«Τη Πόντου οι Αντάρτες» ταινία μικρού μήκους αφιερωμένη στη Γενοκτονία

«Τη Πόντου οι Αντάρτες» ονομάζεται η ταινία μικρού μήκους αφιερωμένη στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Ένα καταπληκτικό δημιούργημα το οποίο υλοποιήθηκε από τα μέλη του Συλλόγου Ποντίων Αγίας Βαρβάρας «Ο ΦΑΡΟΣ».

Οι Πόντιοι αντάρτες είχαν γράψει νέες «Θερμοπύλες»
Το Αντάρτικο

Κατά τα έτη 1917-1922 οι Έλληνες του Πόντου για την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής και της αξιοπρέπειάς τους, ανέβηκαν στα βουνά με αυταπάρνηση και αυτοθυσία. Μάλιστα, στις αρχές του 1917 το Ποντιακό αντάρτικο βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, προκαλώντας πονοκέφαλο στις Τουρκικές Αρχές.

Το Αντάρτικο στον Πόντο αναπτύχθηκε ως δύναμη αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας του Ελληνισμού της περιοχής. Οι αντάρτικες ομάδες πολέμησαν για να γλυτώσουν τις οικογένειες και το σπιτικό τους από τις βιαιοπραγίες, τις διώξεις και τις μεθόδους εξόντωσης των Τούρκων. Μεθόδους που δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.

Συντελεστές

Στα γυρίσματα της ταινίας μικρού μήκους «Τη Πόντου οι Αντάρτες» συμμετείχαν περίπου 30 άτομα. Υπό την καθοδήγηση της Προέδρου κ. Σοφίας Σαββίδου.
Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Περντετζής.
Κείμενα: Κυριάκος Σαχανίδης (Συγγραφέας της Ποντιακής Διαλέκτου).
Γυρίσματα – επιμέλεια παραγωγής: VideoMasters Productions.
Μουσική επιμέλεια: Δημήτρης Κοσμίδης.
Φιλικές συμμετοχές

Εκτός από τη θεατρική ομάδα του Συλλόγου Ποντίων Αγίας Βαρβάρας «Ο ΦΑΡΟΣ», φιλικά συμμετείχαν επίσης: ο ηθοποιός Τάκης Βαμβακίδης και ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Γεράσιμος Γκουντρουμπής.

Δείτε παρακάτω την ταινία μικρού μήκους «Τη Πόντου οι Αντάρτες»

Γενοκτονία Ποντιακού Ελληνισμού

Η Γενοκτονία των Ποντίων έχει τις ίδιες ποσοτικές και ηθικές αναλογίες με αυτές των Εβραίων και των Αρμενίων. Δυστυχώς όμως είναι λησμονημένη από τους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς.

Ο Ποντιακός Ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας (1461) γνώρισε συνεχείς διωγμούς. Γνώρισε σφαγές – ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του. Με αποκορύφωμα τη συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση – Γενοκτονία του αιώνα μας. Η συστηματική εξόντωση των Ποντίων, όπως και των γειτόνων τους Αρμενίων, υπήρξε προσχεδιασμένο έγκλημα.

Η απόφαση για την εξόντωσή τους πάρθηκε από τους Νεότουρκους το 1911, εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του Α’ παγκοσμίου πολέμου και ολοκληρώθηκε από το Μουσταφά Κεμάλ (1919-1923)

Οι Τούρκοι χωρίς προσχήματα πια περνούν στην επίθεση. Από κάθε γωνιά του Πόντου και της Μικράς Ασίας έρχονται καταγγελίες. Στις 30 Μαΐου 1911 ο μητροπολίτης Αμασείας Γερμανός Καραβαγγέλης καταγγέλλει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στο υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας τις βαρβαρότητες οργάνων της τουρκικής κυβέρνησης στην περιοχή του.

Οι Νεότουρκοι κηρύττουν οικονομικό πόλεμο σε καθετί Ελληνικό. Απαγορεύουν τα Ελληνικά προϊόντα και δεν επιτρέπουν στα Ελληνικά πλοία να αγκυροβολούν σε Τουρκικά λιμάνια. Αυτό το εμπορικό μποϊκοτάζ πραγματοποιείται σ’ ολόκληρη την Τουρκία και φυσικά και στον Πόντο. Η μισαλλόδοξη και αντιχριστιανική πολιτική των Νεότουρκων οδηγεί στους βαλκανικούς πολέμους. Με ενωμένες τις Χριστιανικές χώρες της Βαλκανικής εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Διωγμοί

Κατά τη διάρκεια του πολέμου οι διωγμοί αυξήθηκαν. Στην Τραπεζούντα, οι Τουρκικές εφημερίδες παρακινούσαν τους αναγνώστες ν’ αρχίσουν τους διωγμούς και τις σφαγές. Οι σποραδικές δολοφονίες αρχίζουν να αυξάνονται. Χωρικοί που πήγαιναν να δουλέψουν στα χωράφια τους βρίσκονταν καθημερινά δολοφονημένοι. Οργανωμένες Τουρκικές συμμορίες, κατά τη διάρκεια της νύχτας, λεηλατούσαν πόλεις και χωριά.

Οι διωγμοί εκδηλώθηκαν αρχικά με τη μορφή σποραδικών κρουσμάτων βίας, καταστροφών, απελάσεων και εκτοπισμών…Φαίνονταν σαν να προέρχονταν από ανεύθυνα κυρίως στοιχεία. Πολύ γρήγορα, όμως, έγιναν πιο συστηματικοί, πιο οργανωμένοι και εκτεταμένοι και στρέφονταν τόσο κατά των Ελλήνων όσο και κατά των Αρμενίων. Εμπνευστής και εγκέφαλος αυτής της επιχείρησης γενοκτονίας ήταν ο Μεχμέτ Ταλαάτ, υπουργός των Εσωτερικών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με δικές του εντολές, που καλούσαν τις αρχές να μη δείχνουν κανένα έλεος και για τους Χριστιανούς, εξαπολύθηκαν οι διωγμοί κατά των «ανεπιθύμητων» εθνοτήτων σε μια τεράστια έκταση.

Οι εντολές αυτές δόθηκαν με τη μορφή απορρήτων τηλεγραφημάτων προς όλους τους πολιτικούς και στρατιωτικούς διοικητές των διαφόρων νομών. Έπειτα από μια σύσκεψη που είχε ο Ταλαάτ στις 8 Μαΐου του 1914 με τους συνεργάτες του, Εμβέρ, Τζεμάλ, Νουρεντίν και άλλους ηγέτες των Νεότουρκων.

Τάγματα εργασίας

Τους Χριστιανούς στρατιώτες τους έστειλαν στα τάγματα εργασίας, τα γνωστά «Αμελέ Ταπουρού». Για να σπάνε πέτρες, να ανοίγουν δρόμους στα βουνά, κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, βροχές, χιόνια κλπ. Τόσο άθλιες ήταν οι συνθήκες της ζωής τους, τόσο λίγη η τροφή και τόση η κακομεταχείρισή τους, ώστε ελάχιστοι απ’ αυτούς επέζησαν. Τα «Αμελέ Ταπουρού» ήταν στην πραγματικότητα τάγματα εξόντωσης των στρατευμένων Χριστιανών.

Εδέβαμε τη κόλασης τα βάσανα. Κάθαν ημέραν βάσανα, κάθαν ημέραν πόνεα και πολλά λείμψανα…

Πολλοί, που δεν μπορούσαν να αντέξουν τις θανάσιμες κακουχίες, την εξοντωτική δουλειά και την κακή διατροφή, δραπέτευαν και γύριζαν στις εστίες τους. Οι στρατιωτικές αρχές πληροφορούσαν τις αρχές του τόπου προέλευσης των λιποταχτών για να τους συλλάβουν. Έτσι, πριν φτάσουν οι Έλληνες στα σπίτια τους, τα αποσπάσματα των χωροφυλάκων έτρεχαν στα χωριά και πίεζαν τους γονείς των λιποταχτών να παραδώσουν τα παιδιά τους. Με την ευκαιρία, έκαναν έρευνες, άρπαζαν πράγματα, ατίμαζαν γυναίκες και έκαιγαν σπίτια.

19 Μαΐου 1919 – Ο νέος άγριος διωγμός

Στις 19 Μαΐου 1919, αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Ο νέος άγριος διωγμός κατά των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς, ήταν πολύ πιο άγριος κι απάνθρωπος από τους προηγούμενους.

Εκείνος ο διωγμός υπήρξε η χαριστική βολή για τον Ποντιακό Ελληνισμό

Ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα ως απεσταλμένος της οθωμανικής κυβερνήσεως, με την ιδιότητα του επιθεωρητή της «Παραινετικής Επιτροπής». Ο Κεμάλ ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη στην περιοχή του Πόντου, όπου κατά την αναφορά του Άγγλου φρούραρχου στη Σαμψούντα, τα Ελληνικά χωριά δέχονταν συνεχώς επιθέσεις από τις Τουρκικές συμμορίες.

Άρχισε, όμως, από τη Σαμψούντα ένα εγκληματικό έργο, αντίθετο με την αποστολή του. Με τη βοήθεια μελών του νεοτουρκικού κομιτάτου συγκροτεί μυστική οργάνωση, τη Mutafai Milliye, κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδιάζει την ολοκλήρωση της εξόντωσης του Ποντιακού ελληνισμού, που ξεκίνησαν οι προκάτοχοί του Νεότουρκοι, το 1916. Αυτό που δεν πέτυχε το σουλτανικό καθεστώς στους 5 αιώνες της τυραννικής διοίκησής του, να εξοντώσει δηλαδή τον Ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας, το πέτυχε μέσα σε λίγα χρόνια, με τους τσέτες του, ο Κεμάλ.

Σκοπός των Τούρκων ήταν, με τους εκτοπισμούς, τις πυρπολήσεις χωριών, τις λεηλασίες, να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των Ελληνικών περιοχών και να καταφέρουν ευκολότερα των εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμεναν.

lelevose.gr

Share:

Read More

Έφυγαν όλοι μα ο Άγιος Ισίδωρος και η Μαστίχα «έμειναν»

Κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι στη νότια Χίο και αποκλειστικά και μόνο εκεί, ένα δένδρο κλαίει!

Φώτο - Μαρία Κογιαλου!! 

Κλαίει απ’ την αρχαιότητα, απ’ την εποχή της Ρωμαϊκής κατάκτησης της νήσου, από την εποχή του Αγίου Ισιδώρου. Ρωμαίοι, Άραβες, Σαρακηνοί, Γενουάτες, Τούρκοι κατακτητές πέρασαν απ’ τη Χίο, πέρασαν κι έφυγαν….

Έφυγαν όλοι μα ο Άγιος Ισίδωρος και η Μαστίχα «έμειναν» στο νησί ίσως σύμβολα αιώνιας Αθανασίας μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος…

Κάθε χρόνο, κάθε καλοκαίρι ένα δέντρο κλαίει! Για να το διαπιστώσετε δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε την ακριτική Χίο και πιο συγκεκριμένα το νότιο τμήμα του νησιού, τα Μαστιχοχώρια όπως λέγονται τα χωριά του νησιού εδώ που φύεται –αποκλειστικά και παγκόσμια- η μαστίχα (σκίνος-μαστιχόδεντρο) ή αλλιώς το δέντρο που κλαίει…..


Αλήθεια, γιατί κλαίει ο σχίνος κι από πότε;

Σαν πολύτιμος κρύσταλλος στάζει

απ’ τον κορμό του σχίνου η μαστίχα.

Άγιος Ισίδωρος…

250 μ.Χ. Το νησί της Χίου βρίσκεται υπό Ρωμαϊκή κατοχή και στο λιμάνι του νησιού είναι αγκυροβολημένο ένα τμήμα του Ρωμαϊκού στόλου. Ανάμεσα στους αξιωματικούς των πληρωμάτων είναι κι ένα νεαρό αγόρι μόλις 22 ετών, ο Ισίδωρος, γιος πλούσιου εμπόρου της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου με καταγωγή όμως από τη Χίο.
Ο Ισίδωρος έχει ασπασθεί κρυφά τον Χριστιανισμό. Προδίδεται στον Ρωμαίο Ναύαρχο, συλλαμβάνεται, τον βασανίζουν και ομολογεί την πίστη του στη νέα θρησκεία. Έρχεται ο πατέρας του από την Αλεξάνδρεια και προσπαθεί να μεταπείσει τον νεαρό Ισίδωρο να επιστρέψει στη θρησκεία τους το δόγμα των Εθνικών.
Ο Ισίδωρος μ’ όλο το νεανικό του ενθουσιασμό ναι μεν χαίρεται που βλέπει τον πατέρα του αλλά αρνείται να επιστρέψει στην ειδωλολατρία επιβεβαιώνοντας τα λόγια του Κυρίου: «Παραδώσει εις θάνατον πατήρ τέκνον» (Ευαγγ. Ματθαίος) και….

Ο Ισίδωρος θα δεχτεί άγρια επίθεση από τον φανατικό ειδωλολάτρη πατέρα του, είναι δε τόσο βάρβαρα τα χτυπήματα στον νεαρό Ισίδωρο που ο σκληρός θάμνος κάτω απ’ τον οποίο τον χτυπάει ο πατέρας του θα ….. λυγίσει από τη βία που αντικρίζει και θα πονέσει και θα δακρύσει για τα μαρτύρια που βλέπει να υποφέρει ο νεαρός Ισίδωρος……

Όχι! Δεν θα λάβεις μάχαιρα,

είπε ο σχίνος.

Κι έσταξε το μυρωδάτο δάκρυ του,

αντίδωρο στη μαχαιριά που

λάβωσε το κορμί του.

Ποιήτρια: Τζένη Συρρή-Χαννάκη

Και: «Ταις προς τον Κτίστην ευχαίς σου συ εχαρίτωσας, το αποστάζον δάκρυ, εκ των σχίνων της Χίου, και τούτω σε δυνάμεις ενέθου πολλάς, διό χαίρουσα σύμπασα, ως ευεργέτην η Νήσος ανευφημεί, και προστάτην επιγράφεται».

Ήχος α΄. Των ουρανίων Ταγμάτων

Ο πολιούχος του νησιού της Χίου Άγιος Ισίδωρος μαρτύρησε το 250 περίπου μ.Χ., η μνήμη του τιμάται στις 14 Μαΐου στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και στη Δυτική Καθολική Εκκλησία - όπου είναι εξίσου αγαπητός και δημοφιλής Άγιος (Sant’ Isidoro)-, μία μέρα μετά, στις 15 Μαΐου.

Σημείωση: Μαστιχοφόρος Σκίνος.

Δενδρύλλιο του γένους Πιστάκη, ιθαγενείς της μεσογείου και Κανάριων Νήσων μόνο που η ποικιλία Pistacia lentiscus varchia, κοινώς μαστιχοφόρος σκίνος της Χίου ευδοκιμεί -αποκλειστικά- στο νότιο τμήμα της Χίου και εδώ γίνεται και η συστηματική καλλιέργειά της όταν μετά από εντομές στα δενδρύλλια μία ουσία, ελαιορητίνη ουσία, παρουσιάζεται με μορφή ημιδιαφανών, υποκίτρινων και κιτρινωπών κόμβων γνωστών κοινώς με το όνομα δάκρυα της μαστίχας.

Με την φίλη μας Τασσώ Γαΐλα Αρθρογράφος-Ερευνήτρια

Share:

Read More

ΦΙΔΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ !!! ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΕΡΠΕΤΟΛΟΓΟΥ ΗΛΙΑ ΣΤΡΑΧΙΝΗ.

ΦΙΔΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΑΣ !!! Η ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΕΡΠΕΤΟΛΟΓΟΥ ΗΛΙΑ ΣΤΡΑΧΙΝΗ.

Επειδή τώρα τελευταία έχω βρεθεί σε συζητήσεις που αφορούν τα φίδια και γίνεται μεγάλος ντόρος θα σας παρουσιάσω μια συνέντευξη που είχαμε πάρει πριν λίγους μήνες στο coinsmania  μια σελίδα που ασχολούμαστε με νομίσματα, θησαυρούς, και γενικότερα με ιστορικά , λαογραφικά γεγονότα για τα παραπάνω, βέβαια η συνέντευξη πάρθηκε για άλλο λόγο αλλά θα σας απαντηθούν όλα τα ερωτήματα για τα φίδια και όχι μόνο !!

 Σας παρουσιάζω την συνέντευξη που έδωσε ο Ηλίας Στραχίνης, μέλος της Ελληνικής Ερπετολογικής Εταιρείας και διαχειριστής της ιστοσελίδας herpetofauna.gr,

[Ερώτηση] Το φίδι λόγο της ευλυγισίας του θεωρείτε πλάσμα κολακευτικό αλλά και ύπουλο, και εξ αιτίας του δηλητηριώδους δαγκώματος του αντιμετωπίζεται ως θανάσιμος εχθρός που προκαλεί αρχέγονο φόβο. Είναι αυτό που σύμφωνα με την Γένεση (γ’) παρέσυρε τους πρωτόπλαστους στην αμαρτία προκαλώντας την πτώση τους από τον Παράδεισο. Ταυτίζεται με τον Σατανά και έχει χρησιμοποιηθεί ως σύμβολο της σοφίας, ενώ η εικόνα του Χριστού που το τρυπά με την λόγχη του, το κατατάσσει αναμφίβολα στους εχθρούς, ως δύναμη του κακού. Είναι τελικά το φίδι ένας από τους θανάσιμους εχθρούς του ανθρώπου, και σε τι βαθμό; Σε τι μας είναι ωφέλιμο; Πιστεύεις ότι τα διάφορα θρησκευτικά δόγματα συνέβαλαν στην αρνητική εικόνα που έχουμε για τα φίδια ή αυτή θα υπήρχε έτσι και αλλιώς λόγο του δηλητηριώδους δαγκώματος τους;

[Απάντηση] Το φίδι σε αρκετούς πολιτισμούς του δυτικού κόσμου ταυτίζεται με τον Σατανά και το κακό και ο λόγος είναι, όπως προαναφέρθηκε, η αναφορά του στην Παλαιά Διαθήκη, όπου ο διάβολος παίρνοντας μορφή φιδιού δελεάζει την Εύα να αμαρτήσει.

Share:

Read More

Παγκόσμια μέρα τον Blogger!

Είναι μια μέρα για μας έλεγε μια φίλη πριν χρόνια τότε που είχαμε την προσωπική ελευθερία μας, εννοώ χωρίς πολλές σκοτούρες οικογένεια παιδιά δουλειά κτλ .
Τώρα δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα, βέβαια οσο  ποιο γνωστός γίνεσαι τόσο ποιο πολύ σου ζητούν να γράψεις και το ένα και το άλλο κ.ο.κ.

Εγώ ξεκίνησα μόνος ..About me τώρα η ομάδα του katarraktisvillage έχει γίνει μεγάλη ( Also they write) με πολλά παιδιά να γράφουν, ο καθένας την θεματολογία του.


Βασικός κορμός παραμένει η πολιτιστική μας κληρονομιά, ασχολούμαστε με όλα τα θέματα εκτός από τα πολιτικά.
Υπάρχουν βέβαια και ένα δυο εξαιρέσεις , που αναφερθήκαμε αλλά ήταν σημαντικά!!


Τα μπλογκ θεωρούνται ακράδαντα μία μορφή Δημοσιογραφίας στον ιστό, καθώς παρουσιάζουν και τα τρία σημαντικά χαρακτηριστικά της -υπερκειμενικότητα, διαδραστικότητα και πολυμεσικότητα- και καθώς η λειτουργία τους είναι ταυτόσημη με τον κύριο σκοπό της δημοσιογραφίας (σύμφωνα με τον κύριο ισχύων ορισμό της στις εκλεγμένες δημοκρατίες παγκοσμίως), να παρέχει στους πολίτες τις πληροφορίες που χρειάζονται για να είναι ελεύθεροι και αυτοκυβερνώμενοι.

Στατιστικά θα σας πω μόνο ότι έχουμε ανέβει στις 140 χώρες που διαβάζουν το katarraktisvillage,γύρω στις 35 με 44 χώρες το μήνα και μέσος όρος ημερήσιος από 6 μέχρι 9 χώρες.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά που συνεχίζουν την καλή δουλειά και την βοήθεια που μου προσφέρουν!

Και  ετσι για την ιστορία :

Η Διεθνής Ημέρα των Weblogger εορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Μαΐου και φέρνει μαζί τους Χρονικογράφους του Ίντερνετ (Weblogger), σε ανάμνηση της πρώτης εμφάνισής τους στο Διαδίκτυο, στις 2 Μαΐου 1993.
Ο όρος “weblog” επινοήθηκε από τον Jonh Barger στις 17 Δεκεμβρίου 1997. Η σύντομη μορφή “blog” ήταν αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας του Peter Merholz να σπάσει την λέξη “weblog” σε “we blog” στο sidebar του blog του Peterme.com τον Απρίλιο ή τον Μάιο (κατά πάσα πιθανότητα) του 1999. Λίγο αργότερα ο Evan Williams χρησιμοποίησε τη λέξη “blog” στην “Pyra Labs” τόσο ως ουσιαστικό όσο και ως ρήμα και επινόησε τον όρο “blogger” οδηγώντας στην εξάπλωση των όρων.

Σήμερα υπάρχουν στον κόσμο πάνω από 4 εκατομμύρια blogs και αυξάνονται ραγδαία όσο περνούν τα δευτερόλεπτα.

Εγώ τότε μάθαινα to 1999 στην σχολή για τις δισκέτες  διαμέτρου 3,5" και 5 1/4 ιντσών με χωρητικότητα από 360 Kilobytes έως 1,44 Megabytes!!

Σας ευχαριστώ όλους που μας διαβάζετε να ξέρετε ότι προσπαθούμε για το καλύτερο!

Share:

Read More

Καλό μήνα και καλή Ανάσταση !

 Ας βγάλουμε όλοι μας από τις ψυχές μας το "μαύρο"...

Και ας βάλουμε το μπλέ της θάλασσας...

Καλό μήνα και καλή Ανάσταση με υγεία (και ψυχική)!!!

Share:

Read More

Σήμερα Μαύρος Ουρανός, Σήμερα Μαύρη Μέρα

Μπορεί να έχει λιακάδα σήμερα με λίγα σύννεφα αλλά οι μέρες που περνάμε τις λες και μαύρες.
Μεγάλη Πέμπτη  .... Το δείπνο που έμεινε στην ιστορία , μυστικό ήτανε με τους 12 Αποστόλους , 12 και τα ευαγγέλια που ψάλλονται το βράδυ, τουλάχιστον φέτος με όποιες δύσκολες καταστάσεις που ζούμε  θα παραβρεθούμε στις εκκλησίες μας..


 τι ότι καλύτερο να ακούμε τον Ύμνο της Μεγάλης Πέμπτης!!

Share:

Read More

Πασχαλινό Οικολογικό Βάψιμο Αυγών & Αυγά με Γκλίτερ για ποιο κουλτούρα !!

Ετοιμαστείτεεεεεε 

Βέβαια υπάρχουν και άλλα, αλλά αυτό το ανακαλύπτετε όταν το κάνετε με τα παιδιά σας!!!

 Χαμός γίνεται !!

Θα σας πω έναν τρόπο να βάψουμε τα πασχαλινά αυγά με φυσικά προϊόντα χωρίς να χρησιμοποιήσουμε τις συνθετικές βαφές του εμπορίου. Το χρώμα ίσως να μην είναι τόσο έντονο, αλλά σίγουρα είναι πιο υγιεινό και πιο πρωτότυπο.

 Τα χρώματα που θέλουμε να βάψουμε τα αυγά μας θα χρειαστούμε τα ανάλογα υλικά:

-      Για να βάψουμε βαθιά κόκκινα: θα χρειαστούμε κοκκινογούλια (το κάτω μέρος των παντζαριών).

-  Για ανοιχτό κόκκινο: παπαρούνες.

-  Για μοβ: βιολέτες.

-  Για κίτρινο: ζαφορά ή άχυρο ή φύλλα αμυγδαλιάς.

-  Για πράσινο: μαϊντανό.

-  Για Μελί: φλούδες ξερών κρεμμυδιών.

-  Για πορτοκαλί: σκόνη τσίλι ή πάπρικα.

- 

Αφήνουμε τα αυγά εκτός ψυγείου από την προηγούμενη ημέρα για να μη σπάσουν βράζοντας.

Έτσι την επομένη μέρα σε μια παλιά κατσαρόλα βάζουμε νερό.

Ανάλογα με το πλήθος των αυγών που θέλουμε να βάψουμε και το χρώμα, προσθέτουμε
ικανή ποσότητα από το αντίστοιχο φυσικό υλικό βαφής.

 Αφού το αφήσουμε και πάρει αρκετές βράσεις ώστε να δώσει το ανάλογο χρώμα στο νερό, την κατεβάζουμε από τη φωτιά και την αφήνουμε να κρυώσει αρκετά.

 Στη συνέχεια βάζουμε μέσα τα αυγά προσεκτικά για να μη σπάσουν και τα βράζουμε.

 Τα βγάζουμε και τα ακουμπάμε σε λαδόκολλα ή αλουμινόχαρτο.

 Όταν στεγνώσουν από την πάνω πλευρά προσεκτικά τα γυρίζουμε ώστε 

να στεγνώσουν και από την άλλη.

 Μπορούμε όταν στεγνώσουν να τα κάνουμε να γυαλίσουν αν με ένα βαμβάκι βουτηγμένο σε λάδι τα περάσουμε γύρω - γύρω.

 Α και να μην το ξεχάσω η κατσαρόλα να είναι παλιά γιατί μπορεί να βάψει!!!

Για τα αυγά με Γκλίτερ και Λάμψη!!

 

Καλό βάψιμο !!!!

Share:

Read More

ΤΑ ΚΕΡΚΕΛΙΑ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Η σπουδαιότητα ενός τροφίμου στη διατροφή ενός λαού πιστοποιείται από τη συμμετοχή του στις τελετουργικές και εορταστικές εκδηλώσεις του ανθρώπινου βίου.

Ο άρτος και γενικότερα τα αρτοσκευασματα, βρίσκονται στην πρώτη θέση της διατροφής και σε όλα τα στάδια της ζωής από την παιδική ηλικία έως τα γεράματα.

Έτσι αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο των παραδοσιακών εθυμοτυπικών εκδηλώσεων.

Ο άρτος είναι διαμεσολαβητικό στοιχείο μεταξύ νεκρών και ζώντων και η ποικιλότροπη παρασκευή και εμφάνισή του έχει συμβολικές αποχρώσεις. Ακόμα, η εύπλαστη μάζα του άρτου μπορεί να προσδώσει και να παγιώσει εύκολα συμβολικό σχήμα αναλόγως της περίστασης. Στο πνεύμα αυτό υπάγονται και τα κερκέλια των Βαΐων.

Τα κερκέλλια, είναι κουλούρια σε σχήμα κρίκου που γίνονταν μόνο από αλεύρι, νερό και προζύμι το Σάββατο του Λαζάρου. Η ζύμη πλάθεται σε κυλίνδρους πάχους ενός δακτύλου και τα δύο άκρα ενώνονται ώστε να σχηματισθεί κρίκος.

Οι κρίκοι αυτοί ψήνονται στο φούρνο και φυλάσσονται σε αεριζόμενο μέρος μέχρι 40 μέρες. Παρασκευάζονταν για το Πάσχα και διανέμονταν στα παιδιά την Κυριακή των Βαΐων «βάεμαν», όταν αυτά ξεχύνονταν στις γειτονιές ψάλλοντας το:

«Βάϊ - βάϊ των Βαΐων, τρώμεν ψάρι και χαμψίν

και τ’ απάν την Κερεκήν (Πάσχα) τρώμε κόκκινον ωβόν».

Ως δώρο των Βαΐων λεγόταν και «βαγευτέρ'». Σε άλλες περιοχές αυτό γινόταν το απόγευμα του Σαββάτου του Λαζάρου. Οι οικοδέσποινες έδιναν μαζί με τα κερκέλλια και άβραστα αυγά (Ακ - Ντάγ Ματέν), τα οποία συλλέγονταν σε καλάθι, στολισμένο με φύλλα δάφνης: «Θεία - θεία των Βαΐων, δος κερκέλλ’ κι εμέν ωβόν». Για την τόνωση των κατα-πονημένων παιδιών την ημέρα των Βαΐων προσφερόταν στα παιδιά ακόμα βρασμένο καλαμπόκι με λίγο αλάτι αναμιγμένο με ψίχα καρυδιών και λεπτοκαρύων. Ήταν τα λεγόμενα «τσιγκούλια» που προετειμαζώταν από το βράδυ του Σαββάτου ή νωρίς την Κυριακή των Βαΐων.

Τα παιδιά για τη μεταφορά είχαν ανά δύο μία μακριά βέργα από λεύκη την οποία κρατούσαν από τις δύο άκρες. Στη βέργα αυτή περνούσαν τα κερκέλλια που εισέπρατταν.

Εναλλακτικά, τα κερκέλλια περνιόνταν σε σχοινί η μια άκρη του οποίου ήταν δεμένη στη ζώνη πίσω από τη μέση του παιδιού και η άλλη ελεύθερη. Κάθε κερκέλλι που περνούσε από το σχοινί πήγαινε έτσι πίσω στην πλάτη του παιδιού. Η γιορτή αυτή των παιδιών λεγόταν «Βάϊσμαν» αλλά μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μεταφορικά για όσους ζητούν συνέχεια δωρεές και εκδουλεύσεις: «ξάν’ σο βάϊσμαν έρθεν», «ατός πάντα βαΐζ’».

Το κερκέλλ’ ή κερκέλλιν, από το μεσαιωνικό κιρκέλλιον, μεταγενέστερα κρικέλλιον, υποκοριστικό του κρίκος δηλ. στρογγυλό κουλούρι. Από το κερκέλλιν και το ρήμα κερκελλιάζω = συσπειρώνω, κουλουριάζω: «ο σκύλον εκερκελλίασεν τ’ ουράδ΄ν άτ», «α ση κοιλίας- ι-μ’ τον πό-νον εκερκελλιάγα», «τ’ οφίδ’ εκερκελλιάεν απές σο τρυπίν αθε».

Thomas Sawidis

Share:

Read More

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ ήταν,

κι ήμουν νεκρός

κι ήρθες Εσύ

και μ' ανάστησες

..................................

κι ύστερα ...ΚΥΡΙΑΚΗ

ήρθες στο σπίτι μου

Δόξα και τιμή

......................................

όμως σε πρόδωσαν,

ΔΕΥΤΕΡΑ...

μ' ένα φιλί...

...και τριάντ αργύρια

.......................................

διαβουλεύσεις,

ΤΡΙΤΗ,

κι αν θες να ζήσεις,...

είπανε.....

θα πρέπει ν' αρνηθείς

...αυτό που είσαι,

........Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ

ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

επί της γης αυτής

........................................

μα... σε δικάσανε

ΤΕΤΑΡΤΗ

σε βασανίσανε...

τα ιμάτιά σου μοίρασαν

και...

θάνατος η καταδίκη

...........................................

σε λοιδωρίσανε

ακάνθινο στεφάνι σου φορέσανε

κι ανέβασες ΣΤΑΥΡΟ στο Γολγοθά

μιά ΠΕΜΠΤΗ

μέρα που σε σταυρώσανε

....................................

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

σκιστήκαν τα ουράνιια

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ

κι ο θάνατος νόμισε πως κέρδισε

ΩΣ,

τη δική σου μέρα

που...ΣΑΒΒΑΤΟ ήταν

η τρίτη μέρα

.......ΩΣ ΤΟ 'ΧΕΣ ΠΕΙ

...........................................

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΥΡΙΟΥ

η μέρα που πρόσμενε η ψυχή

τώρα ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ

Share:

Read More

4 πράγματα που έμαθα όταν έμεινα μόνη μου!

Οι περισσότεροι από μας ονειρευόμαστε από μικροί τη μέρα που θα μείνουμε στο δικό μας σπίτι. Ένα σπίτι που θα είναι διακοσμημένο με το προσωπικό μας γούστο, θα ισχύουν οι δικοί μας κανόνες και θα έχουμε γενικά την αποκλειστική του ευθύνη. Η πρώτη φορά που εγώ έμεινα μόνη μου ήταν στα δεκαεπτά προς δεκαοκτώ, όταν τελείωσα το σχολείο και πήγα να σπουδάσω! Φυσικά τα πράγματα δεν ήταν τόσο ανέμελα όσο τα είχα φανταστεί...παρακάτω θα σας αναφέρω τέσσερα πολύτιμα μαθήματα που πήρα μένοντας μόνη μου! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:

Υπευθυνότητα

Πρώτη φορά σε δικό μου σπίτι! Εκτός απ' τη μεγάλη μου χαρά, όσο περνούσαν οι μέρες με κυρίευε ένα μεγάλο άγχος. Όχι το άγχος ότι θα είμαι μόνη, χωρίς τους γονείς και τα αδέλφια μου, αλλά το άγχος του πως θα ανταπεξέλθω χωρίς την πολύτιμη βοήθεια της μαμάς, που μέχρι τότε ήταν πάντα δίπλα μου και μου τα είχε όλα έτοιμα! Πρακτικά λοιπόν έπρεπε να τα κάνω όλα μόνη μου, απ' τις δουλειές του σπιτιού μέχρι την πληρωμή των λογαριασμών. Ήμουν πια υπεύθυνη για τη ζωή μου και για το σπίτι μου! Δικαιολογίες όπως "το ξέχασα" ή "θα το κάνω μετά", δεν χωρούσαν πια.

Διαχείριση χρημάτων

Αυτό ήταν ένα δύσκολο μάθημα για μένα! Έπρεπε να μάθω να διαχειρίζομαι τα χρήματά μου, ως την επόμενη φορά που θα μου έστελναν οι γονείς μου για να μην "ξεμείνω". Υπήρξαν όμως αρκετές φορές, ειδικά στην αρχή, που σπαταλούσα όλα μου τα χρήματα το πρώτο δεκαήμερα του μήνα και μετά είχα ίσα-ίσα για τα εισιτήρια του λεωφορείου. Τώρα το σκέφτομαι και γελάω, τότε όμως δεν ήταν καθόλου ευχάριστο. Ευτυχώς πριν μείνω τελείως χωρίς λεφτά όλοι μου οι λογαριασμοί ήταν πληρωμένοι κι όσο για το φαγητό...μακαρόνια, μακαρόνια, μακαρόνια!

Διαχείριση απόλυτης ελευθερίας

Η μετάβαση απ' τον έλεγχο στην απόλυτη ελευθερία δεν είναι απλή υπόθεση. Ειδικά για ένα παιδί που φεύγει για πρώτη φορά μακριά απ' το σπίτι του. Το συναίσθημα του κάνω ότι θέλω, όποτε το θέλω χωρίς να δώσω λόγο σε κανέναν, είναι επικίνδυνο ιδιαίτερα όταν οι γονείς έχουν υπάρξει ιδιαίτερα προστατευτικοί. Αυτό συμβαίνει γιατί βρίσκεσαι ξαφνικά στο σημείο εκείνο που θες να κάνεις όλα όσα ήθελες και σαν έφηβο δεν σου επέτρεπαν. Θυμάμαι ότι όλο το πρώτο εξάμηνο έτρωγα συνέχεια απ' έξω, έβγαινα κάθε βράδυ, κοιμόμουν ξημερώματα γιατί και σπίτι να ήμουν με φίλες, παίζαμε χαρτιά ως το πρωί και φυσικά η σχολή ήταν σε δεύτερη μοίρα. Ευτυχώς η μόνη "συνήθεια" που κράτησα από εκείνο το ξέφρενο εξάμηνο, ήταν το να μαζευόμαστε στο σπίτι με φίλες και να μιλάμε ή να παίζουμε ως την επόμενη μέρα το πρωί.

Μαγείρεμα

Ποτέ δεν μου άρεσε η διαδικασία του μαγειρέματος. Ακόμα και σήμερα το μαγείρεμα δεν είναι η αγαπημένη μου ασχολία! Έπρεπε όμως να μάθω να μαγειρεύω, δεν γινόταν να τρώω συνέχεια απ' έξω. Αρχικά έμαθα να φτιάχνω "φοιτητικά φαγητά". Η πρώτη μου μαγειρική απόπειρα ήταν ένα πιάτο καρμπονάρα. Όχι και πολύ πετυχημένη οφείλω να ομολογήσω, αλλά απ' ότι θυμάμαι το άδειασα το πιάτο μου. Κοτόπουλο και μπριζόλες στο φούρνο, κόκκινες σάλτσες και φακές. Μετά τον πρώτο χρόνο τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα καθώς ζήτησα απ' τη μαμά μου να μου δείξει πως φτιάχνει κάποια απλά φαγητά κι έτσι οι γνώσεις βελτιώθηκαν κατά πολύ.

Αυτά ήταν κάποια απ' τα μαθήματα που πήρα εγώ όταν έμεινα για πρώτη φορά μόνη μου. Θα χαρώ πολύ να μάθω και τα δικά σας. Περιμένω τα μηνύματά σας.

Share:

Read More