berlin, the focus was on the exchange with many people. Making music together, experiencing concerts and getting to know each other through that was the most important thing for me. I will always remember the visit to the island of Chios and the joint rehearsals. Simply a great experience!



Angeliki:
The trip to Germany was an unforgettable experience for us. We got to know different habits, we took part in concerts that we had never seen before, and we met people with whom we had common interests. Our visit and concert at UDK, the rehearsals with the choir children, with their teachers and the Cathedral will remain indelibly in my memory. The best experience for me was the sing along at St. Johanneskirche with the oratorio "Matthew Passion" by J.S.Bach as well as watching the rehearsal of the Berliner Philharmoniker.


Paraskevi:
In my opinion, the experiences we all had both in our island and in Berlin were unforgetable. Singing together, attending concerts, meeting each other and having fun together are all great memories. It's amazing how people from different countries, with different habits and cultures can work that well with the power of music. For me our trip in Berlin is one of the best experiences I' ve ever had. I will never forget all the amazing feelings, all the things I saw and experienced. It's definately one of my life moments that I will always remember.


Michalis Pilavas:
Sir, any news from Berlin?" 

As soon as we were all seated in our desks last September, they asked anxiously, the same question many times before the beginning of class. A persistent. inquiry to which there was no clear answer from my side, at least not in the beginning, thus not creating expectations on their teenage souls which. I wouldn't be able to fulfil later on. Simultaneously, though, the preparations for the Chios Musical Festival and the Greek- German youth Foundation were proceeding silently and steadily. 
And the more I started nodding in agreement in response to their torturous constant inquiry, the more the work was on their end with demanding in- and out of school rehearsals and this was positive, encouraging and rewarding to me. Hesitantly, towards Faidra and me, "but... rebetiko in Berlin"?" "We will sing an oratorio of J.S. Bach ?" "We will co-exist in choral works with the State Choir of the Berlin Cathedral ?" 

Our song of the mastictree coincided with their lindenbaum and their B. Brecht conversed with our G. Ritsos in the musical theatre performance "Singing Trees, what times are these? the topic being climate change. They were introduced to our rebeňko music like the blues of luben maga, the refugee and outcast of foreignness. And they entertained the refugee children. with the healing power of music, conveyed to them by Andrianna Nearoniti from her experience here to the context of the Chios Musical Festival.

Faidra Giannelou - Conductor:


This trip, to the capital of Germany, which is one of the most important centers of classical music in the world, was a challenge for all of us.  We sang, we played music, we listened, we experimented, we collaborated, we experienced so many feelings that will remain indelible in our memory.
This experience offered the children and us teachers an opportunity to learn and also to realise that we have so many things in common after all.




P.S BIG THANK YOU TO Nitsa Vasilaki (from the Travlos school) for her valuable help!








Share:

ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ

> Ελπίζουμε να βασιστούμε σε πιστούς αναγνώστες και όχι σε ακανόνιστες διαφημίσεις. Ευχαριστώ!

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Blog Archive

Recent Posts