Από την παιδική της ηλικία, η Ανθούλα Μάκρα, από το χωριό
Καταρράκτης της Χίου, θυμάται να ανοίγεται στη θάλασσα με μια μικρή βαρκούλα,
να συνοδεύει τον πατέρα της, αλλά και να τον βοηθάει απλώνοντας τα δίχτυα.
Με
την οικογενειακή ψαροταβέρνα να αποτελεί από το 1976 τη δεύτερη ασχολία της
οικογένειας, το ψάρεμα «δεν είναι απλά ένα χόμπι, αλλά αποτελεί και το
μεροκάματο», λέει στην «ΥΧ» η Χιώτισσα αλιέας. «Ψάρια βρίσκεις πολλά και όλων
των λογιών (μπαρμπούνια, κουτσομούρες, λακέρδες, παλαμίδες, σουπιές, χταπόδια
κ.ά.).
Πολλές όμως, είναι και οι δυσκολίες που συναντάς είτε είσαι άντρας είτε
είσαι γυναίκα», μας εξηγεί.
«Αν πέσεις στη θάλασσα και είσαι μόνος, τελείωσες», μας
τονίζει, αλλά και ο νοτιοανατολικός «Σιρόκος» είναι ένας επιπλέον κίνδυνος,
όταν φυσάει στο νησί.
Συμβουλεύει, δε, πως «τον καιρό πρέπει να τον “ακούς” και
τη θάλασσα να την αγαπάς και να τη σέβεσαι», ενώ όταν δεν «αστειεύεσαι» μαζί
της αυτή σου προσφέρει απλόχερα όλα τα αγαθά της.
Από 20 χρονών «ήξερα να
αρματώνω δίχτυα, όπως έμαθα από τον πατέρα μου», τονίζει η κα Μάκρα. Λίγα
χρόνια αργότερα, στα 24 της, ούσα άνεργη, έκανε κάποια μεροκάματα στο καΐκι του
αδελφού της που ασχολούνταν και αυτός με το ψάρεμα, ενώ παράλληλα ταξίδευε ως
ναυτικός για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
«Όταν έλειπε ο αδερφός μου, έπαιρνα το
καΐκι μόνη μου και έβγαινα στη θάλασσα», αναφέρει η αλιέας από τη Χίο, ενώ
παράλληλα ασχολούνταν και με τα μαστιχόδεντρα, αλλά και με την ψαροταβέρνα, που
διατηρεί στο χωριό η οικογένεια εδώ και 40 χρόνια. «Στην επαρχία, δεν μπορείς
να ζήσεις μόνο με μια δουλειά», μας λέει η Ανθούλα, ενώ μέχρι πρόσφατα πολύτιμη
βοήθεια ήταν και αυτή της κόρης της που ζει πια στον Πειραιά.
«Πέρασμα»
Η Χίος είναι πέρασμα για τα ψάρια, όπως και για τα πουλιά,
και ανάλογα με την εποχή και με το είδος των διχτυών που ρίχνεις αλιεύεις
διάφορα είδη ψαριών. Με τα «απλάδια», για
