Βρες τη χαρά μέσα στο σπίτι!!!

Αγαπημένοι μου φίλοι, όλοι περνάμε δύσκολα τον τελευταίο καιρό. Το να σε κλείνουν μέσα στο σπίτι επ αόριστον, δεν είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί, άλλα αφού συνέβει ας δούμε μαζί τη θετική πλευρά της κατάστασης αυτής κι ας προσπαθήσουμε να βρούμε πράγματα να κάνουμε για να περνάνε οι ώρες μας πιο ευχάριστα.

  

Η θετική πλευρά μέσα από απλά πραγματάκια!


Έχουμε άπλετο χρόνο για ξεκούραση! Η αλήθεια είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν θα κρατήσει για πάντα και καλό θα ήταν να το θυμόμαστε αυτό. Γι' αυτό ας δούμε το διάστημα αυτό σαν την ιδανική περίοδο για να ξεκουραστούμε και να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας για ένα πιο δυναμικό αύριο!

Μπορούμε να ανακαλύψουμε νέα ταλέντα! Αυτές τις μέρες έχουμε άπλετο χρόνο να εξασκήσουμε ή να ανακαλύψουμε τα ταλέντα μας! Μουσική, χορός, αθλητισμός, σχέδιο, τραγούδι, μαγειρική, κηπουρική και πολλά πολλά ακόμα!

Επιτέλους έχουμε την ευκαιρία να περιποιηθούμε τους ανθρώπους που αγαπάμε με τον τρόπο που πάντα επιθυμούσαμε αλλά δεν προλαβαίναμε!

Ερχόμαστε πιο κοντά! Είναι πολύ ωραίο να μπορείς να επικοινωνήσεις με την οικογένειά σου ουσιαστικά και ποιοτικά χωρίς να σε καταβάλει η κούραση από μια εξαντλητική ημέρα ή να είσαι με το ρολόι στο χέρι να προλάβεις την επόμενη δουλειά...

Ας δούμε τώρα λοιπόν και κάποιες ασχολίες για μέσα στο σπίτι!

• Αρχικά, κλείστε την τηλεόραση και μην επηρεάζεστε απ' όλη αυτή την καταστροφολογία που μόνο στόχο έχει να μας φοβίσει! 

• Καλή η ενημέρωση αλλά με μέτρο! Δείτε κάποια σειρά, μια ταινία, ίσως και κάποιο βιντεάκι στο you tube και βρείτε πάλι τη χαμένη σας χαρά! Τέτοιες στιγμές μόνο αισιοδοξία χρειάζεται! αισιοδοξία και υπευθυνότητα!  

• Φτιάξτε το σπίτι σας! Οργανώστε ντουλάπια, συρτάρια, αποθήκη. Ξεσκονίστε τη βιβλιοθήκη σας, βάψτε το δωμάτιο που αναβάλλεται συνεχώς λόγο χρόνου, κάντε μια μικρή ανακατάταξη των επίπλων για να δείχνει το σπίτι διαφορετικό και τέλος ασχοληθείτε επιτέλους με τη βεράντα σας...σίγουρα με μια μικρή τροποποίηση θα δείχνει πολύ πιο όμορφη!

Παίξτε με τα παιδιά σας και τον άντρα σας! Αγκαλιαστείτε και απολαύστε αυτές τις στιγμές γιατί είναι πολύτιμες. Η οικογένεια έτσι έρχεται πιο κοντά και δένεται ακόμα πιο πολύ! 

Ανακαλύψτε τα νέα trends...εγώ τώρα τελευταία έμαθα το tic-tok και έχω γελάσει πάρα πολύ και κάπως έτσι κόλλησα και τον άντρα μου (στο γέλιο όχι στο tic toc, γιατί το χαμόγελο είναι μεταδοτικό)! 

Δεν σας κρύβω ότι μπήκα κι εγώ στο πειρασμό να κάνω ένα βιντεάκι και διασκέδασα πολύ!

Share:

Read More

Πότε ξεκίνησε η μέρα

Προχθές βράδυ ονειρεύτηκα ότι ταξίδευα. Οτι ήμουν σε ένα πλοίο και πήγαινα σε ένα νησί. Καλοκαίρι μάλλον, γιατί αν και ήταν πολύ πρωί και έκανε ψύχρα, τα ρούχα μου ήταν ελαφρά -έτσι τα ένιωθα.

Είχα ξυπνήσει, είχα στο χέρι ένα χάρτινο ποτήρι με αχνιστό καφέ και άφηνα τον άνεμο να ανακατεύει τα μαλλιά μου. Με μισόκλειστα μάτια, αντίδραση στο πρώτο φως της μέρας, απολάμβανα γουλιά γουλιά το πρώτο ρόφημα της ημέρας, σχεδόν ξαπλωμένη σε μια άνετη σεζ-λονγκ.

Παράξενο δεν είναι, τα πλοία που πηγαίνουν στα ελληνικά νησιά δεν έχουν σεζ-λονγκ και στα πλοία που σου παρέχουν άνετες σεζ-λονγκ, σαν αυτές που βλέπει σε ταινίες εποχής, μάλλον δεν σερβίρουν καφέ σε χάρτινα ποτήρια. Δεν έχω ταξιδέψει με τέτοιο καράβι, δεν μπορώ να ξέρω. Αλλά όνειρο ήταν, μπορούσα να τα έχω και τα δυο.

Μια προσδοκία μεγάλης ευτυχίας με είχε πλημμυρίσει: για μέρη όμορφα, νερά γαλανά, βράδια με άρωμα από γιασεμί και δροσερά ποτά, γέλια, αστεία, ανθρώπους που αγκαλιάζονται, που μοιράζονται μυστικά ή που ζουν στιγμές που η αξία τους μεγαλώνει όσο μένουν μυστικές.

Απογευματινό ύπνο στο ημίφως από τα κλειστά ξύλινα παντζούρια. Ενα δωμάτιο με ανεμιστήρα οροφής, να κάνει ένα υπόκωφο φουπ-φουπ-φουπ, καθώς δουλεύει. Νυχτερινές βόλτες σε αμμουδιές με αρμυρίκια, ξυπόλυτη, με τα πόδια πότε στο νερό και πότε στην άμμο και ουρανούς γεμάτους αστέρια: Να, εκεί δεξιά ο τάδε αστερισμός, και, κοίτα αριστερά, ο δείνα.

Η όσφρησή μου μπερδευόταν, πότε το άρωμα του δυνατού καφέ και πότε αυτό της θάλασσας, που ήρεμη, φιλική, λεία δεχόταν χωρίς καμία διαμαρτυρία το καράβι μας -το καράβι μου- να τη διασχίσει και να με πάει στο νησί. Να φοράω σανδάλια και φαρδιά φορέματα, να δαγκώνω ροδάκινα και νεκταρίνια και για λίγες, ελάχιστες ημέρες, να μπορώ να αφήσω τα πάντα πίσω. Ο,τι αλλάζει και ό,τι δεν αλλάζει.

Δεν θυμάμαι πώς τελείωσε το όνειρο, αν έφτασα στο νησί και ποιοι με περίμεναν εκεί. Δεν θυμόμουν καν το όνειρο όταν ξύπνησα, νωρίς το πρωί.

Εξω ψιλόβρεχε. Μια από αυτές τις ήπιες βροχές του Απριλίου ( πρώτη του Απρίλη σήμερα, καλό μήνα) , που ακόμη δεν έχει αποφασίσει πότε θα ανοίξει την πόρτα του στην άνοιξη, κι ας έλεγε άλλα το ημερολόγιο. Εκανε κρύο, ακριβώς όπως είχε προβλέψει η μετεωρολογική, και τυλίχτηκα με τη μάλλινη ζακέτα μου.

Ανοιξα την τηλεόραση και την άφησα να παίζει χαμηλά. Εφτιαξα καφέ, κάτι για πρωινό και κάθισα κοντά στο μισάνοιχτο παράθυρο, να βλέπω έξω. Μα τι να δω;

Ενα περιπολικό κατέβηκε βιαστικά από τον κεντρικό δρόμο, η καμινάδα στον φούρνο απέναντι άχνιζε, ελάχιστοι άνθρωποι κινούνταν βιαστικά, ένα αυτοκίνητο πέρασε. Η βροχή μύριζε πολιορκία και αδιόρατο φόβο.

Πίσω μου οι ειδήσεις ζοφερές, αν και εκφέρονταν από ανθρώπους ευγενείς, μειλίχιους, που πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους, όπως εγώ και τόσοι άλλοι. Μέρες τώρα δεν άνοιγα το ραδιόφωνο, παρά μόνο για τις ειδήσεις στο αυτοκίνητο, στις περιορισμένες στο απολύτως απαραίτητο μετακινήσεις μου.

Μου είχε κοπεί η διάθεση για μουσική και χαρούμενα λόγια. Εκείνο το πρωί δεν μύριζα τον καφέ, ούτε τη βροχή, δεν μου ερχόταν το ζεστό άρωμα του ψωμιού ή των γλυκών από απέναντι. Μόνο μια βαριά μυρωδιά αντισηπτικού, χλωρίνης και οινοπνεύματος.

Αλλά εγώ δεν είχα χρησιμοποιήσει τίποτα από όλα αυτά, όχι εκείνη την ώρα. Σαν οι υποδοχείς της όσφρησης να είχαν «κρασάρει» και δεν αναγνώριζαν τίποτα άλλο.

Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη εκείνη την στιγμή, αλλά έκλεισα για λίγο τα μάτια και όλο το όνειρο άρχισε να παίζει μέσα από τα βλέφαρά μου. Το πλοίο, το νησί, οι αγκαλιές, η θάλασσα, η άμμος, τα γέλια, τα ροδάκινα, οι άνθρωποι...

Ηπια μια μεγάλη γουλιά καφέ, άνοιξα το παράθυρο. Ο φούρναρης έψηνε τσουρέκια με μαστίχα, η βροχή μύριζε χώμα και τα χέρια μου σαπούνι με άρωμα πορτοκάλι και κανέλα.

Αυτό ήταν. Τότε ξεκίνησε η μέρα.

Αρχοντία Κάτσουρα efsyn. 

Share:

Read More

Δοκίμασε να ερωτεύεσαι τον ίδιο άνθρωπο κάθε μέρα.

Μια ανθρώπινη τάση που μετράει αιώνες από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου, ένα διαχρονικό φαινόμενο του ανθρώπινου νου που πυροδοτεί συναισθήματα αμφιθυμίας και σκιαγραφεί τις ζωές των έμβιων όντων.

Μια ουτοπία για κάποιους, μια δυστοπία για άλλους, ένα «όνειρο» που βλέπει κανείς στον ξύπνιο του και που ερμηνεύει τα πράγματα και τις καταστάσεις γύρω του χωρίς λογική, παρασυρόμενος αέναα από συναισθήματα με παρονομαστή το κυριότερο, την αγάπη
Η αγάπη, λοιπόν, που από την απαρχή της παρερμηνεύεται και συγχωνεύεται -κακώς- με σκέψεις, «κολλήματα», συνήθειες και «βόλεμα», πάντα επανέρχεται και ευημερεί. Διότι ας σκεφτούμε πώς θα ήταν η ζωή του καθενός, εάν δεν υπήρχε αυτή η γλυκιά παρερμηνεία, αυτός ο αέρας στον «καύσωνα», αυτή η άλλη πιο ρομαντική έκφανσή της, να επεκτείνει το νόημά της που για τον καθένα είναι διαφορετικό. Επειδή σήμερα όλα πλέον χρειάζεται να εξηγούνται και να μπαίνουν σ’ ένα «κουτάκι», και η αγάπη και το ξαδελφάκι της, ο έρωτας έχουν πλέον μπει σε τροχιά παραγγελίας μέσω διαδικτυακής σύνδεσης με το πάτημα ενός κουμπιού. Πραγματικά χωράει κάτι τόσο μεγαλειώδες όπως η ερωτική αγάπη να φτάνει σ’ εμάς μετά από μια πρόχειρη, ανορθόγραφη, σκαλιστή συζήτηση γεμάτη ερωτικούς υπαινιγμούς; Το έχουμε κάνει αλλά της ταιριάζει της αγάπης; Της πραγματικής; Αλλάζουμε συντρόφους πιο συχνά από ποτέ, γιατί μας «χάλασε» ο προηγούμενος, δεν τα βρήκαμε, μας άρεσαν στην πορεία άλλοι άνθρωποι, «εξατμίστηκε» η όρεξη, δεν ταιριάζαμε στο κρεβάτι και φτάσαμε να στέλνουμε με ευκολία την δήθεν «αγάπη» κανείς δεν ξέρει πού. Η πλάκα της ζωής, λοιπόν, τους περισσότερους από εμάς μάς φέρνει αντιμέτωπους με αυτό που λιγότερο περιμέναμε, τον έρωτα. Όσο πιο παιχνιδιάρης και bon/ne viveur/e θεωρείται, τόσο πιο εύκολα πέφτεις στην «παγίδα» του που τροφοδοτείται από την ανθρώπινη έμφυτη αναζήτηση του έρωτος. Σε μια εποχή που σχεδόν όλα όσα μάθαμε όταν ήμασταν μικροί είναι αμφίρροπα, δοκίμασε να ερωτεύεσαι τον ίδιο άνθρωπο κάθε μέρα ή έστω όσο πιο συχνά γίνεται. Ξέρω, θα σκεφτείς πως όλες αυτές οι αερολογίες είναι απλώς στάχτη και λογοτεχνικές πινελιές για να γεμίζουν οι γραμμές κι όμως πόσα και πόσα λογοτεχνικά κείμενα μας κρατάνε συντροφιά μέχρι και σήμερα, χρόνια -ίσως κι αιώνες- μετά τη δημιουργία τους μόνο και μόνο επειδή αληθεύουν και αγγίζουν την ανθρώπινη ανάγκη για έρωτα, για αγάπη, για την εύρεση ενός ανθρώπου με τον οποίο ίσως να μπορέσουμε να χτίσουμε κάτι χωρίς ημερομηνία λήξης.
Δοκίμασε να ερωτεύεσαι τον ίδιο άνθρωπο, για τους ίδιους ή και για διαφορετικούς λόγους, κάθε μέρα. Δοκίμασε να ξυπνάς και να τον παρατηρείς διακριτικά. Πρόκειται για το άτομο που ήταν και χθες μαζί σου, για τον ίδιο αδέξιο, άτσαλο άνθρωπο που δεν κατάφερε να μάθει ούτε σήμερα πώς να μαγειρεύει και να μαζεύει τα πράγματα του, να βάζει μια τάξη στον προσωπικό του χώρο και στις σκέψεις του. Να βλέπεις τον άνθρωπο που διάλεξες να βρίσκεσαι μαζί σαν μια έκπληξη της ημέρας, της εβδομάδας, του μήνα. Σ’ εκνευρίζει, καμιά φορά σε φτάνει στα όριά σου, νιώθεις πως ίσως να μην ταιριάζετε, πως ίσως ήταν λανθασμένη κίνηση η δεύτερη ευκαιρία, πως δεν αλλάζει, πως ίσως να «σας τέλειωσε» και να μην μπορείτε να συμβιώσετε. Κοιτάς αλλού, το φρέσκο, το καινούριο, το ανεξερεύνητο, αλλά για σκέψου λίγο. Υπάρχει περίπτωση να βρεις κάποιον που να πληρεί όλες ανεξαιρέτως τις προδιαγραφές για να σταθεί δίπλα σου; Είναι ποτέ δυνατόν; Οι ανθρώπινες σχέσεις ανέκαθεν ήταν περίπλοκες. Δεν πρόκειται για μια ευθεία γραμμή, αλλά για μια κυρτή και κοίλη μαζί, με διακυμάνσεις, παράλογες στροφές, καμπύλες και ξανά απ’ την αρχή. Ούτε βέβαια χρειάζεται να περιμένουμε να μας έρθει εγχειρίδιο με οδηγίες χρήσης. Αρκεί να έχουμε το κουράγιο και το θράσος να ποντάρουμε σ’ έναν άνθρωπο και σε αυτό που μπορούμε να «χτίσουμε» μαζί του χωρίς να περιμένουμε την απόλυτη νιρβάνα, την τελειότητα, μια βόλτα στο θεματικό πάρκο που όλα είναι ρόδινα μέχρι να φτάσεις στην έξοδο. Κράτα μόνο τις όμορφες στιγμές, πάλεψε στις δύσκολες μαζί με το άτομο που επέλεξες να σε ωθεί στην καλύτερή σου εκδοχή και παράλληλα ζήσε, νιώσε τόσο τις «ανθηρές» όσο και τις «ακανθώδεις» μέρες. Κι αφού σου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσεις και να ερωτευτείς, μην την αφήσεις, ρε φίλε. Καμιά φορά πονάει ο έρωτας, το ξέρω, αλλά τσούζει αν αφήσεις τον εγωισμό να επισκιάσει την ομορφότερη πλευρά σου που βγήκε ποτέ…

Share:

Read More

Συγκεντρωτική ματιά στην 25 Μαρτίου ανά τον Κόσμο.

Στο σημερινό άρθρο της στήλης θα ξεφύγουμε λίγο από τα συνηθισμένα της 25ης Μαρτίου και  θα ρίξουμε μια ματιά στα γεγονότα που συνέβησαν την 25η Μαρτίου σ όλο τον Κόσμο .
Βέβαια του χρόνου το σημερινό γεγονός θα είναι παγκοσμίως γνωστό, μιας και όλοι είμαστε σπίτια μας... 

H 25η Μαρτίου είναι η 84η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο (85η σε δίσεκτα έτη). Υπολείπονται 281 ημέρες.

Για πολλά χριστιανικά δόγματα είναι η θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Για το λόγο αυτό σε διάφορα ημερολόγια θεωρήθηκε ως ημέρα κτίσεως κόσμου και ως πρωτοχρονιά.

Στη Βρετανία ήταν μία από τις Quarter Days που διαιρούσαν το έτος σε τέσσερα μέρη. Χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα ως έναρξη του φορολογικού έτους για τους ιδιώτες, αφού έχει γίνει η προσαρμογή στο Γρηγοριανό Ημερολόγια με μετακίνησή της στην 6η Απριλίου.

Η 25η Μαρτίου είναι Εθνική Εορτή της Ελλάδας, κατά την οποία γίνεται Εορτασμός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ
• 421 – Παραδοσιακή ημερομηνία ίδρυσης της Βενετίας.
• 708 – Ο Πάπας Κωνσταντίνος διαδέχεται τον

Share:

Read More

Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης

Παιδάκια μου, μην σκέφτεστε γιατί δεν πάμε εκκλησία, ο Θεός μας δίνει δύναμη έτσι και αλλιώς. Απλά πολλοί που ειμαασταν κάπως τώρα τον χρειαζόμαστε ποιο πολύ!!


Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται «Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης». Μετά από τη μεγάλη Δοξολογία στον όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.

Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης: Μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας σήμερα 22 Μαρτίου
Να σημειωθεί ότι το θέμα του Σταυρού, που κυριαρχεί στην υμνολογία αυτής της Κυριακής, παρουσιάζεται μέσα στα πλαίσια της νίκης και της χαράς.
Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Σαρακοστής. Από τη μια πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια, αν είναι συστηματική και συνεχής, αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιο βαρύ, η κόπωση πιο φανερή. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή τη κόπωση και έχουμε αναρριχηθεί στο βουνό μέχρι αυτό το σημείο, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη.
Η νηστεία της Σαρακοστής
Στη διάρκεια της νηστείας των σαράντα ημερών, κατά κάποιο τρόπο, και μείς σταυρωνόμαστε, νεκρωνόμαστε από τα πάθη, έχουμε την πίκρα της ακηδίας και της πτώσης, γι’ αυτό υψώνεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός, για αναψυχή και υποστήριξή μας. Μας θυμίζει τα πάθη του Κυρίου και μας παρηγορεί. Είμαστε σαν τους οδοιπόρους σε δύσκολο και μακρινό δρόμο που, κατάκοποι, κάθονται για λίγο να αναπαυθούν. Με το ζωοποιό Σταυρό γλυκαίνει την πίκρα που νοιώθουμε από τη νηστεία, μας ενισχύει στη πορεία μας στην έρημο εωσότου φθάσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ με την ανάστασή Του.. Επειδή ο Σταυρός λέγεται Ξύλο Ζωής και είναι εκείνο το ξύλο που φυτεύτηκε στον Παράδεισο, γι’ αυτό και οι θείοι Πατέρες τοποθέτησαν τούτο στο μέσο της Σαρακοστής, για να μας θυμίζει του Αδάμ την ευδαιμονία και την πτώση του από αυτή, να μας θυμίζει ακόμα ότι με τη συμμετοχή μας στο παρόν Ξύλο δεν πεθαίνουμε πια αλλά ζωογονούμαστε

Share:

Read More

Τοπικά νέα E, NAI EIMAΣΤΕ ΟΥΡΙΟΙ!!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΝΤΑΟΥΡΙΟΙ!!!!

E, NAI EIMAΣΤΕ ΟΥΡΙΟΙ!!! ΕΙΜΑΣΤΕ  ΠΕΝΤΑΟΥΡΙΟΙ!!!!

Φίλοι μου, αυτό που συμβαίνει είναι τραγικό! Οι συμπατριώτες μας συμπεριφέρονται σαν ούριοι! Πραγματικά ούριοι, και γράφω αυτόν τον χαρακτηρισμό για να μην γράψω αυτό που πρέπει! Εγώ, ΑΝ  βγώ έξω κυκλοφορώ σαν Μασκοφόρος εκδικητής, με την ενισχυμένη μάσκα και τα γάντια μου.  Και που πηγαίνω; Ξημερώματα μόνος, κατάμονος στα όρη, στα βουνά και σε καμιά παραλία σαν ερημίτης και το βράδυ αργά κάνω το τρέξιμο μου. Ξέρετε που πάω τώρα για να μην συγχνωτιστώ με άλλους; Απο τον Άγιο Σπυρύδωνα των Νερομύλων στον περιφερειακό του Παρθένη στης Κόρης το γεφύρι και απο εκεί στο φράγμα του Κακού και στο Δαφνώνα και επιστρέφω απο τον ίδιο δρόμο. Ποιόν απειλώ και απο ποιόν απειλούμαι;; Στον αντίποδα πήγα χτες σε σούπερ μάρκετ και σήμερα στην λαϊκή στου Καστρομηνά και έφριξα με την ανεύθυνη συμπεριφορά της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμπολιτών μας!!! Έφριξα!!!. Στό σούπερ μάρκετ με δεκάδες κόσμο μάσκα φορούσαμε μόνο εγώ, η Πόπη και δύο ακόμη. Ούτε οι εργαζόμενοι στο Σ/Μ δεν φορούσαν μάσκες και γάντια!!! Σήμερα στου Καστρομηνά  με πολύ κόσμο, μόνο δύο φορούσαμε μάσκα / γάντια και ένας παραγωγός φορούσε γάντια αλλά όχι μάσκα!!!!!  Μικρότεροι και μεγαλύτεροι απο μένα, ο ένας δίπλα στον άλλο, μάλλον δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει και τι μας απειλεί!!! Έχουν μυαλό όλοι αυτοί; Είναι... πεντάουριοι, για να μην πω τίποτα άλλο! Οι ηλικιωμένοι θα νοσήσουν και θα γίνουν κινητές ούριες βόμβες για τα παιδιά, τα εγγόνια, συγγενείς και φίλους και οι νεώτεροι θα γίνουν οι νεκροθάφτες των γονιών, των αδελφών, των παππούδων, των γιαγιάδων, των συγγενών και των φίλων τους!
Αν και είμαι υπέρ της άποψης ότι δεν πρέπει να επιβάλλονται καταναγκαστικά μέτρα, πιστεύω και ζητώ να επιβληθεί απαγόρευση της κυκλοφορίας, να μη βγαίνω ούτε και εγώ σαν Μασκοφόρος εκδικητής με μάσκα και  μαύρα γάντια, μήπως και δεν γίνουμε Ιταλία και Κίνα!!! Μήπως  πιστεύουν ότι αυτοί είναι άτρωτοι ή έχουν το ακαταλόγιστο;  Προτείνω όποιο βλέπει η αστυνομία έξω χωρίς μάσκα και γάντια να τον υποχρεώνει να επιστρέφει σπίτι του και να του επιβάλλει το ανώτερο χρηματικό πρόστιμο που προβλέπεται! Μόνο έτσι καταλαβαίνει ο Χιώτης, όταν πονέσει η τσέπη του!! Και αυτό το ΣΔαββατοκύριακο είναι κρίσιμο, θα είναι θαύμα αν δεν καταγραφούν και στη Χίο οι πρώτοι νοσούντες απο τον Κοροναϊό. Αυτοί που μας έρχονται, δικοί μας ή ξένοι, κάτι θα μας φέρουν! Δεν γνωρίζω αν θα τεθούν σε καραντίνα και πως θα γίνει, αν γίνει, αυτό, αλλά αυτό το διήμερο είναι Ημέρες Αποκάλυψης για το πως θα πορευτεί το νησί μα και το σύστημα υγείας μας!! Για όνομα του Θεού!! Έ, δεν είμαστε ούριοι, πεντάουριοι είμαστε! Πεντάουριοι και ανεύθυνοι!! Απλάκωτοι!!!

Δημήτρης Μιωτέρης 

Share:

Read More

Αυτό που ζούμε, ίσως είναι μια κρυμμένη ευλογία.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ ΚΟΚΚΑΛΑ, ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΤΣΑΚΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟ'Ι'Ο!!

"Αυτό που ζούμε, ίσως είναι μια κρυμμένη ευλογία.🙏

Ποτέ άλλοτε δεν είχε η ανθρωπότητα την ευκαιρία,να σταματήσει ολόκληρη ταυτόχρονα τον ακράτητο καλπασμό της.
Να κάνει ένα απρόσμενο διάλειμμα-έστω και αναγκαστικό-από το ποδοβολητό της πάνω σε τούτο τον πλανήτη.
Να κάνει ένα βήμα πίσω, να πάρει μια βαθειά ανάσα και να έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της.
Να κοιτάξουμε κατάματα τα λάθη μας,σαν είδος αλλά και ο καθένας μας ατομικά. Γιατί ότι βιώνουμε είναι τα λάθη μας που γύρισαν για να μας στοιχειώσουν...Και αυτή είναι η ώρα του απολογισμού. Είναι η ώρα που ο καθένας κλεισμένος στο "κελί" που έφτιαξε,θα έρθει αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό...

Οι περισσότεροι θα έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την μοναξιά. Θα καταλάβουν ότι δεν αντέχουν να είναι μόνοι γιατί δεν έχουν τι να πουν με τον εαυτό τους. Έχουν μάθει να ορίζουν την υπαρξή τους μέσα από τα μάτια των άλλων. Μέσα από επαγγελματικές επιτυχίες, μεγάλους έρωτες, υψηλές ταχύτητες, ρετουσαρισμένες photos και βεβιασμένα likes. Και όταν αυτά λείψουν τότε χάνουν και την ισορροπία τους. Όταν τα μάτια των γύρω δεν κοιτούν, τότε χάνουν τον εαυτό τους. Όμως δεν είναι τα επιτεύγματα μας που καθορίζουν την ύπαρξή μας,άλλα η ουσία μας...

Άλλοι θα αναγκαστούν να έρθουν αντιμέτωποι με τις σχέσεις που έφτιαξαν.Τα παιδιά, τους γονείς, τους συντρόφους.
Κλεισμένοι σ'ένα σπίτι χωρίς ελπίδα διαφυγής,δε θα υπάρξει άλλος τρόπος παρά να δουν ένας τον άλλον κατάματα.
Να λουστούν εκείνα τα κακομαθημένα παιδιά που εκείνοι κατάντησαν έτσι και μετά τα ξαμόλησαν στον κόσμο.
Να αντιμετωπίσουν επιτέλους έναν γάμο που έχει τελειώσει και όλο αναβάλεται λόγω κεκτημένης ταχύτητας.
Να τεστάρουν αν πραγματικά μπορούν και αντέχουν να μείνουν με το νέο τους σύντροφο...
Κι άλλοι θα έρθουν αντιμέτωποι με το φόβο του θανάτου, χαμένοι πίσω από κωλόχαρτα, μαντηλάκια και τόνους μακαρόνια...

Και με αυτό το σύννεφο του θανάτου πάνω από τα κεφάλια μας, ας αναλογιστούμε τι άξιζε από όσα ζήσαμε ως εδώ. Ας θυμηθούμε τι κάναμε πριν μερικές βδομάδες...γιατί θυμώναμε...γιατί παλεύαμε...κι αν όλα αυτά έχουν ακόμα αξία τώρα.
Κι αν δεν έχουν,ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε. Δεν μπορούμε να πορευτούμε άλλο σαν είδος με μοναδικές αξίες το χρήμα και την εικόνα. Τίποτα από τα δύο δεν μπορεί να μας βοηθήσει τώρα.
Μας το δείχνει η ζωή χρόνια τώρα.
Μας το φωνάζει το σύμπαν.
Μας το ουρλιάζει ο πλανήτης. Ο πλανήτης που καταστρέφουμε κάθε μέρα που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι μας και χοροπηδάμε στην πλάτη του με την έπαρση του κυρίαρχου είδους.
Κι όμως...δεν είμαστε το κυρίαρχο είδος. Τα μικρόβια είναι..!Αυτό, το μικρότερο όλων των πλασμάτων είναι που θα επιβιώσει μιας πιθανής ολικής καταστροφής. Όχι εμείς. Και αυτό έρχεται τώρα να μας απειλήσει μ'έναν τρόπο τόσο απόλυτο που θα μας υπενθυμίσει το πόσο ασήμαντοι είμαστε όλοι μας για τούτο τον πλανήτη.

Όλοι!
Άνδρες,γυναίκες, μικροί, μεγάλοι, πλούσιοι, φτωχοί, μετανάστες, ντόπιοι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι...Όλοι!
Όποιος και να λείψει από εμάς, ο πλανήτης θα συνεχίζει να γυρίζει. Για την ακρίβεια, όσο εμείς νοσούμε ο πλανήτης θα θεραπεύεται. Όσο μένουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, ο αέρας και τα νερά θα καθαρίζουν από τα υπολείμματα μας.
Τα ζώα και τα πουλιά θα γυρνούν ελεύθερα χωρίς τον φόβο μας.
Ο πλανήτης Γη θα κάνει επιτέλους ένα διάλειμμα από την παρουσία μας και θα ανθίσει...
Κι αυτό ας μας γίνει ένα μάθημα που θα το θυμόμαστε όταν θα ξαναξεχυθούμε εκεί έξω.

Να θυμόμαστε ότι κανείς μας δεν είναι σημαντικότερος κανενός σε αυτή τη γή και ότι εκείνη θα συνεχίζει να γυρίζει ακόμα και χωρίς εμάς. Κι αν δεν το καταλάβουμε μόνοι μας τότε το επόμενο μας μάθημα θα είναι ακόμα δυσκολότερο....

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΥΜΕΝΤΗΣ

Share:

Read More

Ευχάριστα νέα από την Ε. ΜΑΣΤΙ/ΓΩΝ Χίου, μες τον τρελό χαμό μας

 Μια ευχάριστη ανακοίνωση, μας ήρθε από την ένωση μαστιχωπαραγωγων Χίου.
Μέσα στο χάος που επικρατεί και βάλετε το Νησί μας από όλους.

Μετά την Κίνα, ακολούθησε η έγκριση και από την Ινδία!

Το μοναδικό ελληνικό προϊόν που εγκρίθηκε ως Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης στην Ινδία είναι η μαστίχα.

Προχωράμε με συστηματική δουλειά και γνώμονα την προστασία του προϊόντος διεθνώς: Αμερική, Καναδάς, Ιαπωνία, Κορέα, Αυστραλία, Σιγκαπούρη, Κίνα, Ινδία...

Και συνεχίζουμε!

Share:

Read More

Μείνετε φοβισμένοι μπορείτε

Θυμάμαι τη γιαγιά μου να μου διηγείται ότι ζούσαν με τον τρόμο των

βομβαρδισμών κατά τη διάρκεια του πολέμου το φόβος της πείνας, αλλά ήταν πάντα αισιόδοξες ιστορίες – ενδεχόμενη νίκη, ανάκαμψη, ανοικοδόμηση. Οι ιστορίες μας δεν προβλέπουν τώρα καμία ανάκαμψη, καμία βελτίωση, έστω και μακροπρόθεσμη, καμία σταθερότητα, καμία ελπίδα. Δεν υπάρχει μέλλον.

Οι πολιτικοί…

… και οι σφουγγοκωλάριοί τους χρησιμοποιούν, πλέον, σκόπιμα το φόβο στην προσπάθειά τους να μας εξαναγκάσουν να τους στηρίξουμε. Φόβος επιδημίας, φόβος πολέμου, φόβος αλλοίωσης του «Έθνους». Όταν αισθανόμαστε απελπισμένοι, θυμωμένοι, αβοήθητοι, με ελλιπή δικαιώματα και άπειρες υποχρεώσεις ψάχνουμε για διαφυγή κι αποκατάσταση. Και τι πιο εύκολο απ’ τη δημιουργία αποδιοπομπαίων τράγων.  Μ’ αυτό τον τρόπο δεν παρουσιάζονται θετικές επιλογές, απλώς λιγότερο τρομακτικές. Είναι πιο ανώδυνο να φταίνε οι «βάρβαροι» για τα δεινά μας.

PIN IT

Το πιο εκπληκτικό…

… είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε τόσο μεγάλη παραγωγή, κατανάλωση, εξάντληση των πόρων και των αποβλήτων που παράγονται. Παρ’ όλ’ αυτά, όμως, τα οφέλη από την όλη αυτή ανάπτυξη αυξάνονται μόνο σε μια μικρή μειοψηφία. Οι περισσότεροι από τους οποίους αγνοούν το εξωφρενικό τους προνόμιο και τις τερατώδες ζημιές που επιφέρει στην ανθρωπότητα και στον πλανήτη. Όταν οι άνθρωποι υποφέρουν και δεν έχουν καμία ελπίδα, τείνουν, να οδηγούνται από τον φόβο. Και όλοι υποφέρουμε.

Η κουλτούρα του φόβου…

… είναι μια αντιληπτή εξάπλωσης του φόβου και του άγχους. Διαταράσσοντας την σωστή λειτουργία της σκέψης κι οδηγώντας τη σε ακραίες κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές. Κι έτσι γίνεται ευκολότερη η χειραγώγηση της μάζας. Που πάντα θεωρείται μια χαμηλού πνευματικού επιπέδου δύναμη που δρα τυφλά και παρορμητικά. Ένα παιχνίδι της εξουσίας με επιτυχή αποτελέσματα εδώ κι αιώνες. Και παρ’ όλο που η ιστορία επαναλαμβάνεται αντί να αντιστεκόμαστε, εξακολουθούμε να παραμένουμε «μάζα». Ίσως γιατί  η «φυλακή» οποιασδήποτε κουλτούρας, εξαρτάται από το γεγονός ότι οι τρόφιμοι δέχονται μια σιωπηρή σύμβαση ότι “το κόστος της ανυπακοής, υπερβαίνει το κόστος της υπακοής”.

Share:

Read More

Ραφειο καθαρό από Κο@ϊο, ουρές ςςςς

Το ραφείο σεβόμενο τις ευπαθείς ομαδες ,αλλα και ολους τους πελάτες του, παίρνει αμεσα  τα εξής μετρα κατά της εξάπλωσης του κοροναϊού:
1) Μετα απο κάθε επαφη με τον πελατη πλύσιμο χεριών & επιφανιων με λοσιόν οινοπνεύματος & αντιβακτηριδιακό μαντηλακι.
2) Επαληψη χεριων με κεραλοιφη(κλεμμένη συνταγη του Βελόπουλου)μετα απο καθε χειραψια.
3)Σιδερωμα στους 100 βαθμους καθε χαρτονομισματος μετα απο καθε συναλλαγή.
Και 4)Σε περιπτωση που κάποια πελατισσα με φιλησει στο στομα,προσφερω σοκολάτακια με αλκοόλ!!!
*Δυστυχώς το κουτι με τα σοκολατάκια...
 ειναι ακόμα άθικτο!!!

Πεζόδρομος Τυρναβου, πριν τα τσιπουραδικα, αναζητήστε τον κ Κανάρη!!! 

Share:

Read More