Το καλοκαίρι ισοδυναμεί με ήλιο και ζέστη κι ο χειμώνας με χιόνι και κρύο. Όλοι το ξέρουν αυτό.
Το καλοκαίρι ισοδυναμεί με ήλιο και ζέστη κι ο χειμώνας με βροχή και κρύο. Καλύτερα τώρα...
Επειδή, όμως, εμείς είμαστε στην Ελλάδα και χιόνια δε βλέπουμε συχνά, θα το αλλάξουμε λίγο.
Το καλοκαίρι ισοδυναμεί με ήλιο και ζέστη κι ο χειμώνας με βροχή και κρύο. Καλύτερα τώρα...
Εντάξει, το ξέρω, οι περισσότεροι προτιμούν το καλοκαίρι, αλλά κι η βροχή, έχει κι αυτή τη χάρη της.
Δε λέω να ρίχνει καρεκλοπόδαρα και να μην μπορείς να κάνεις ρούπι απ’ το σπίτι ή να έχεις χίλιες εξωτερικές δουλειές να κάνεις και να μην μπορείς επειδή έχουν ανοίξει οι ουρανοί.
Εγώ μιλάω για την άλλη βροχή. Τη βροχούλα. Αυτή που πέφτει διακριτικά χωρίς να σε κάνει μούσκεμα μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα.
Όταν ψιχαλίζει είναι η καλύτερη στιγμή να μείνεις μέσα, με μουσική, βιβλία και καλή παρέα. Δε χρειάζεται να βρεις μια έξυπνη δικαιολογία για να αποφύγεις το ποτό του Σαββατόβραδου. Βρέχει κι αυτό αρκεί. Μπορείς να μείνεις στον καναπέ σου, με τις χουχουλιάρικες πιτζάμες σου κι αντί για ποτό να πίνεις καυτή σοκολάτα. Βάζεις τη μουσική που σου αρέσει –δεν είσαι υποχρεωμένος να ακούς την κάθε «τελευταία επιτυχία» που παίζει έξω στα μαγαζιά– και δημιουργείς την ιδανική ατμόσφαιρα για αγκαλιές και συζητήσεις.
Όταν βρέχει κι είσαι κλεισμένος στο σπίτι, συνειδητοποιείς πόσες σκέψεις μπορείς να χωρέσεις μέσα σε λίγες μόνο ώρες. Είναι η καλύτερη στιγμή για εσωτερικές αναζητήσεις κι ατελείωτες ώρες διαλόγου με τον πιο σκληρό κριτή: τον εαυτό σου. Μπροστά από ένα αναμμένο τζάκι βρίσκεις την ευκαιρία να ξεκινήσεις την αξιολόγησή σου.
Πόσα από αυτά που έκανες τα μετάνιωσες, πόσα από αυτά που δεν έκανες τα μετάνιωσες. Δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο… Ποιοι άξιζαν μια δεύτερη ευκαιρία, ποιοι άξιζαν ένα παραπάνω «σ’ αγαπώ», ποιους έπρεπε να διώξεις μια ώρα αρχύτερα. Είναι η στιγμή της αλήθειας και φταίει η βροχή γι’ αυτό. Γιατί η βροχή, όπως και να το κάνεις, φτιάχνει μια ατμόσφαιρα, δημιουργεί μια επιθυμία για κάθαρση. Το νερό που πέφτει μπορεί, εκτός απ’ την ταράτσα σου, να ξεπλύνει και το μέσα σου.
Όλες αυτές οι αλήθειες βγαίνουν πιο εύκολα όταν έξω βρέχει κι εσύ βρίσκεσαι μπροστά απ’ τη φωτιά, με την αγαπημένη σου μουσική να παίζει από πίσω και με μόνη συντροφιά τον εαυτό σου. Άντε, άμα είσαι απ’ τους τυχερούς, θα έχεις αγκαλιά και τον τετράποδο φίλο σου, να σου δίνει φιλιά και να ακούει υπομονετικά τις εξομολογήσεις σου. Όλα αυτά δε θα μπορούσες να τα πεις με κάποιον άλλο μπροστά.
Τις μεγάλες αλήθειες τις παραδεχόμαστε πιο εύκολα στη μοναξιά, παρά παρέα με τους κολλητούς ή τα αδέρφια.
Η βροχή προσφέρει την απομόνωση που ίσως να φοβόμασταν να διεκδικήσουμε από μόνοι μας. Κι άμα τελειώσει όλος αυτός ο εσωτερικός διάλογος και έξω ακόμα βρέχει, τότε μη σκας. Υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνεις ακόμα μέσα στο σπίτι.
Πιο διασκεδαστικά αυτή τη φορά και με λιγότερο απαιτούμενο ψυχικό μόχθο. Βρέχει; Ευκαιρία να διαβάσεις το βιβλίο που έχεις αγοράσει εδώ και καιρό κι όλο το αφήνεις στην άκρη. Ευκαιρία να ξεκινήσεις μία από αυτές τις σειρές για τις οποίες μιλάνε όλοι εδώ και τόσους μήνες. Είναι η κατάλληλη στιγμή για «κάψιμο».
Τέλος, μπορείς να θέσεις σε εφαρμογή τις μαγειρικές σου ικανότητες και να ετοιμάσεις το αγαπημένο σου φαγητό ή να δοκιμάσεις μια καινούρια συνταγή που σου τράβηξε το ενδιαφέρον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερο εκτιμάμε τη βροχή. Όταν ήμασταν πιτσιρίκια, μας χάλαγε τα σχέδια. Βλέπεις, όταν βρέχει δεν μπορείς να βγεις έξω στο διάλειμμα για να συνεχίσεις το κρυφτό-κυνηγητό και στην ώρα της γυμναστικής κάθεσαι μέσα κι ο γυμναστής σάς κάνει κοιλιακούς αντί για ποδόσφαιρο και βόλεϊ.
Μεγαλώνοντας, όμως, έχουμε ανάγκη από στιγμές απομόνωσης κι οι βροχερές μέρες προσφέρουν απλόχερα αυτή τη δυνατότητα. Είναι οι καλύτερες ευκαιρίες για περισυλλογή. Για να εξελιχθείς χρειάζεται και το νεράκι. Ξέρεις κανένα λουλούδι που να άνθισε χωρίς βροχή;
