Πριν λίγο καιρό ο Γιάννης είχε ανακοινώσει ότι ένα Βιβλίο του θα γίνει ταινία ( Η Δεξιά τσέπη του Ράσου) και ότι θα συμμετείχε στο 59ο Διεθνές Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Όσοι έχουμε διαβάσει το βιβλίο είμαστε σίγουροι ότι θα πήγαινε πολύ καλά!
Μόλις μας έδειξε και το τρέιλερ της ταινίας ήμασταν 100% σίγουροι ότι θα διακριθεί.
Οπότε τα παρακάτω αναμενόμενα από τον Γιάννη Μακριδάκη
Μια νουβέλα με πολύ συγκίνηση.
Οπότε τα παρακάτω αναμενόμενα από τον Γιάννη Μακριδάκη
Σπουδαίο βραβείο του 59ου ΔΦΚΘ
Καλύτερη ταινία σύμφωνα με την κρίση της Επιτροπής Νεότητας Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης.
Με μια σπουδαία εμπειρία λοιπόν για μένα έκλεισε το 59ο Διεθνές Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Αφού όλοι οι άνθρωποι της ταινίας είχαν φύγει κ είχα απομείνει τελευταίος στην πόλη, μου έμελλε κ να είμαι εγώ που θα παραλάβω το βραβείο καλύτερης ταινίας, το οποίο μας απένειμε τιμητικά σε ένα κατάμεστο Ολύμπιον κ υπό το ενθουσιώδες χειροκρότημα του κοινού η ειδική Επιτροπή Νεότητας των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης.
Ανέβηκα με λίγο τρακ στη σκηνή, παρέλαβα το πρώτο και μοναδικό επίσημο βραβείο της ζωής μου, που δεν ήταν κ δικό μου, αλλά του σκηνοθέτη Γιάννη Λαπατά, των ηθοποιών του κ των ανθρώπων της Artemis pr. , ευχαρίστησα εκ μέρους τους τους διοργανωτές κ την Επιτροπή για την τιμητική διάκριση κ προέτρεψα, ως ο συγγραφέας του έργου που μεταφέρθηκε στην οθόνη, τους νέους σκηνοθέτες να στρέψουν την προσοχή τους στην νεοελληνική λογοτεχνία για να εμπνευστούν από τα κείμενά της ώστε να έχουμε παραγωγή κ άλλων ταινιών στο μέλλον ως μεταφορές βιβλίων στον κινηματογράφο.Εξαιρετική η βραδιά κ η εμπειρία, Ευχαριστώ όλους που έκαναν αυτή την σπουδαία ταινία, που τίμησαν το έργο μου αλλά κ που με εμπιστεύτηκαν ως εκπρόσωπό τους στην τελετή βράβευσης.
ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΑΣ:
Σύμφωνα με το σκεπτικό της επιτροπής πρόκειται για μια «βαθιά συγκινητική ταινία που μέσα από την αγάπη, την απώλεια και τον επαναπροσδιορισμό της ζωής, μας προσφέρει ένα πολύτιμο μάθημα για τη ζωή και τον θάνατο. Με άρτια σκηνοθεσία και φωτογραφία, σκηνικά και κοστούμια που αποδίδουν απόλυτα τον χώρο του μοναστηριού, τον χαρακτήρα του μοναχού και συνδυάζονται άρτια με την όλη ατμόσφαιρα της ταινίας.
Πολύ καλός ηχητικός σχεδιασμός και εξαιρετική χρήση της μουσικής που σε συνδυασμό με την εξαιρετική υποκριτική των ηθοποιών δημιουργεί άμεσα το αίσθημα της ταύτισης μαζί τους και εντείνει την συγκίνηση στις απαραίτητες στιγμές». Το βραβείο παρέλαβε ο συγγραφέας του ομότιτλου βιβλίου στο οποίο βασίστηκε η ταινία, Γιάννης Μακριδάκης, ο οποίος ευχαρίστησε τον σκηνοθέτη για την άψογη συνεργασία τους και προέτρεψε όλους τους έλληνες σκηνοθέτες να στραφούν στην ελληνική λογοτεχνία για να αντλήσουν έμπνευση.
ΣΚΡΙΠ 12 Νοέμβριου του 1912;; .bmp)
