katarraktisvillage: Χίος
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χίος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Χίος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο Κολόμβος και η Χίος.

θα αναφερθούμε σε ένα άλλο ιστορικό κομμάτι της Χίου που δεν ξέρουν οι ποιο πολύ.


Ο Κολόμβος έρχεται στη Χίο, όπου ερωτεύεται την Ανατολή.

Γιατί η Χίος, περισσότερο απ’ την Αθήνα, περισσότερο απ’ τη Ρόδο, περισσότερο απ’ την Κωνσταντινούπολη, έχει ένα κάτι που η Δύση δεν έχει και που το έχει η Ανατολή, τη γοητεία του αρώματος.
Το άρωμα της νότιας Χίου. Άρωμα πάνω απ’ όλα της μαστίχας, της ρίγανης, του θυμαριού, της φασκομηλιάς, του δεντρολίβανου, της ορχιδέας.
 Όλες αυτές τις μυρουδιές των θάμνων και λουλουδιών. Αρώματα γοητευτικά, που οδηγούν στην Αγάπη. Στην αγάπη και με τις δύο έννοιες, τη βέβηλη και την ιερή. Την αγάπη για τη γυναίκα και την αγάπη για τον Θεό.
Christopher Columbus house


Ο Κολόμβος έμεινε γοητευμένος απ’ αυτό.

Κάποιος με ρώτησε, στην Ιταλική Πρεσβεία, (Paolo Emilio Taviani) αν πράγματι ο Κολόμβος ήρθε στη Χίο. Είναι σίγουρο, πραγματικά σίγουρο- είναι ιστορικό.

Πολλά έχουν ειπωθεί για τον Κολόμβο, αλλά λίγα είναι τόσο σίγουρα, όσο το γεγονός ότι ήρθε στη Χίο. Γιατί στο ημερολόγιο του ταξιδιού του, ο Κολόμβος, καθαρά και με σαφήνεια αναφέρει ότι ήρθε στη Χίο. Το αναφέρει στις 12 Νοέμβρη, το αναφέρει στις 11 Δεκέμβρη, το επαναλαμβάνει στο γράμμα που έγραψε στον SANDAGEL, τον υπουργό της Ισπανίας, τη στιγμή που επέστρεφε στην Ισπανία.

Τρεις φορές, λοιπόν, αναφέρεται στο Ημερολόγιο του, με σαφήνεια η Χίος. Αυτό το Ημερολόγιο, το αντέγραψε με το χέρι ο Βαρθολομαίος O B Scacas, Δομι­νικανός ιερέας. Εγώ είδα αυτό το χειρόγραφο και μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι είναι ένα ντοκου­μέντο απόλυτης γνησιότητας.

Ακόμα, το επαναλαμβάνει στην ιστορία του ο Β. Scasas όπως και ο γιος του Κολόμβου ο Δον Φερνάντο.

Έμεινε, λοιπόν, στη Χίο και εντυπωσιάστηκε απ’ τη μαστίχα.

Για τη μαστίχα, ο Κολόμβος δεν αναφέρει μόνο στις 22 Νοέμβρη, στις 11 Δεκέμβρη και στο γράμμα του στον Sandagel.

Αναφέρει ακόμα πιο πριν στις 21 Οκτώβρη.
 Είχε εννιά μέρες μόνο στο νησί Σαν Σαλβαντόρ, γιατί αποβιβάστηκε στο νησί Σαν Σαλβαντόρ.

Πιστεύω, ότι η πλειοψηφία των καθηγητών της Νότιας Αμερικής συμφωνεί με όλους τους μελετητές του Κολόμβου —Ισπανούς, Ιταλούς, Γάλλους, Βέλγους, Άγγλους, Γερμανούς, Ρώσους— ότι αποβιβάστηκε στο Σαν Σαλβαντόρ κι όχι στη Σαμάνα, όπως υποστηρίζει, πολύ παράξενα, το ΝΑΤΙΟΝΑL GΕΟGRAFIC. Εκεί λοιπόν ο Κολόμβος, στις 21 Οκτώβρη, γράφει: « Ένιωσα τη μυρουδιά της μαστίχας.»

Φυσικά στο Σαν Σαλβαντόρ υπάρχει ένας σχίνος (μαστιχόδενδρο), όμοιος μ’ εκείνον της Χίου. Μόνον τα φύλλα του είναι πλατύτερα, επειδή στο Σαν Σαλβαντόρ, βρέχει περισσότερο. Όμως δεν μπορεί βιομηχανικά να αξιοποιηθεί. Είναι ήδη γνωστό, ότι το νότιο μέρος της Χίου, είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου η παραγωγή της μαστίχας είναι οικονομικά ισχυρή.

Κι αυτό οι Γενουάτες, που σ’ ότι αφορά το χρήμα δεν έχουν το ταίρι τους, ακόμα και σε σύγκριση με τους Εβραίους, το γνώριζαν καλά. Η παρουσία τους λοιπόν στη Χίο έχει σχέση με τον πλούτο της. Αυτό ο Κολόμβος το αναφέρει με σαφήνεια. «50.000 δουκάτα, παίρνει η Δημοκρατία της Γένοβας, από τη μαστίχα της Χίου».

Ο Κολόμβος επαναλαμβάνει αυτή τη σκέψη στις 23 Οκτώβρη και το αναφέρει πάλι στις 4 Νοέμβρη στην Κούβα. Ακόμα και στην Κούβα υπάρχει μαστίχα. Δυστυχώς όμως και κει δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί.

Το που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που μπορεί  σας γράψει κατά καιρούς αλλά και εδώ. Διαβάστε την ιστορία της Μαστίχας ξεκινάει από αρχαιοτάτων χρόνων.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος τρώει μαστίχα είναι αποδεδειγμένα κερδισμένος!!

Η Φωτογραφία είναι από το σπίτι πού έμενε η Κολόμβος στο Πυργί της Χίου !!

Το οικόσημο τα λέει όλα!
Share:

Χολιγουντιανός ο φετινός ρουκετοπόλεμος στην Χίο!

Απόβαση στη Χίο ξεκίνησε αμερικανική παραγωγή θεάματος προκειμένου να καταγράψει με τεχνολογικά τηλεοπτικά μέσα αιχμής, το έθιμο του Ρουκετοπόλεμου το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, μεταξύ των ενοριών του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας Ερειθιανής.


Το εντυπωσιακό στο συγκεκριμένο εγχείρημα δεν είναι ένα αλλά πολλά.

Το πρώτο και το κυριότερο είναι ότι πίσω από την κινηματογράφηση με κάμερες 360ο βρίσκεται ο Αμερικανός Σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι η ταινία του οποίου (Η Φάλαινα) πρωταγωνίστησε στα βραβεία Όσκαρ.
 Η ομάδα του Αμερικανού σκηνοθέτη βρέθηκε ήδη δύο φορές στη Χίο και απαρτίζονταν από 25 μέλη ενώ κατά την κινηματογράφηση, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και της Κυριακής του Πάσχα, συνολικά η ομάδα θα αποτελείται από 85 άτομα.

Το πλέον εντυπωσιακό όμως, είναι το γεγονός ότι, η Χίος επιλέχθηκε ανάμεσα σε 35 μέρη από όλον τον κόσμο για μία σειρά επεισοδίων που θα προβληθούν, στη μεγαλύτερη σφαίρα θεάματος στον κόσμο, που χτίζεται στο Las Vegas, τη γνωστή MSG Sphere.

Το MSG Sphere είναι μια σκηνή μουσικής και ψυχαγωγίας σε σχήμα σφαίρας που χτίζεται στο Paradise της Νεβάδας.

Το αμφιθέατρο ήταν αρχικά προγραμματισμένο να ανοίξει το 2021, αλλά η κατασκευή ανεστάλη τον Απρίλιο του 2020 λόγω διακοπής στην εφοδιαστική αλυσίδα του έργου, που προκλήθηκε από την πανδημία COVID-19 . Η κατασκευή συνεχίστηκε αργότερα το ίδιο έτος και τα εγκαίνια έχουν προγραμματιστεί για τον Σεπτέμβριο του 2023.

Ο χώρος σε σχήμα σφαίρας έχει χωρητικότητα 17.500 ατόμων και διαθέτει τη μεγαλύτερη οθόνη LED στον κόσμο.

Το MSG Sphere είναι εξοπλισμένο με οθόνες LED ανάλυσης 19.000 επί 13.500 που θα απλώνονται σε όλο το εσωτερικό του χώρου ενώ η οθόνη περιτυλίγματος θα έχει εμβαδόν 15.000 τ.μ..

Έτσι οι κινηματογραφιστές, απλώνοντας ένα τεράστιο δίκτυο καμερών σε όλο τον Βροντάδο, θα επιχειρήσουν να μεταφέρουν την τρισδιάστατη εμπειρία του ρουκετοπόλεμου, στην άλλη άκρη του κόσμου κάνοντας του θεατές, που θα πληρώσουν αρκετές εκατοντάδες δολάρια για να το παρακολουθήσουν, κοινωνούς ενός μοναδικού εθίμου.


«Είναι μια πολύ σημαντική παραγωγή που θα αναδείξει τη Χίο γενικότερα και όχι μόνο το συγκεκριμένο έθιμο και θα μας τοποθετήσει στο επίκεντρο ώστε το νησί μας να μπορέσει να γίνει περισσότερο γνωστό σε όλο τον κόσμο.
 Μέσα στις επόμενες ημέρες, στο ερχόμενο δημοτικό συμβούλιο θα χορηγήσουμε, εύχομαι και ελπίζω, άδεια κινηματογράφησης στην εταιρεία», ανέφερε από την πλευρά του ο αντιδήμαρχος Τουρισμού Κώστας Βεργίνας.
Share:

Η Χίος πίσω από τη μαστίχα της


«Είναι τόσο μανιακοί οι Χιώτες με τη μαστίχα τους, που θα την έβαζαν ακόμη και στην οδοντόκρεμα», λένε οι καλοθελητές για το πέμπτο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας, που κατά περιόδους υπήρξε ένα από τα πλουσιότερα της Μεσογείου ακριβώς χάρη σ’ αυτό το μαγικό άγγιγμα της μοίρας, που καθόρισε την ταυτότητά του: την απολύτως ενδημική μαστίχα. 

Ονομαστή για τις γευστικές και θεραπευτικές της ιδιότητες στα πέρατα της οικουμένης, η μαστίχα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Ιστορία του νησιού, αφού αποτέλεσε βασικό καύσιμο για την εξέλιξη κι εξάπλωση της ναυτιλίας της, το θέριεμα του εμπορικού δαιμονίου των κατοίκων της και την ανάπτυξη μιας αστικής τάξης ευρωπαϊκού τύπου, πριν καλά - καλά ο αστισμός εξαπλωθεί στην Ευρώπη.

 

Και πράγματι, οι Χιώτες αγαπούν τόσο τη μαστίχα τους, που τη βάζουν ακόμη και στην οδοντόκρεμα – οι… ενισχυμένες τοπικές οδοντόκρεμες είναι ένα μόνο απ’ τα πολλά παράξενα μαστιχοσουβενίρ που μπορεί να πάρει κανείς φεύγοντας απ’ το νησί, με τη γκάμα να περιλαμβάνει αφρόλουτρα, κρέμες προσώπου, αποσμητικά και λάδια μαυρίσματος (!) ενισχυμένα με το διάσημο «δάκρυ» του νησιού. Όμως, η Χίος δεν είναι μόνο η μαστίχα της. 

Και μια επίσκεψη στο νησί όταν είναι απογυμνωμένο από την καλοκαιρινή του πολυκοσμία, είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να ανακαλύψει κανείς την ατμοσφαιρική του γοητεία. Έστω κι αν το κάνει… ξεκινώντας απ’ τα Μαστιχοχώρια.

 


Τα ίδια αλλά διαφορετικά Μαστιχοχώρια

Αυτόνομοι θύλακες ζωής που μοιάζουν παγωμένοι στο χρόνο, τα μεσαιωνικά Μαστιχοχώρια έχουν το καθένα τη δίκη του ταυτότητα, αν και λίγο πολύ την ίδια δομή, κληρονομιά των Γενουατών που κατέκτησαν το νησί κατά τον 14ο αιώνα. Ένας πύργος στο κέντρο, περιτοιχισμένος από χοντρή, ψηλή οχύρωση, ενοποιημένη πια με την οικιστική μάζα, και στις τέσσερις κορφές του οικισμού τα πυργόπουλα, που περίμεναν το σήμα από τις βίγλες (παρατηρητήρια στις παραθαλάσσιες κορφούλες του νησιού), για να σημάνουν αμυντικές καμπάνες σε περίπτωση εισβολής. Σήμερα, όλα αυτά τα δομικά στοιχεία έχουν ενσωματωθεί στις διαδοχές των πρακτικών αναγκών που έχει επιφέρει ο χρόνος, αφήνοντας λιγότερο ή περισσότερο από το παρελθόν να φαίνεται στα στενά δρομάκια των χωριών.

Το Πυργί, για παράδειγμα, που ακολούθησε κατά πόδας το γύρισμα των καιρών, αφού δεν έμεινε ποτέ χωρίς τον πολυκατοικημένο χαρακτήρα του, είναι το λιγότερο τυπικό δείγμα της οχυρωματικής αυτής αρχιτεκτονικής, με τη φυσιογνωμία του να αλλάζει μαζί με τις κοινωνικές ανακατατάξεις. Σε αυτή του την εξέλιξη οφείλει, άλλωστε, και το πιο ιδιοσυγκρασιακό από τα χαρακτηριστικά του: τα περίφημα ξυστά στους τοίχους των σπιτιών, που έχουν κάνει το Πυργί γνωστό κι ως «το ζωγραφιστό χωριό». Μπλέκοντας γεωμετρικά σχέδια με επαναλαμβανόμενες καμπύλες, αυτές οι περίτεχνες εγκοπές στον εξωτερικό σοβά έχουν ιστορία που ξεκινά από μια τυχαιότητα αντίστοιχη με αυτήν των τσίγκινων στεγών στο Νυμφαίο: το πρωτόκανε κάποιος μερακλής (εν προκειμένω ταξιδεμένος στη βαθιά Ασία μάλλον) κι άρεσε τόσο στους γειτόνους ώστε να το υιοθετήσουν σχεδόν καθολικά.

Τα Μεστά, το πιο γραφικό, αλλά και πιο κοσμικό από τα Μαστιχοχώρια, συνθέτει ένα σκηνικό σχεδόν κινηματογραφικό, με τον κεντρικό Πύργο να έχει δώσει τη στέγη του στον Ταξιάρχη, τη μεγαλύτερη εκκλησία του νησιού!

Ο Ανάβατος κι η ορεινή ομορφιά της Χίου

 


Ένας σχεδόν εγκαταλελειμμένος μεσαιωνικός οικισμός της κεντρικής Χίου, με μοναδική μόνιμη κάτοικο την κυρία Σμαράγδα, που περνά τις μέρες της περικυκλωμένη από τους jazz δίσκους της, αλλά και την αγάπη της για την ηρεμία που της έχει προσφέρει ο αναχωριτισμός της σε ένα από τα πιο επιβλητικά σημεία της Ελλάδας, ο Ανάβατος είναι ένα ζωντανό μουσείο σκαρφαλωμένο στον απόκρημνο ομώνυμο λόφο. Βαφτισμένος «Μυστράς του Αιγαίου» από τους ντόπιους, λόγω της φυσικής οχύρωσης που του προσφέρουν τα δυο φαράγγια που τον περιστοιχίζουν, μετρά ιστορία που κρατά από τους βυζαντινούς χρόνους κι οφείλει την καστρική του ενίσχυση στους Γενουάτες. Αυτό που εντυπωσιάζει όμως με την πρώτη ματιά, είναι το φυσικό καμουφλάζ που του δίνουν τα πέτρινα κτίσματα, έτσι όπως γίνονται ένα με το βουνό και συνθέτουν μια μαγική εικόνα που χάνεται κάπου μεταξύ γης και ουρανού. Αυτόν τον ουρανό αισθάνεσαι ότι θα αγγίξεις κι όταν σκαρφαλώνεις το απότομο δρομάκι που οδηγεί από τα ριζά του οικισμού ως την κορυφή του Κάστρου, με τα πυκνόδμητα σπίτια του, ακουμπισμένα το ένα πάνω στο άλλο, να συνθέτουν ένα επιβλητικό, λαβυρινθώδες οικοδόμημα που φαίνεται να ανασαίνει την υπεραιωνόβια ιστορία του σε κάθε βήμα.

Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, τα Αυγώνυμα είναι ένα κουκλίστικο μεσαιωνικό χωριό σε κορυφή λόφου, ολοζώντανο χάρη στην ομοιόμορφη αποκατάσταση των κτισμάτων του, που μπορεί να έχουν μετατρέψει τον οικισμό σε ένα μεγάλο σύμπλεγμα παραθερισμού, το βοηθούν όμως να διατηρήσει την αυθεντικότητά του χάρη στους Χιώτες της Χώρας, που το επιλέγουν για τις δικές τους αποδράσεις του Σαββατοκύριακου. 

 

Η Χώρα, ο Κάμπος και τα Αγιοβασιλιάτικα καραβάκια

 

Νησί της ναυτοσύνης, με εκπροσώπους του σπουδαίου εμπορικού δαιμονίου της Χίου να έχουν κάνει το όνομα του νησιού διάσημο σε όλη την Ευρώπη, το επίτευγμα των Χιωτών να ελέγχουν την εμπορική δραστηριότητα της Μεσογείου κατά το τέλος του 19ου αιώνα, μεταφράστηκε στη δημιουργία του Κάμπου της Χίου: ένα εντυπωσιακό σύμπλεγμα περιφραγμένων οπωρόκηπων στημένων γύρω από μεγάλα διώροφα εξοχικά, παραθεριστικά καταφύγια για τις μεγάλες οικογένειες του νησιού.

Τα μανταρίνια, που έφτασαν στη Χίο από την Κίνα (στους Μανδαρίνους, άλλωστε, οφείλουν το όνομά τους), αποτέλεσαν για τους ανθρώπους αυτούς ένα… εξωτικό φυτό, σύντομα όμως η επιτυχία τους στις ευρωπαϊκές αγορές, έκανε την καλλιέργεια και εμπορία των μανταρινιών μια επικερδή και αυτοχρηματοδοτούμενη απασχόληση, χάρη στην οποία τα αρχοντικά αυτά αγροκτήματα γινόντουσαν κάθε χρόνο πιο όμορφα και μεγαλοπρεπή. 

Η επιδραστικότητα των Χιωτών ναυτικών στον εμπορικό κόσμο της Γηραιάς Ηπείρου είναι ένα μόνο από τα πράγματα που περιγράφονται ανάγλυφα στους χώρους του μουσείου, με τη βαθιά ναυτική παράδοση του νησιού να εκφράζεται με πλήθος τρόπων στο νησί, ακόμη και σήμερα. Μια από τις πιο ιδιαίτερες εκφάνσεις της βλέπουμε στις γιορτές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, με τους Χιώτες όχι μόνο να στολίζουν καραβάκια αντί για δέντρα, αλλά και να αναβιώνουν ένα από τα πιο ιδιαίτερα πρωτοχρονιάτικα έθιμα της χώρας: τα Αγιοβασιλίτικα καραβάκια.

 

Αυθεντικά τοπικό, το έθιμο θέλει ομάδες από τις ενορίες και τις συνοικίες της Χώρας, του Βροντάδου και των γύρω χωριών, να μαζεύονται για να σχεδιάσουν και να συναρμολογήσουν αυτοσχέδια μοντέλα εμπορικών ή πολεμικών πλοίων αξιοθαύμαστης λεπτομέρειας, ούτως ώστε να τα παρελάσουν σε ένα είδος άτυπων καλλιστείων. Έτσι, το απόγευμα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς η κεντρική πλατεία της πόλης γεμίζει με εντυπωσιακές φρεγάτες, αντιτορπιλικά, ακόμη και υποβρύχια που μπορεί να ξεπερνούν τα 5 μέτρα σε μήκος, συμμετέχοντας στον διαγωνισμό της καλύτερης, πιο πιστής και προσεγμένης κατασκευής. Για λίγες ώρες, οι πολυπληθείς ομάδες ξεσηκώνουν την πόλη τραγουδώντας και παίζοντας την παραδοσιακή γκάιντα και το τουμπί. Στη συνέχεια, όλο το βράδυ περιφέρονται με τα καραβάκια τους στις συνοικίες της πόλης και πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, τραγουδούν τα κάλαντα, αλλά και τα τοπικά «παινέματα»: τραγούδια που αλλάζουν στίχους ώστε να απευθύνονται στο κάθε νοικοκυριό ξεχωριστά, μοιράζοντας ευχές για γρήγορη επιστροφή ξενιτεμένων γιών, καλούς καιρούς για ναυτικούς που ετοιμάζονται για μπάρκο, αλλά και γρήγορα ανταμώματα σε ζευγάρια που έχει χωρίσει η θάλασσα.

*ευχαριστούμε τον Δήμο Χίου για τη συμβολή του στην πραγματοποίηση του ταξιδιού, την Sky Express για τις μεταφορές και την Aegean Atsalis Rent a Car για τις μετακινήσεις

 

Ιωσήφ Πρωϊμάκης Αθηνόραμα Travel

Share:

Το Χρονικό της Απελευθέρωσης της Χίου & Φωτογραφίες από την παρέλαση της 11ης!

Χρονικό της Απελευθέρωσης της Χίου
 

Ένα σημαντικό σταθμό στην ιστορία της Χίου αποτελεί η 11η Νοεμβρίου 1912.
Μια μακρά περίοδος 346 χρόνων διακόπτεται. Η μέρα αυτή είναι το μεταίχμιο της ιστορικής καμπής, όπου η ιστορία της Χίου μπήκε σε νέα φάση με την απελευθέρωση του νησιού από τον δυσβάσταχτο τουρκικό ζυγό, έχοντας περάσει το νησί τον Απρίλιο του 1822, τη Σφαγή. Το χρονικό της απελευθέρωσης, όπως...
αναφέρεται στο βιβλίο "Οσα ο ίδιος είδον" του Γεωργίου Χωρέμη έχει ως εξής:

10 Νοεμβρίου 1912: αναχώρηση στόλου ξημερώματα από Θεσσαλονίκη
10 Νοεμβρίου: άφιξη το απόγευμα στη Λέσβο και αναχώρηση πριν τα μεσάνυχτα της ίδιας ημέρας με πλώρη για Χίο των πλοίων: Μακεδονία, Εσπερία, Αρκαδία (οπλισμένα εμπορικά), Πατρίδα, Σαπφώ, Αριέττα και τα αντιτορπιλικά Κεραυνός, Νέα Γενιά.
11 Νοεμβρίου: άφιξη στόλου στη Χίο υπό του Ναυάρχου Δαμιανού, αποβίβαση ύστερα από ανεπιτυχείς διαπραγματεύσεις περί τις 3.30 μ.μ. από το πλοίο Σαπφώ στην περιοχή της Λευκωνιάς, υπό το Συνταγματάρχη Νικόλαο Δελαγραμμάτικα.
Οι πρώτοι πεσόντες στη μάχη ήταν οι Εμμανουήλ Ποθητός και ο Ιωάννης Χρυσολωράς.
12 Νοεμβρίου: είσοδος του Ελληνικού στρατού στην πόλη της Χίου, υποχώρηση τούρκου διοικητή Ζιχνή Βέη προς Κορακάρη.
Επίθεση εναντίον του χωριού Καρυές.
13 Νοεμβρίου: κατάληψη Κορακάρη και Καμποχώρων

15 Νοεμβρίου: κατάληψη Αγίου Γεωργίου Συκούση, συμπλοκή στις Καρυές.
Σχηματίζονται τα πρώτα αντάρτικα σώματα. Από τα πρώτα είναι αυτό των Καρδαμύλων.
Οι Νικόλαος Ρίτσος, Ιωάννης Παστρικάκης θυσιάζονται στη μάχη του Αίπους.
18 Νοεμβρίου: κανονιοβολισμός των Αγίων Πατέρων από το "Μακεδονία".
21 Νοεμβρίου: λειτουργία των Ελληνικών Ταχυδρομείων
22 Νοεμβρίου: λειτουργία του Τελωνείου Χίου
26 Νοεμβρίου: αντάρτικο σώμα από το Λιθί, χωρίς διαταγή από το ελληνικό στρατό, κατέλαβε τα Αυγώνυμα.
27-28 Νοεμβρίου: τις βραδινές ώρες εγκαταλείπονται από τους κατοίκους τα Αυγώνυμα λόγω επίθεσης των Τούρκων.
28- 29 Νοεμβρίου: γενική επίθεση τούρκων που αποτυγχάνει πλήρως.
30 Νοεμβρίου: μέσω του καλόγερου Αγίου Μάρκου οι τούρκοι προσπαθούν να στείλουν επιστολές σε δικούς τους. Ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Δελαγραμμάτικας καταλαβαίνοντας τη χρησιμότητα του καλόγερου ζητά και έχει τη συνεργασία του.
8 Δεκεμβρίου: Η "Μακεδονία" από το λιμάνι Καρδαμύλων βομβαρδίζει το Πιτυός όπου είχαν ως στρατηγείο οι Τούρκοι. "Τα ηθικά αποτελέσματα του βομβαρδισμού ήσαν σοβαρώτατα".
10-11 Δεκεμβρίου: ύστερα από αίτημα του Ζιχνή που μεταβίβασε ο καλόγερος Ιγνάτιος ο Δελαγραμμάτικας μαζί με τους Προξένους της Γαλλίας, Γερμανίας και το γραμματέα του Αγγλικού προξενείου τον συναντούν στη Μονή των Αγίων Πατέρων.
12 Δεκεμβρίου: μετά την κατάληψη όλης της νήσου Λέσβου στις 10 Δεκέμβρη, 3.000 άντρες του πεζικού έρχονται για ενίσχυση στη Χίο.
17 Δεκεμβρίου: ύστερα από εντολή του Συνταγματάρχη ο Γεώργιος Χωρέμης συνοδεία δύο ανδρών επιθεωρούν το όρος Αίπος. "Ηδη εφθάσαμεν επί της κορυφής και εβλέπομεν το οροπέδιον του Αίπους. Παντού εφαίνετο ότι ο τελευταίος βομβαρδισμός είχεν πείσει τους Τούρκους να μη φανούν πλέον εις το σημείον τούτο".
20 Δεκεμβρίου: η 7 πρωινή ορίζεται ώρα και ημέρα γενικής επίθεσης. Μη λαμβάνοντας εγκαίρως τη διαταγή στα Καμπιά ξεκινούν επίθεση στις 19/12.
Στις 9.00 με 10.00 μ.μ. αξιωματικός από το τμήμα των Καρυών ενημερώνει το Δελαγραμμάτικα ότι ο τούρκος διοικητής ζητά να παραδοθεί.
21 Δεκεμβρίου 1912: "λίαν πρωϊ και μόλις εξημέρωνεν ήλθεν επί του Αίπους η είδησις ότι ο Ζιχνή παρεδόθη".
"Η παραδοθείσα δύναμις ήτο 1.800 άνδρες, 2 τηλεβόλα των 7.5 ορεινά Κρουπ και 2 ηλιακοί τηλέγραφοι. Τραυματίαι παρεδόθησαν 12, όλοι ελαφρότατα τραυματισμένοι...".

27 Δεκεμβρίου 1912: Αναχώρηση απελευθερωτικού στρατού.

























































































































 





























































Share:

ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ

> Ελπίζουμε να βασιστούμε σε πιστούς αναγνώστες και όχι σε ακανόνιστες διαφημίσεις. Ευχαριστώ!

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Blog Archive

Recent Posts