Ήταν μια
φορά κι έναν καιρό ένα καλικαντζαράκι πολύ διαφορετικό από τα άλλα, που το
έλεγαν Έλφ. Δεν του
άρεσε να κάνει σκανταλιές και να πειράζει τον κόσμο γύρω του. Αυτός ήταν και
ένας από τους λόγους που τα άλλα καλικαντζαράκια δεν το συμπαθούσαν και δεν
έπαιζαν μαζί του. Ο Έλφ ήταν πολύ στεναχωρημένος καθώς πλησίαζαν Χριστούγεννα.
Τα υπόλοιπα καλικαντζαράκια τον έκαναν όλο και περισσότερο πέρα τις γιορτινές
αυτές μέρες, όμως ο Έλφ δεν ήθελε να αρχίσει να ενοχλεί τους ανθρώπους για να αποκτήσει
φίλους.
Μια μέρα, καθώς περπατούσε στο δάσος, άκουσε κάποιον να
κλαίει. Έψαξε να δει από πού ακούγεται το κλάμα αυτό και είδε ένα μικρό σκαντζοχοιράκι
πίσω από έναν θάμνο, να κλαίει γοερά.
-Γιατί
κλαις σκαντζοχοιράκι; το ρώτησε.
-Κλαίω επειδή τα αγκάθια μου δεν είναι πολύ μυτερά και δεν τσιμπάνε πολύ δυνατά. Τα άλλα σκαντζοχοιράκια δεν παίζουν μαζί μου γι’ αυτό το λόγο και με κοροϊδεύουν….
-Μη στεναχωριέσαι,
ούτε εμένα με παίζουν οι φίλοι μου. Μπορούμε να κάνουμε παρέα οι δυο μας, είπε
το καλικαντζαράκι. Θα ήθελες να περπατήσουμε μαζί στο δάσος;
Το σκαντζοχοιράκι
σκούπισε τα μάτια του και έγνεψε καταφατικά.
Περπάτησαν αρκετή ώρα, ώσπου τους έπιασε το σούρουπο. Σε λίγο
φάνηκε από μακριά ένα όμορφο σπίτι με πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα φωτάκια και
στολίδια! Πλησίασαν να το θαυμάσουν, όταν ξαφνικά άκουσαν αναφιλητά.
-Ποιος
είναι αυτός που κλαίει; αναρωτήθηκαν φωναχτά οι δυο φίλοι.
Από το
σκοτάδι ξεπρόβαλε ένα κίτρινο αστεράκι με πρησμένα ματάκια.
-Τι έχεις
και κλαις αστεράκι; το ρώτησαν.
-Με πέταξαν έξω από το σπίτι, γιατί αγόρασαν ένα καινούριο και πιο μεγάλο άστρο για το δέντρο τους! είπε το αστεράκι
με παράπονο, και συνέχισε να δακρύζει.
-Μην
κλαις, αστεράκι, του είπαν οι 2 φίλοι. Έλα μαζί μας, και μη σε νοιάζει που
είσαι μικρό!
Το αστεράκι τους πλησίασε δειλά και σκούπισε τα ματάκια του.
Οι τρεις νέοι φίλοι συνέχισαν να περπατάνε μαζί για πολλή ώρα. Μιλούσαν και τραγουδούσαν,
και είχαν ξεχάσει εντελώς τα προβλήματά τους. Είχε αρχίσει όμως να νυχτώνει και
να κάνει κρύο, και οι τρεις χρειάζονταν πλέον ένα καταφύγιο για να περάσουν τη νύχτα
με ζεστασιά.
Στην άκρη ενός ξέφωτου πρόβαλε ένα μικρό καλυβάκι, και η παρέα
πλησίασε πιο κοντά. Ήθελαν να χτυπήσουν την πόρτα και να ρωτήσουν αν θα μπορούσαν
να περάσουν εκεί τη νύχτα τους. Στάθηκαν στο παράθυρο και κοίταξαν μέσα. Ένα
μικρό κοριτσάκι προσπαθούσε να ζεσταθεί σε μια μισοσβησμένη φωτιά. Η φωτιά αργοέσβηνε,
και το μικρό παιδάκι δε μπορούσε να την κρατήσει ζωντανή.
Οι 3
φίλοι αποφάσισαν να χτυπήσουν την πόρτα του. Το κορίτσι άνοιξε την πόρτα με
απορία και αντίκρισε την παράξενη αυτή συντροφιά.
τρύπα... Μπορείτε όμως αν θέλετε να περάσατε εδώ το βράδυ σας, γιατί έξω κάνει πολύ κρύο.
Οι τρεις φίλοι μπήκαν μέσα και ευχαρίστησαν την νεαρή
σπιτονοικοκυρά τους για τη χάρη που τους έκανε. Όταν το κοριτσάκι έπεσε για
ύπνο, οι τρεις φίλοι προσπάθησαν να βρουν έναν τρόπο να του ανταποδώσουν την
φιλοξενία.
-Μακάρι
να μπορούσαμε να της βρίσκαμε ένα καινούριο παλτό! είπε το αστεράκι.
-Μπορεί
να μην μπορούμε να της πάρουμε καινούριο, όμως εγώ ξέρω να ράβω, είπε ο
καλικάντζαρος. Αν είχα μια βελόνα θα μπορούσα να κλείσω την τρύπα στο παλτό της.
-Έχω μια
ιδέα, είπε ο σκαντζόχοιρος, και έβγαλε από την ράχη του ένα μικρό αγκαθάκι.
Μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτό, είπε, και το έδωσε στον Ελφ.
Μέσα σε δυο λεπτά το καλικαντζαράκι ξήλωσε λίγη κλωστή από το
ρούχο του και έραψε στο πι και φι την τρύπα που είχε το παλτουδάκι της μικρής
κοπέλας.
-Ωραία!
είπε, όμως έχει μείνει ένα πολύ άσχημο σημάδι. Μακάρι να είχα ένα όμορφο
στολίδι για να το κρύψω!
Το αστεράκι τότε πετάχτηκε με χαρά! Πήδηξε με δύναμη πάνω στο
παλτό και ρώτησε:
-Πώς σας
φαίνομαι εδώ πάνω;
-Το παλτό
είναι πολύ όμορφο με σένα επάνω! είπαν ο καλικάντζαρος και ο σκαντζόχοιρος με μια
φωνή!
Την άλλη μέρα το πρωί το παιδάκι ξύπνησε και βρήκε το
παλτουδάκι του ραμμένο και στολισμένο με ένα όμορφο λαμπερό αστεράκι!
-Τι
όμορφο που έγινε το παλτό μου, είπε το κορίτσι! Ευχαριστώ πάρα πολύ, φίλοι μου!
Το φόρεσε και βγήκε τρέχοντας στο δάσος να φέρει ξύλα για να ανάψουν
τη φωτιά να ζεσταθούν.
Από τότε οι τρεις φίλοι έμειναν μαζί με το κορίτσι στο
καλυβάκι στο δάσος και έγιναν αχώριστοι! Τα Χριστούγεννα αυτά ήταν τα ωραιότερα
που είχανε ζήσει μέχρι τότε!
