katarraktisvillage

«Όταν ο χορός ενώνει» 12η και συνεχίζουμε! (Φώτο)

Για δωδέκατη συνεχόμενη χρονιά το Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών «όταν ο χορός ενώνει» 

Με έξι  πολιτιστικά σωματεία της Χίου με ιδιαίτερη τιμητική το χορευτικό τμήμα της Εταιρείας Γονέων Ατόμων Νοητικά Υστερούντων, Μορφωτικός Προοδευτικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Χαλκειούς, ο Παγχιακός Όμιλος Μουσικής Παιδείας «Η Αρμονία», το Κέντρο Παράδοσης και Λαογραφίας «Νηρηίδες», ο Μορφωτικός Σύλλογος Αγίου Γεωργίου Συκούση , ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Ζυφιά « Η Αγία Παρασκεύη»

Για πρώτη χρονιά το χορευτικό τμήμα της Ε.Γ.Α.Ν.Υ., που φέτος ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα και αποτελείται από τους ωφελούμενους των Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης και Κέντρο Διημέρευσης Ημερήσιας Φροντίδας συμμετείχε με μεγάλη χαρά στο 12ο Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών.






























































Share:

Η Ψαροταβέρνα δροσιά δάφνη πετάει πάνω από το Αιγαίο με Aegean & Olympic Air

Ψαροταβέρνα δροσιά δάφνη

Η οικογενειακή ψαροταβέρνα  από το 1976, με το ψάρεμα «να μην είναι απλά ένα χόμπι, αλλά αποτελεί και το μεροκάματο»

Έχουνε γραφτεί πολλά φύλλα στο όνομα της, πολλές αναφορές σε εφημερίδες, περιοδικά, ηλεκτρονικά μέσα και ότι άλλο θες.

Φέτος πετάει και στον Αέρα με την Aegean & Olympic Air και το περιοδικό Blue σε όλο τον κόσμο.

Είτε έτσι, είτε αλλιώς η κ Δάφνη σαράντα κάτι χρόνια στο τηγάνι και η Ανθή κόρη της κ Δάφνης στο σέρβις, χειμώνα καλοκαίρι μας δίνουν νοστιμιές.
Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα

Όποιος πάει, ξανά πάει, εδώ δεν έχει γκουρμεδιές , εδώ έχει κυματάκι, ουζάκι και μεζεκλίκια.

Εδώ έχει φρέσκο ψάρι κάθε μέρα!! 

Ο Γιάννης, γιος της κ Δάφνης έχει αναλάβει τα τελευταία χρόνια το κομμάτι του φρέσκου ψαριού, δυο φορές την ημέρα πρωί βράδυ αρμενίζει το Αιγαίο και φέρνει το φρέσκο ψάρι.

Το καλοκαιράκι η βάρκα γίνεται η ατραξιόν του χωριού αφού κάθε βράδυ μικροί και μεγάλοι μαζεύονται στο μικρό λιμανάκι και παρακολουθουν το ξεψαρισμα από τα δίχτυα τους.




Εδώ τρως φρέσκο ψάρι αυθημερόν ότι πιάνει η βάρκα!!

Δείτε ένα μικρό βιντεάκι από το ταβερνάκι!


Και κλείνοντας αυτή την μικρή αναφορά μας στην Ψαροταβέρνα δροσιά δάφνη μια φωτογραφία που τα λέει όλα!



  Κ Δάφνη  γιαγιά - Ανθή κόρη - Δάφνη εγγονή και το Ανθούλη δισέγγονη .

Και εδώ για υπενθύμιση Γυναίκες ψαράδες στο Αιγαίο!!
Share:

Δημήτρης Μάντικας ένας γιατρός με ¨Όραμα¨!!


Δημήτρης Μάντικας ένας γιατρός με ¨Όραμα¨ μόνο έτσι μπορώ να τον χαρακτηρίσω εγώ.
Για να μαθαίνετε όσοι δε γνωρίζεται.

Μιας και τα Μουσικά Φεστιβάλ έχουν πάρει το δρόμο τους για του χρόνου, το  Μουσικό σχολείο είναι αυτό που ενώνει όλους τους μουσικούς σε όλα τα φεστιβαλ!!


Το μουσικό σχολείο που έχει μια ενεργή συμμετοχή στα μουσικά δρώμενα της Χίου!

 Συζητώντας με ένα φίλο, με ρώτησε πότε ιδρύθηκε ρε εσύ το Μουσικό της Χίου;

Χμ λέω δεν ξέρω, έτσι μου έδωσε την έμπνευση να κάνω μια μικρή έρευνα.

Η αλήθεια είναι δεν γνώριζα .... και ούτε είχα σκεφτεί κάτι  τέτοιο ...

Του είπα ότι θα ψάξω να δω τι και πώς.. και έτσι είμαστε εδώ να διαβάζουμε τα παρακάτω!!

Όλα ξεκίνησαν από τον κ Δημήτρη Μάντικα  τον γιατρό μας! ( Η αλήθεια είναι ότι δεν μου έκανε μεγάλη έκπληξη, έχω γνωρίσει τον κ Δημήτρη μέσα από τους χορούς και τα τραγούδια )

Ρωτώντας λοιπόν έφτασα στοκ κ Δημήτρη, που μου ανέλυσε, πώς ξεκίνησε η όλη ιστορία για την ίδρυση του  ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΧΙΟΥ

 Επίσης ενημερώθηκα από το  βιβλίο ( ΠΡΑΚΤΙΚΑ - ΟΜΗΡΕΙΟ Π Κ Δ ΧΙΟΥ - ΧΙΟΣ 14, 15, 16, ΜΑΐΟΥ 1999 - ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΧΟΡΩΔΙΟΝ ) που μου χάρισε ο ίδιος.

Διαβάστε  λοιπόν τη μάθαμε! 

14 Μάη 1999, στην πρώτη απογευματινή συνεδρίαση του 8ου Πανελληνίου Συνεδρίου χορωδιών μεταξύ των βασικών ομιλητών, καθηγητών μουσικολογίας ,διευθυντών χορωδιών, και δασκάλων μουσικής από όλη την Ελλάδα, με θέμα <έρχονται οι νέοι στις χορωδίες μας; > ο κ Δημήτρης Μάντικας  σαν πρόεδρος του Ομηρείου Π. Κ Δήμου Χίου, μίλησε για κίνητρα για τους νέους να έλθουν στις χορωδίες και γενικά να ασχοληθούν με την μουσική.


Στην Χίο έχουμε πολλούς νέους και ενηλίκους σε χορωδίες , με καλούς δασκάλους και μαέστρους. 

Όμως χρειάζεται όπως και σε όλη την επαρχία να ιδρυθούν Μουσικά σχολεία και να δοθούν κίνητρα στα πρότυπα των αθλητικών σχολείων για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ώστε να έχουν ευκαιρίες για επαγγελματική εξέλιξη στην μουσική αλλά και σε άλλους επιστημονικούς κλάδους, τα παιδιά μόλις γίνουν 17-18 ετών φεύγουν από τις χορωδίες, πρέπει λοιπόν εμείς που αγαπάμε τη μουσική και η πολιτεία, να βοηθήσουμε τους νέους να ασχοληθούν περισσότερο και επαγγελματικά με την μουσική, όχι απλώς μαθαίνοντας ένα μουσικό όργανο αλλά να εμβαθύνουν στην γνώση της μουσικής και να αποκτήσουν μουσική παιδεία. 
Θα πρέπει λοιπόν να πιέσουμε την πολιτεία για την ίδρυση περισσοτέρων Μουσικών σχολείων. 

Συνέχισαν την συζήτηση βρίσκοντας θετικά και σωστά όσα πρότεινα μας λέει ο κ Δημήτρης.

Στην συνέχεια είχα επαφές με εκπροσώπους Μουσικών σχολείων από την Ξάνθη, την Δράμα, την Μυτιλήνη, και κυρίως με το Μουσικό σχολείο Παλλήνης εκ των πρώτων ιδρυθέντων και τους συνάντησα σε εκδηλώσεις τους στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά, όπου μου ανέλυσαν τα πλεονεκτήματα για τα παιδιά αυτών των σχολείων, {δωρεάν σίτιση το μεσημέρι στο σχολείο, δωρεάν μεταφορά από την περιοχή κατοικίας, μελέτη ομαδική και ιδιαίτερα μαθήματα σε μουσικά όργανα,δημιουργία μουσικών συνόλων,χορωδιών ,θεατρική παιδεία, και όλα αυτά μετά την παρακολούθηση των πρωινών γενικών μαθημάτων.

Συζητώντας με Χιώτες εκπαιδευτικούς συμφώνησαν στην δημιουργία Μουσικού σχολείου αλλά με συμβούλευσαν να συγκεντρώσω μερικές υπογραφές ενδιαφερομένων και μετά να τις υποβάλλω αρμοδίως. 
Συγκέντρωσα περισσότερες από 1250 υπογραφές και έκανα εισήγηση στο Δημοτικό Συμβούλιο για την ίδρυση του Μουσικού σχολείου. 
Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Χίου ήταν ομόφωνη.

Στην συνέχεια μετά από ένα μήνα πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση της Δημοτικής επιτροπής παιδείας υπό τον αείμνηστο αντιδήμαρχο Χίου κ Κοσμά Αβραμίδη, με πλειοψηφία των μελών εκπαιδευτικούς. 

Η απόφαση ήταν αρνητική και έτσι υπέβαλα ένσταση ακυρότητας της απόφασης. 

Μετά από δυο μήνες περίπου συνεκροτήθη και πάλι η επιτροπή παιδείας του δήμου και αποφάσισε υπέρ της ίδρυσης του σχολείου. 

Αυτή η απόφαση πήγε στην Νομαρχιακή επιτροπή παιδείας, όπου κατά την συζήτηση ανέφερα τους λόγους και τα πλεονεκτήματα για την Χίο και τους νέους, της ίδρυσης του σχολείου.

 Η Νομ. επιτροπή παρέπεμψε το θέμα προς συζήτηση στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, που το όρισε ως 5ο θέμα στο επόμενο Νομαρχιακό Συμβούλιο.

Κατά την προσέλευση στο Νομ. Συμβούλιο, μου ανέφεραν ότι είχε ήδη εγκριθεί προ ημερησίας διατάξεως το θέμα της ίδρυσης Μουσικού Γυμνασίου.

Αρνήθηκα την απόφαση της ίδρυσης μόνον Μουσικού Γυμνασίου, καθώς με είχαν προειδοποιήσει φίλοι από την επιτροπή του Υπ. Παιδείας ότι εγκρίνουν μόνο Γυμνάσιο και Λύκειο μαζί.

Και ζήτησα να συζητηθεί κανονικά σαν 5ο θέμα με τη παρουσία των εκπαιδευτικών.

 Έτσι ψήφισαν νέα απόφαση Γυμνάσιο και Λύκειο. 10 ημέρες αργότερα πήγα στην Νομαρχία και ζήτησα από τον Αντινομάρχη κ. Σταμάτη Κάρμαντζη την απόφαση της ίδρυσης του σχολείου.

Έκπληξη και για τους δύο μας, η απόφαση έγραφε μόνο Μουσικό Γυμνάσιο. Σαφής παραποίηση.

Ζήτησα την διόρθωση με την σωστή απόφαση . Η απόφαση απεστάλη στο Υπουργείο Παιδείας στο γραφείο ίδρυσης σχολείων., πέρασαν μήνες και επισκέφθηκα το Υπ. Παιδείας για να μάθω την εξέλιξη.

Κάποιοι φίλοι από την επιτροπή του Υπουργείου με ενημέρωναν για την εξέλιξη του θέματος, που δεν προχωρούσε, σε καθημερινή βάση, ο αείμνηστος καθηγητής Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Στέφανος Βασιλειάδης με συμβούλευε και με ενημέρωνε προσωπικά.

 Όταν άλλαξε η κυβέρνηση και η διοίκηση της Ββάθμιας εκπαίδευσης, ή ίδρυση του Μουσικού Σχολείου ήταν γεγονός. Νέο πρόβλημα η στέγαση του σχολείου. Με την βοήθεια του αείμνηστου Στέφανου Βασιλειάδη, προτείναμε σαν χώρο στέγασης το ημιυπόγειο του 4ου Γυμνασίου Χίου.

Παρά τις αντιρρήσεις κάποιων, προς τιμήν του, ο τότε διευθυντής του 4ου Γυμνασίου κ. Κωνσταντινίδης, ενέκρινε και βοήθησε την στέγαση του Μουσικού Σχολείου στο 4ο Γυμνάσιο.

 Αυτή ήταν η αρχή για το Μουσικό Σχολείο Χίου.

Έκτοτε βοηθήσαμε όλοι για κάθε πρόβλημα που προέκυπτε κατά την λειτουργία του μέχρι και τη μεταστέγασή του με την βοήθεια του Μακαριστού Μητροπολίτου Χίου Διονυσίου στο Εκκλησιαστικό Λύκειο στα Θυμιανά .

Και φτάνουμε τώρα εν έτη 2019 στα χέρια του Διευθυντή κ Τάσου Κουτσοδόντη να δίνει τις δικές του μάχες για να γίνει το σχολείο ακόμα καλύτερο και πολλά παιδιά να συμμετέχουν σε πολλά μα πάρα πολλά μουσικά δρώμενα στο νησί μας, αλλά και να έχουν γερές βάσεις για το μέλλων τους.

Και επίσης τον κ Μιχάλη Πιλαβά καλλιτεχνικό υπεύθυνο του μουσικού σχολείου Χίου που με τα σχήματα του ξεσηκώνει τον κόσμο είτε στο Μουσικό σχολείο, είτε μέσα στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο, είτε σε Κήπους, Λουτρά, Αυλές, Πλατείες και Κάστρα !





Share:

Η μουσικοχορευτική εκδήλωση της "Οινόεσσας" στις Οινούσσες!

Την Παρασκευή, 09 Αυγούστου 2019, πραγματοποιήθηκε η επίσημη καλοκαιρινή μουσικοχορευτική εκδήλωση του Πολιτιστικού και Λαογραφικού Συλλόγου Οινουσσών "Οινόεσσα" με δασκάλα τη κα. Βαρβάρα Ηλιάδη στην Πλατεία Ναυτοσύνης, στις Οινούσσες. 
Πλήθος κόσμου ήταν για ακόμη μια φορά παρών στην εκδήλωση απολαμβάνοντας όλα τα τμήματα του χορευτικού συλλόγου, νηπιακό, παιδικό, εφηβικό και ενηλίκων  κάτω από το φως του αυγουστιάτικου φεγγαριού. 
Τίτλος της εκδήλωσης: "Στα μονοπάτια του χορού κεντήσαμε παράδοση" με αφιέρωμα στους
Share:

«Ανυπόταχτες σκέψεις» η «Η αγάπη μπορεί»; Στέλλα Πετρίδου!

 Μπορεί πριν 2 μέρες να έκανε το επόμενο βήμα της,,,,, με την Νέα ποιητική συλλογή, ο λόγος  για την ποιήτρια Στέλλα Πετρίδου, η έβδομη στον αριθμό.

Κυκλοφόρησε μόλις  (2 Αυγούστου) από τις εκδόσεις «άλφα πι» και έχει ως τίτλο της «Ανυπόταχτες σκέψεις».

Αλλά αυτό που θέλουμε να δούμε είναι το αμέσως επόμενο κλικ!!! 

Έτσι για να πάρετε και μια ιδέα τι ετοιμάζει η μικρή μου φίλη, ναι ναι πριν στεγνώσει το μελάνι λοιπόν, πριν πριν ναι πριν ακόμα διαβάσετε τι νέα  ποιητική συλλογή ετοιμαστείτε ......Το Σεπτέμβρη αναμένεται η κυκλοφορία του πρώτου της μυθιστορήματος με τίτλο «Η αγάπη μπορεί», το οποίο θα συνοδεύεται με ένα τραγούδι σε στίχους δικούς της και μουσική του τραγουδοποιού Βαγγέλη Ρεπούση. 

Το τραγούδι ήδη βρίσκεται στο στούντιο, έχει τίτλο «Εφτά ζωές» και θα κυκλοφορήσει τέλη του Αυγούστου σε ερμηνεία του ίδιου του συνθέτη.

Και ας επανέλθουμε στην προχθεσινή  νέα ποιητική συλλογή, πρόκειται για μια συλλογή που αποτελείται από 36 σελίδες και περιλαμβάνει 151 χαϊκού, ολιγόστιχα στιχάκια δηλαδή των δεκαεπτά συλλαβών, στα οποία η ποιήτρια καταθέτει τις διάσπαρτες σκέψεις της περιληπτικά. 

Σας δίνω τρία δείγματα από τις Ανυπόταχτες σκέψεις 


-Με λένε τώρα.
Χαράματα γεννιέμαι
 για να με ζήσω.

-Κάπου στο πάντα
 σκορπίζω τη νιότη μου
 για να ελπίσω. 

-Ο καθρέφτης μου,
οι πράξεις που χαράζω
 με τ’ όνομά μου.

Share:

Ο καλύτερός μου φίλος είναι ο σκύλος μου!



Υπάρχουν μερικές περιπτώσεις που για να γράψεις δεν χρειάζεται να επιστρατέψεις τις γνώσεις σου, δεν χρειάζεται να ανατρέξεις σε βιβλιογραφίες ή σε οποιεσδήποτε άλλες πηγές.

Φορές που το μόνο που είναι επιβεβλημένο να γίνει είναι να αφήσεις το συναίσθημα και την εμπειρία σου να μιλήσουν και να αγγίξουν τις καρδιές των άλλων ανθρώπων.

Όχι επιτηδευμένα φυσικά, αλλά να... επειδή δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Η αλήθεια είναι ότι το σημερινό μας θέμα είναι απ' τα αγαπημένα μου, γιατί όσες φορές κι αν έχω καταπιαστεί μαζί του πάντα έχω να πω κάτι διαφορετικό. "Ο καλύτερός μου φίλος είναι ο σκύλος μου" λοιπόν!!!

Τον ένα τον λένε Λιόλιο και τον άλλο Μπουφόν. Είναι 4ων και 3ων χρονών αντίστοιχα!

Δυο εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο ένας παιχνιδιάρης, χαδιάρης, λίγο παλαβούλης και ψευτοτσαμπουκάς και ο άλλος φύλακας. Ένας φύλακας που απολαμβάνει τα χάδια μας, λατρεύει τα παιδιά και υπομένει καρτερικά όλα τα άτσαλα παιχνίδια των ανιψιών μου! Φυσικά δεν ανέχεται την παρουσία κανενός απρόσκλητου επισκέπτη! Αγαπούν τα παιχνίδια, αντιπαθούν το νερό και η χειρότερή τους στιγμή είναι όταν τους κάνουμε μπάνιο.

Εμείς πάλι δίπλα τους είμαστε πολύ πολύ πολύ χαρούμενοι. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι παρουσία τους έχει λειτουργήσει κατευναστικά σε διάφορες στιγμές κρίσης. Πόσες φορές δεν έχουν συντροφεύσει και οι δυο τις στιγμές μοναξιάς μου και πόσες άλλες μας έχουν χαρίσει τρυφερότητα με ένα "φιλί" τους, για να μην αναφέρω τη χαρά τους κάθε φορά που μας βλέπουν!!! Αυτή η ουρίτσα τους λίγο θέλει κάθε φορά για να ξεριζωθεί απ' το πολύ κούνημα...γαβγίσματα δυνατά και πολλά πολλά πολλά χοροπηδητά. 

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τους κάνει πραγματικά ακαταμάχητους... αλλά εγώ λιώνω κάθε φορά που με κοιτάζουν στα μάτια. Λατρεύω τις στιγμές που έχουν κάνει κάποια σκανταλιά και το "παίζουν" αδιάφοροι και νιώθω πραγματικά μεγάλη ανακούφιση όταν είμαι στεναχωρημένη κι έρχονται δίπλα μου για να με κάνουν να νιώσω καλύτερα! Η καρδιά μου ξεχειλίζει από αγάπη και για τους δυο. Κι όταν καμιά φορά μου περνάει απ' το μυαλό η σκέψη πως κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν και θα πάνε να κάνουν παρέα στο Γέρο μας, αμέσως συννεφιάζω και παλεύω να σβήσω αυτή τη σκέψη κάνοντας τους πολλές αγκαλιές.

Γενικά απ' το σπίτι μας δεν λείπουν ούτε οι αγκαλιές, ούτε τα χάδια, ούτε τα παιχνίδια κι όσο κι αν ακούγεται περίεργο, τα πράγματα είναι μοιρασμένα... ο Μπουφόν έχει αδυναμία στον άντρα μου κι ο Λιόλιος σε μένα. Όλοι μαζί όμως αγαπιόμαστε πολύ.  Σύντροφοι ζωής και οι δυο μας χαρίζουν μοναδικές στιγμές ευτυχίας αλλά και άπλετου γέλιου! 





* Εσκεμμένα σήμερα δεν ανέφερα τίποτα για τις τραγικές ειδήσεις που ακούμε κάθε λίγο και λιγάκι για την κακοποίηση των ζώων. Λίγο πριν κλείσω όμως θεωρώ υποχρέωσή μου να πω ότι αυτές οι πράξεις είναι κακουργηματικές κι ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται απ' τα δικαστήρια και να επιβάλλονται φυσικά και οι ανάλογες ποινές.






Share:

Let it be...???

Μετά από αρκετό καιρό είμαστε και πάλι μαζί!!! Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής προσπάθησα να βρω ένα ανάλαφρο θεματάκι να σας παρουσιάσω εν όψη καλοκαιριού, μα απ' τη στιγμή που κάθισα πίσω απ' την οθόνη του υπολογιστή η μόνη λέξη που τριγυρίζει στο μυαλό μου είναι "υπομονή". Να λοιπόν το σημερινό μας θέμα ... Και για να γίνω απόλυτα κατανοητή...η υπομονή στις σχέσεις!

Λένε ότι η υπομονή είναι αρετή. Είναι άραγε η υπομονή μια ξεπερασμένη αρετή των καιρών που διανύουμε; Όταν λέμε αυτή τη λέξη, υπάρχει μήπως μέτρο;;; δηλαδή πόση υπομονή, ως πότε;;; και πότε τα όρια ξεπερνιούνται και η υπομονή γίνεται ανοχή, υποταγή και καταπίεση; Ένας ακόμα προβληματισμός που μου έρχεται αβίαστα είναι: πρέπει η υπομονή να είναι κυρίως γυναικεία υπόθεση;;; κι αν ναι...ως πότε;;;  

Ας θέσουμε το θέμα λίγο πιο συγκεκριμένα! Ακούμε συχνά να λέγεται πως η υπομονή είναι καρπός της αγάπης, οπότε όσο κάποιος αγαπάει θα βρίσκει πάντα τη δύναμη να υπομένει...να παραβλέπει, να "δίνει τόπο στην οργή" και να προχωράει παρακάτω ελπίζοντας πως ο χρόνος έχει τη μαγική δύναμη να επαναφέρει τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Αυτό που δεν μπορώ εγώ να καταλάβω είναι, πόσο πραγματικά υπομονή μπορεί να κάνει η αγάπη και ποια είναι αυτή η κομβική στιγμή που η αγάπη πνίγεται στα δίχτυα της υπομονής...

Καμιά υπομονή δεν έχει λόγο ύπαρξης αν το νόημα της δεν είναι το "μεταθέτω". Δηλαδή σε μια ένταση μέσα στη σχέση καλό είναι να δείξεις υπομονή ώστε να μη γίνει η ένταση καυγάς μεγάλος. Να δώσεις τόπο στην οργή, άλλα όχι να ξεχάσεις τι προηγήθηκε ή να μην πάρεις ξεκάθαρη θέση απλώς να περιμένεις μέχρι να εκτονωθεί αυτή η κατάσταση να ηρεμήσει και η άλλη πλευρά ώστε να βρει χώρο η δική σου άποψη και φυσικά το συναίσθημα που σου προκάλεσε η ένταση αυτή. Με άλλα λόγια ίσως να μην πρέπει να χάνεται κανείς μέσα στο λαβύρινθο της υπομονής κι αυτό γιατί μέσα στον ίδιο λαβύρινθο χάνεται σιγά-σιγά η αγάπη, η κατανόηση και τελικά η ίδια η σχέση.

Ναι! η υπομονή μπορεί να σώσει κάθε σχέση, αλλά με την προϋπόθεση της ύπαρξης ορίων...γιατί και η υπομονή έχει και τα όριά της. 










Share:

ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ

> Ελπίζουμε να βασιστούμε σε πιστούς αναγνώστες και όχι σε ακανόνιστες διαφημίσεις. Ευχαριστώ!

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Blog Archive

Recent Posts