Σε τρία πρόσωπα κατέληξε η επιτροπή του Νόμπελ Ειρήνης!!
Τρεις εμβληματικές μορφές του εθελοντικού κινήματος των
πολιτών που λειτούργησαν στο Αιγαίο υπερασπίζοντας το δικαίωμα των προσφύγων
στη ζωή, προτείνουν σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, για το φετινό βραβείο
Νόμπελ Ειρήνης κορυφαίοι παράγοντες της επιστημονικής ζωής της Ελλάδας και της
κοινωνίας.
Συγκεκριμένα τις υποψηφιότητες προτείνουν ο πρόεδρος της
Ακαδημίας Αθηνών Θανάσης Βαλτινός, ο Γεώργιος Πετράκος Πρύτανης του
Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας και μέλος του Προεδρείου της Συνόδου των Πρυτάνεων,
ο καθηγητής και Κοσμήτορας του Παντείου Πανεπιστημίου και Πρόεδρος του
Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού Χριστόδουλος Γιαλουρίδης και τέλος ο Πρόεδρος
της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Σπύρος Καπράλος.
Με επιστολή τους που σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες θα
αποσταλεί τις επόμενες ώρες στην Επιτροπή του βραβείου Νόμπελ προτείνονται δυο
Έλληνες εθελοντές που με τις πράξεις τους που έγιναν γνωστές σημάδεψαν την
παγκόσμια κοινότητα για το δράμα της συνεχιζόμενης ανθρωπιστικής κρίσης. Η
85χρονη γιαγιά της Συκαμνιάς Αιμιλία Καμβύση και ο 40χρονος ψαράς Στρατής
Βαλιαμός. Στο πρόσωπο τους ζητείται να τιμηθούν όλοι ο Έλληνες εθελοντές
κάτοικοι του Αιγαίου.
Μαζί τους και μια ξένη εθελόντρια και ακτιβίστρια, η γνωστή
ηθοποιός Σούζαν Σάραντον που ταξίδεψε και έδρασε στη Λέσβο ανακουφίζοντας με τη
δράση της τη ζωή των προσφύγων και των μεταναστών. Στο πρόσωπο της τιμώνται
όλοι οι ξένοι εθελοντές που έπραξαν ανάλογα σε όλη τη διάρκεια της περασμένης
χρονιάς.
Όπως έγινε γνωστό, το χρηματικό ποσό που συνοδεύει το μεγάλο
βραβείο θα δοθεί για την ενίσχυση δομών υγείας στα νησιά του Αιγαίου ενώ το
σύνολο των αναμνηστικών διπλωμάτων που θα το συνοδεύουν θα εκτίθενται στο
Μουσείο της Ακρόπολης.
Ποιοι προτείνονται
Η Αιμιλία Καμβύση είναι 85 χρονών. Παιδί Μικρασιατών
προσφύγων από το Μοσχονήσι έζησε όλη της τη ζωή στο ψαροχώρι της Σκάλας
Συκαμνιάς. Μαζί με άλλες δυο φίλες της την 89χρονη Ευστρατία Μαυραπίδου και την
85χρονη Μαρίτσα Μαυραπίδου έγιναν σύμβολα των εθελοντών κατοίκων της Λέσβου
όταν ο φωτογραφικό φακός «τις συνέλαβε» να περιποιούνται ένα βρέφος παιδί μιας
γυναίκας πρόσφυγα από τη Συρία που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή.
Αυτό οι τρεις γιαγιάδες συνεχίσουν να το κάνουν όλον αυτόν
τον καιρό που το χωριό τους έγινε το επίκεντρο της προσφυγικής – ανθρωπιστικής
κρίσης.
Κάθε μέρα κατεβαίνουν στην ακτή, και κάθονται μαζί με άλλους
αλληλέγγυους στους πρόσφυγες πολίτες συμπαραστεκόμενοι με όποιον τρόπο μπορούν
στους εκατοντάδες ανθρώπους που
