katarraktisvillage

Στην αρχή της Μεγάλης Σαρακοστής

Βρισκόμαστε ήδη στην πρώτη ημέρα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Χθες το απόγευμα τελέσαμε τον πρώτο Κατανυκτικό Εσπερινό, τον Εσπερινό της συγγνώμης.


Τόσο στην Κυριακή Προσευχή, το Πάτερ ημών, όσο και στα λόγια του Κυρίου μας στο Ευαγγέλιο της Κυριακής της Τυρινής, ορίζεται ως προϋπόθεση της Θεϊκής συγγνώμης, η συγχώρεση μεταξύ των ανθρώπων. 


Αν ολόκληρη η περίοδος του Τριωδίου θεωρηθεί ως Ναός, θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την περίοδο από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου ως και την Κυριακή της Τυρινής ως Πρόναο-Νάρθηκα, από την Καθαρά Δευτέρα ως την Κυριακή των Βαΐων τον Κυρίως Ναό και τη Μεγάλη Εβδομάδα ως το Ιερό Βήμα.


Η Αγία μας Εκκλησία μας εισάγει σταδιακά στην περίοδο αυτή, με σταθερή κατεύθυνση προς το κορυφαίο γεγονός της Πίστεώς μας, την Ανάσταση του Χριστού. Στον θεωρητικό αυτό "Πρόναο" της περιόδου του Τριωδίου, ακούσαμε ότι ο Θεός δίνει τη χάρη Του στους ταπεινούς, αποδοκιμάζει τον φαρισαϊκό τρόπο προσευχής και επιδοκιμάζει την προσευχή του τελώνη. Ακούσαμε ότι ο Θεός είναι ο Φιλεύσπλαχνος Πατέρας, που αναμένει τη μετάνοια του Ασώτου υιού. Ο Θεός είναι και ο αδέκαστος Κριτής, από τον οποίο θα κριθούν όλοι κατά τα έργα τους. Ακούσαμε ότι η ανυπακοή των Πρωτοπλάστων οδήγησε στην απώλεια του Παραδείσου και ότι νηστεία, η προσευχή, η συγχώρεση και η ελεημοσύνη, συστήνονται από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ως μέσα σωστικά. 


Το στάδιο των αρετών άνοιξε, και ο καθένας μας, ανάλογα με την κατάστασή του και τις δυνατότητές του, καλείται να προετοιμαστεί κατάλληλα, για να φθάσει να προσκυνήσει και να βιώσει τα Πάθη, το Σταυρό, την Ταφή και την Ανάσταση του Κυρίου μας.


Δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτή την πορεία και τον πνευματικό και σωματικό αγώνα. Ο Χριστιανός δεν είναι ποτέ μόνος του, αφού είναι μέλος της Εκκλησίας, που την καθοδηγεί το Πνεύμα το Άγιο. Η Εκκλησία μας φρόντισε ώστε οι πιστοί να ενισχύονται συνεχώς σε όλη αυτή τη διαδρομή προς το Πάσχα μέσα από τη Θεία Λατρεία, τη Θεία Ευχαριστία, τις ιδιαίτερες ακολουθίες της περιόδου, τα ευαγγελικά, αποστολικά και παλαιοδιαθηκικά αναγνώσματα.


Τις απογευματινές ακολουθίες διατρέχει η ικεσία "Κύριε των Δυνάμεων μεθ' ημών γενού" και η βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι μαζί μας "Μεθ' ημών ο Θεός". Με τις Θείες Λειτουργίες του Ιερού Χρυσοστόμου και του Μεγάλου Βασιλείου και τη Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων δίνεται η δυνατότητα της Θείας Μεταλήψεως,που προϋποθέτει βέβαια την κατάλληλη προετοιμασία. Νυχθημερόν, στο Μεσονυκτικό, στον Όρθρο, στις Ώρες, στον Εσπερινό, στο Μεγάλο και Μικρό Απόδειπνο παρακαλούμε ακατάπαυστα τον Κύριο και Δέσποτα της ζωής μας, να μας δώσει πνεύμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης και τη δωρεά να βλέπουμε τα δικά μας πταίσματα και να μην κατακρίνουμε τους αδελφούς μας.


Υμνώντας την Παναγία μας στις ακολουθίες των Χαιρετισμών, αναθέτουμε σε Εκείνη όλη μας την ελπίδα γιατί είναι η Μητέρα του Θεού, η ανύμφευτος Νύμφη, η Πλατυτέρα των Ουρανών. 


Κάθε Κυριακή το φρόνημα των Χριστιανών ενισχύεται, την Α' Κυριακή των Νηστειών, με τον Θρίαμβο της Ορθοδοξίας και την νίκη κατά των αιρέσεων, τη Β' Κυριακή, με τη θεολογική μορφή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, την Γ' Κυριακή, με τον Τίμιο Σταυρό, που τίθεται προς προσκύνηση στο μέσο της Μεγάλης Σαρακοστής, την Δ' Κυριακή, με τον τρόπο της πνευματικής αναβάσεως, τον οποίο αναπτύσσει ο Όσιος Ιωάννης ο Σιναϊτης, συγγραφέας της Κλίμακος, και την Ε' Κυριακή, με τη νίκη κατά της αμαρτίας στο πρόσωπο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας.


Η ζοφερή πραγματικότητα που υπάρχει γύρω μας, δεν εξορκίζεται και δεν νικιέται με την ουτοπία και με ευχολόγια, ούτε με επίγειους σωτήρες και νοθευμένες διδασκαλίες, αλλά με τη βίωση του Μυστηρίου της Εκκλησίας μας. Κάθε φορά που η καμπάνα σημαίνει, υπενθυμίζει και προσκαλεί στο χώρο της σωτηρίας, Υπενθυμίζει το Βάπτισμα και το Χρίσμα που λάβαμε, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα της συμμετοχής στα Μυστήρια και τις Ιερές Ακολουθίες. Υπενθυμίζει ότι η ζωής μας είναι δώρο Θεού και ο χρόνος που μας χαρίζεται, πρέπει να εκλαμβάνεται ως καιρός μετανοίας.


Ζητώντας τη δική σας συγχώρεση για την περίοδο που αρχίζει, εύχομαι ο Άγιος Θεός με τις πρεσβείες της προστάτιδός μας Υπεραγίας Θεοτόκου και όλων των Αγίων της Χίου, να μας αξιώσει να αγωνιστούμε τον καλόν αγώνα, να ολοκληρώσουμε τον δρόμο της νηστείας, και να φθάσουμε να προσκυνήσουμε την Αγία Ανάσταση.


Πρωτοπρεσβύτερος

Γεώργιος Κωνσταντίνου

Share:

Η νύχτα που κατάπιε 13 μέρες.

 Η σημερινή νύχτα 100 χρόνια πριν έμεινε στην ιστορία ως η νύχτα που κατάπιε 13 μέρες.

Οι Έλληνες πολίτες κοιμήθηκαν 15 Φεβρουαρίου και ξύπνησαν 1η Μαρτίου αφού καθιερώθηκε το Πολιτικό Ημερολόγιο, το οποίο ακολούθησε το Γρηγοριανό ημερολόγιο των δυτικών κρατών και διαχωρίστηκε από το θρησκευτικό ημερολόγιο, που έμεινε για έναν ακόμη χρόνο να ακολουθεί το Ιουλιανό.


Κατά την διάρκεια της νεότερης ιστορίας μας, έχουμε γίνει μάρτυρες σε πολλά παράξενα γεγονότα. Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με ότι έζησαν οι κάτοικοι της χώρας, σαν σήμερα το 1923, όταν κοιμήθηκαν στις 15 Φεβρουαρίου και όταν ξύπνησαν το επόμενο πρωί είδαν το ημερολόγιο να γράφει 1 Μαρτίου! Όσο τρελό και αν ακούγεται αυτό σήμερα σε εμάς, τότε ήταν γεγονός και οφειλόταν σε πολιτική απόφαση της Ελληνική κυβέρνησης.
Πράγματι, αν κάποιος θελήσει να ερευνήσει τα κρατικά αρχεία της Ελλάδας, θα ανακαλύψει ότι δεν πέθανε ή γεννήθηκε κανείς στην Ελλάδα τις ημέρες ανάμεσα σε 15 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου του 1923. Αυτές τις ημέρες δεν έγινε κανένας αγώνας, καμία δίκη, καμία συναλλαγή και με απλά λόγια μπορούμε να πούμε πως δεν υπήρξαν ποτέ! Μάλιστα, στο τέλος εκείνης της ιδιαίτερης χρονιάς η Πρωτοχρονιά γιορτάστηκε πριν τα Χριστούγεννα.
Ο λόγος για όλα τα παραπάνω ήταν πως εκείνη την συγκεκριμένη χρονιά, το 1923, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να ευθυγραμμίσει το πολιτικό ημερολόγιο του κράτους με εκείνο της Δύσης, δηλαδή με το Γρηγοριανό. Μέχρι και τότε, το ελληνικό κράτος και η εκκλησία μας ακολουθούσαν το Ιουλιανό ή «παλιό» ημερολόγιο όπως είναι πιο γνωστό. Το αποτέλεσμα αυτής της σημαντικής μεταβολής ήταν ότι μετά την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου ξημέρωσε κυριολεκτικά η Πέμπτη 1 Μαρτίου! Όσο περίεργο και να φαίνεται, οι Έλληνες εκείνη τη χρονιά κατάλαβαν πραγματικά τι πάει να πει «χαμένος χρόνος» καθώς έχασαν 13 ημέρες.

Αγγελική Ψαρέλη

Share:

Ποιος είναι τελικά ο Αγιος Βαλεντίνος;


Η ταύτιση του εορτασμού της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου με την Ημέρα των Ερωτευμένων ξεκίνησε από την Αγγλία του ύστερου Μεσαίωνα, έχοντας παγανιστικές και χριστιανικές αναφορές.

Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου γιόρταζαν τα Λουπερκάλια προς τιμή του θεού Φαύνου (του Πάνα των Ελλήνων). Οι Ρωμαίοι θυσίαζαν κατσίκια και σκυλιά, ενώ νεαρά αγόρια χτυπούσαν με λωρίδες από δέρμα κατσίκας τις νεαρές κοπέλες για να τους μεταδώσουν τη γονιμότητα. Μία ανάλογη γιορτή υπήρχε και στην Αρχαία Αθήνα τον μήνα Γαμηλιώνα (αντιστοιχούσε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου και το πρώτο του Φεβρουαρίου), τα Θεογάμια, προς τιμή του Δία και της Ήρας.




Η γιορτή καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ.Χ., ως ειδωλολατρική. Στη θέση της στις

14 Φεβρουαρίου μπήκε ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, μάρτυρα της χριστιανικής πίστης από τη Ρώμη, με απόφαση του Πάπα Γελάσιου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ




Ο Βαλεντίνος, σύμφωνα με τον θρύλο, υπήρξε ιερωμένος του 3ου αιώνα, ο οποίος σε πείσμα των αυτοκρατορικών διαταγών δεχόταν να παντρέψει νεαρούς στην ηλικία ερωτευμένους, γλιτώνοντας με αυτό τον τρόπο τους άρρενες από τη στρατιωτική θητεία. Με άλλα λόγια, επρόκειτο για πραγματικό προστάτη των ερωτευμένων και των αντιρρησιών συνείδησης, θα λέγαμε σήμερα! Ένας άλλος θρύλος λέει ότι όσο καιρό ο Βαλεντίνος ήταν μέσα στη φυλακή, αρνούμενος να αποκηρύξει την πίστη του, ερωτεύτηκε την τυφλή κόρη του δεσμοφύλακά του, στην οποία μάλιστα έστειλε κι ένα γράμμα με την υπογραφή: Με αγάπη από τον Βαλεντίνο σου.

Το νόημα που έχει σήμερα η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου την απέκτησε στα χρόνια του ύστερου Μεσαίωνα, γύρω στον 14ο αιώνα. Την πρώτη γραπτή αναφορά την έχουμε το 1382 στο ποίημα Το Κοινοβούλιο των Πτηνών (Parlement of Foules) του πατέρα της αγγλικής λογοτεχνίας Τζέφρι Τσόσερ. Το ποίημα των 699 στίχων είναι ένα ενύπνιο εμπνευσμένο από την παράδοση, κατά την οποία κάθε χρόνο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου τα πουλιά συγκεντρώνονται μπροστά στη θεά της φύσης για να διαλέξουν ερωτικούς συντρόφους.

Το 1840 ήταν κοινός τόπος η ανταλλαγή, μεταξύ των ερωτευμένων, μικρών χειρόγραφων σημειωμάτων με ευχές (valentines). Το ίδιο χρονικό διάστημα η γιορτή διαδόθηκε και στην Αμερική, όπου η ανταλλαγή ευχετήριων καρτών βοηθήθηκε από τη βιομηχανοποίηση και τα φθηνά ταχυδρομικά τέλη. Με την πάροδο του χρόνου το επιχειρηματικό δαιμόνιο και η πολιτιστική επιβολή των αγγλοσαξόνων έδωσαν στη γιορτή τον οικουμενικό χαρακτήρα που γνωρίζουμε σήμερα.

Τα τελευταία χρόνια η εμπορευματοποίηση της γιορτής έχει φθάσει στο κατακόρυφο. Ο τζίρος του Αγίου Βαλεντίνου μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεπέρασε το 2010 τα 15 δισεκατομμύρια δολάρια, το ισόποσο του ΑΕΠ της Μποτσουάνα.

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ

Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου προκαλεί αντιδράσεις στον μη Χριστιανικό κόσμο. Στην Ινδία οι φανατικοί ινδουιστές και μουσουλμάνοι αντιτίθεται στη γιορτή. Τη θεωρούν πολιτιστικό μίασμα και προϊόν της παγκοσμιοποίησης. Στο Πακιστάν, το τοπικό ισλαμικό κόμμα ζητά την κατάργησή της, καθώς, όπως υποστηρίζει, αντιβαίνει τον Ισλαμικό Πολιτισμό. Την ίδια άποψη έχουν και οι συντηρητικοί κύκλοι του θεοκρατικού Ιράν.

Ο ΑΓΙΟΣ ΥΑΚΙΝΘΟΣ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ



Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο και, όπως ήταν φυσικό, η ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν τον παραδέχτηκε. «Ο άγιος αυτός είναι για μας ανύπαρκτος. Είναι μια μυθοπλασία δυτικής προέλευσης», δηλώνουν άνθρωποι της Εκκλησίας. Με τη σειρά της και η Καθολική Εκκλησία στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογίου της το 1969 υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου.

Όταν, όμως, ο ξενόφερτος άγιος άρχισε να μπαίνει για τα καλά και στη ζωή των Ελλήνων και η ημέρα αυτή να καθιερώνεται και στη χώρα μας ως η ημέρα των ερωτευμένων στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 με πρωτοβουλία των ανθοπωλών, εκπρόσωποι της Εκκλησίας πρότειναν οι Έλληνες ερωτευμένοι να τιμούν και να γιορτάζουν αγίους που υπάρχουν στο ορθόδοξο εορτολόγιο.

Το 1994, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Γιάννης Χατζηφώτης, πρότεινε να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, που τιμάται στις 3 Ιουλίου. Ο Υάκινθος καταγόταν από την Καισάρεια της Καπαδοκίας και υπηρετούσε ως κουβικουλάριος (θαλαμηπόλος) του ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού. Άνθρωπος εμπιστοσύνης του αυτοκράτορα, ο Υάκινθος προσηλυτίσθηκε στον Χριστιανισμό, προκαλώντας την οργή του Τραϊανού, που όταν το έμαθε διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό, εκτός κι αν ήθελε να φάει ειδωλόθυτα. Σαράντα μέρες πέρασε έτσι ο Υάκινθος, χωρίς να αγγίξει τα ειδωλόθυτα. Την 41η, όμως, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, σε ηλικία 20 ετών.

Στην καθιέρωση της 3ης Ιουλίου ως ημέρα του έρωτα και της ποίησης πρωτοστάτησε ο γνωστός τραγουδοποιός από τα Ανώγεια της Κρήτης, Λουδοβίκος των Ανωγείων, που μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων προχώρησαν στην ανέγερση ενός ναού σε μια πανέμορφη τοποθεσία, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στον Ψηλορείτη. Μπροστά από το εκκλησάκι αυτό, που είναι το μοναδικό στην Ελλάδα αφιερωμένο στον Άγιο, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με την επωνυμία Υακίνθεια.

Το 2000 ο μακαριστός Αρχιεπισκοπος Χριστόδουλος, στην προσπάθειά του να φέρει πιο κοντά τη νεολαία στην Εκκλησία, πρότεινε να εορτάζεται η γιορτή των ερωτευμένων στις 13 Φεβρουαριου, ημέρα που η Ορθοδοξία τιμά τη μνήμη των Αποστόλων Ακύλα και Πρίσκιλλας, ενός ενάρετου ζευγαριού Ιουδαίων σκηνοποιών, που ζούσε στην Κόρινθο και ασπάστηκε τον Χριστιανισμό.

Υπάρχει και μια τρίτη πρόταση, μάλλον από αρχαιόπληκτους, να εορτάζονται ως προστάτες των ερωτευμένων στις 14 Φεβρουαρίου ο πολυμήχανος Οδυσσέας και η πιστή του Πηνελόπη.

 Ισμήνη Λέντζου 

Εσείς τώρα φίλοι μου διαλέγεται και παίρνετε μην ξεχώσετε όμως να πάρετε δωράκι στην καλή σας γιατί μπλα μπλα μπλα κτλ κτλ Χρονιά πολλά σε όλους με ότι είστε ερωτευμένοι. 

Share:

Στιγμές που σε τσακίζουν "Μιλάς η δεν μιλάς"

Έρχονται κάποιες στιγμές παροδικές και κάποιες άλλες μόνιμα προσωρινές που σου τσακίζουν τη καθημερινότητα και δε σε αφήνουν να ζήσεις χωρίς το αποτύπωμα τους μέσα στη ψυχή και στο μυαλό σου. 


Και αυτές οι στιγμές είναι τόσο σημαντικές ή τόσο ασήμαντες για τον καθένα, όσο η αξία μιας υποκειμενικής γνώμης.
 Άλλοι τις ονομάζουν προβλήματα, άλλοι σκέψεις, άλλοι ψυχολογικά, άλλοι "θα μπορούσε να είναι χειρότερα", και άλλοι "όλα καλά θα πάνε".
 Δεν υπάρχει όργανο μέτρησης για αυτές τις στιγμές, γιατί απλά οι εσωτερικές πληγές δεν μετριούνται, μονάχα υπάρχουν αδρανώντας ή ενεργώντας μέσα σου. Και δεν τις καθορίζεις, σε καθορίζουν. Και το πόσο θα χαραχτεί μια τέτοια στιγμή στο μυαλό και στην καρδιά σου, εξαρτάται από το μέγεθος της μνήμης, της λήθης και την αντοχής σου.


Έπρεπε σε όλη μου τη ζωή να είμαι φύσει σιωπηλό όν. Να ακούω πολλά, να καταλαβαίνω περισσότερα και να μιλάω ελάχιστα. Η σιωπή είναι χρυσός και ο χρυσός είναι μέταλλο, ψυχρό. Ξέρω πως δεν ταιριάζει στους ανθρώπους τους κοινωνικούς η ψυχρότητα, μα ταιριάζει σε όλους τους άλλους.
 Και κάπου κάπου είναι απαραίτητα τα ψυχρά για να εξισορροπούν αυτούς ζουν σε άλλες θερμοκρασίες.
 Έπρεπε που λες να σιωπώ. Να μη μιλώ για μένα για αυτά που με αφορούν, να μη μιλώ για μένα γι αυτά που τους αφορούν, να μη μιλώ γι αυτούς που με ενδιαφέρουν ούτε για όλους που αυτούς που τους ενδιαφέρουν.
 Να τους ρωτώ μόνο γι αυτά που θέλουν να απαντήσουν. Να απαντώ μόνο σε ότι με ρωτάνε, έχοντας λέξεις στο στόμα και μόνο αυτές που θέλουν να ακούσουν. Γιατί η σιωπή είναι χρυσός και ο χρυσός είναι μέταλλο, ακριβό. Και αν έχεις αγοράζεις. Αλλιώς κοιτάς, σιωπάς και επιθυμείς.


Έπρεπε, είναι το ρήμα το σωστό, σε όλα τα παραπάνω, μα και τα παρακάτω της ζωής και δεν το μπόρεσα ποτέ μου. Ακόμα δεν το μπορώ αυτό το "πρέπει". Και ας σώζει ζωές, καταστρέφει τη δική μου. Γιατί εγώ μιλώ, μιλώ πολύ για να με καταλάβουν. Μιλώ πολύ για να εξηγήσω ακόμα και αυτά που δεν καταλαβαίνω. 
Μιλώ να μου τα εξηγήσω. Μιλώ καλοπροαίρετα, μιλώ για αγάπη, αγαπη για τους δικούς μου, αγάπη για τους φίλους, αγάπη και για τους ΟΧΙ φίλους,  και δε μιλώ ψιθυριστά από πρόθεση. Γιατί η αγάπη κάνει κρότο. Δεν της ταιριάζει η σιωπή γιατί την πνίγει και την εξουθενώνει. Μιλώ, σου μιλώ και συχνά θέλω να μιλήσω. Το προσπαθώ. Κάνω έναν πρόλογο για να στο ανακοινώσω, να σε προετοιμάσω. Θέλω να σου μιλήσω και στο ζητώ. Όχι να μιλήσω γενικά και αφηρημένα, αλλά ειδικά και στοχευμένα.Και είναι σημαντικό αυτό που θέλω να σου πω, γι αυτό και τόσος πρόλογος, τόση προεργασία. Είναι σημαντικό και επείγον γιατί δεν έχω χρόνο να σου βρω δέκα ωραίες λέξεις για να σου πω τι αισθάνομαι, τι νιώθω, πόσο φοβάμαι.

Ξέρω τα λόγια της καρδιάς πως δεν τ' αντέχουν πολλοί. Και κάπου νιώθω πως σε φορτώνω εγωιστικά με τόσες χιλιάδες συναισθήματα που θες μερικές φορές να αποφύγεις. Γιατί κάποιους πληγώνει το "πολύ" πριν καν το νιώσουν. Μόνο στη σκέψη της απόκτησης του, παραδίνονται εν ψυχρώ. Με μια σιωπή πιο κρύα και από το μέταλλο.

Σε τέτοιες καταστάσεις πρωτόγνωρες, ξέρω, δεν είναι εύκολα τα λόγια για να περιγράψουν τα αισθήματα. Μα σκέψου πως γι αυτούς που μιλάνε επιλέγοντας πάντα να σκοτώνουν τις σιωπές, είναι πιο δύσκολο να χτυπάνε σε τοίχους που δεν μπορούν να ρίξουν. 


Ηθελα να μιλήσω, μα πρώτη φορά θα σωπάσω. 


Ξέρω, πως η σιωπή είναι χρυσός για να ψυχραίνει, λίγο από διαμάντι για να χαράσσει και λίγο που έγινα και εγώ για να σου μοιάσω. 

Υ.Γ. ----Remember-----
Share:

Τύψεις και μετάνοιες έχουμε όλοι

Ως άνθρωποι, είναι σύνηθες να νιώθουμε τύψεις για αποφάσεις που λάβαμε ή για λάθη που κάναμε στο παρελθόν. Είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να είναι συντριπτικό και δύσκολο να το επεξεργαστούμε.


Η λύπη μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να μας κάνει να κοιτάξουμε πίσω τη ζωή μας και να νιώθουμε σαν να χάσαμε κάτι ή σαν να κάναμε λάθος επιλογές. Μπορεί να είναι ένα συναισθηματικό φορτίο που μπορεί να βαρύνει πολύ το μυαλό μας. Μπορεί να μας κάνει να μαντέψουμε τον εαυτό μας, να νιώθουμε έλλειψη αυτοπεποίθησης και να φτάσουμε σε κατάθλιψη.

Έτσι, για να σας δώσουμε μια ζεστή αγκαλιά αν νιώθετε τύψεις και να σας ενημερώσουμε ότι δεν είστε οι μόνοι που ζείτε με αυτό το δύσκολο συναίσθημα, συζητήσαμε με μερικούς φίλους τις βαθύτερες τύψεις που έχουν οι άνθρωποι για πράγματα που έχουν κάνει.


-Ήμουν επτά χρονών, τσακώθηκα με τη μητέρα μου το βράδυ πριν πεθάνει. Πριν πάω για ύπνο μου ζήτησε μια αγκαλιά, της είπα ΟΧΙ και έπεσα στο κρεβάτι. Το επόμενο πρωί που ξύπνησα και είδα ότι όλοι στο σπίτι είχαν φύγει, ήταν πολύ σουρεαλιστικό και μπερδεμένο. Ο πατέρας μου γύρισε εκείνο το πρωί κλαίγοντας και μου είπε ότι η μητέρα μου πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία.

Ποτέ μην πηγαίνετε για ύπνο σε καυγά.

Αν και το να νιώθεις λύπη μπορεί να είναι πραγματικά τρομακτικό, είναι πολύ ανθρώπινο συναίσθημα. Όταν σκεφτόμαστε τις τύψεις μας, συνήθως εστιάζουμε σε πράγματα όπως χαμένες ευκαιρίες, προηγούμενες αποφάσεις ή απώλειες.


Σε μια μικρή έρευνα με ενήλικες, ζευγάρια, εφήβους και εφήβους, το συμπέρασμα που έβγαλα είναι οτι αυτό που μας απασχολεί περισσότερο όσον αφορά τις τύψεις μας είναι η αποτυχία μας να ανταποκριθούμε στον «ιδανικό εαυτό» μας. πάνω από την ενασχόλησή μας με τα λάθη που κάναμε ή τα πράγματα που έπρεπε να κάνουμε. Αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι μακροπρόθεσμα, μετανιώνουμε περισσότερο για τις αδράνειες μας παρά για τις πράξεις μας.

- Εστιάζοντας στα αγόρια και τις σχέσεις αντί για φίλους στο γυμνάσιο στο λύκειο και στις σπουδές. Θα έπρεπε να είχα αναπτύξει περισσότερο τις κοινωνικές μου δεξιότητες και να είχα μια ολόκληρη ομάδα φίλων αντί να χάνω τον χρόνο μου και να ραγίζω την καρδιά μου για ανώριμους τύπους

Όμως, ενώ οι ισόβιες τύψεις είναι πραγματικές και ισχυρές στην ανθρώπινη ύπαρξη, οι μικρότερες και πιο στιγμιαίες τύψεις είναι επίσης μέρος της καθημερινότητάς μας. Μπορεί να περιλαμβάνουν κάτι άσχημο που είπαμε στον αγαπημένο μας ή μια αυθόρμητη αγορά

-Απατούσα την κοπέλα μου. Κατέληξα να χωρίσω μαζί της γιατί δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω άλλο τις ενοχές. Της άξιζε κάτι καλύτερο. Ακόμα νιώθω άσχημα που την πλήγωσα.

-Μετανιώνω για τα τατουάζ μου μου λέει. Δεν είναι και από τα χειρότερα, αλλά τα έχω ξεπεράσει. Μακάρι να μην ήμουν τόσο παρορμητική όταν αποφάσισα να τα αποκτήσω.
Οι καβγάδες που είχα με τη μαμά μου..... Δεν ήμουν η ωραιότερη κόρη τους τελευταίους μήνες και νιώθω απαίσια γι' αυτό. Ζητώ συγγνώμη μετά από κάθε καβγά, αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να πάρω πίσω τη θλίψη και το πλήγμα που της προκάλεσα.

Μπορείτε να γράψετε στα σχόλια τις δίκες σας εμπειρίες.


Share:

Οι Ιστορίες των γιαγιάδων μας έχουν αλλάξει

Χμ ναι είναι ένα άρθρο αναμνήσεων, μιλώντας με μια φίλη μου που με πήρε τηλέφωνο να με ενημερώσει ότι στα 44 της έγινε γιαγιά!

Λέγαμε διάφορα για τις γιαγιάδες μας και ξαφνικά γυρνάει και μου λέει πω ρε λακαμα, τι έχω να πω εγώ στο εγγόνι μου όταν θα με ρωτήσει κάτι(;) ότι έτρεχα στις καφετέριες με το icons και δεν είχε wiffi το φελέκι μου μέσα. Μας πιάσανε τα γέλια αλλά μετά θυμηθήκαμε και καλές στιγμές που ζήσαμε εμείς με τις γιαγιάδες μας.


Η αλήθεια είναι Ελληνική οικογένεια, χωρίς επικεφαλής μια γιαγιά, δε συναντάς πολύ συχνά. Συνήθως είναι και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό μετά τη λέξη «μάνα». Κι όσο κι αν έχει συνδεθεί με ωραία φαγητά και με χαρτζιλίκι, η γιαγιά ήταν και θα είναι μια έννοια με πολύ βαθιά ουσία σε αυτό που ονομάζουμε οικογένεια.

Οι διηγήσεις των γιαγιάδων μας περασμένες μεν ξεχασμένες όμως όχι στο πέρασμα των χρόνων, είναι  σαν να τις αποκωδικοποιούμε τώρα και γινόμαστε εμείς στα μάτια της ξανά πρωταγωνιστές. Ήρωες αληθινοί που έζησαν, ερωτεύτηκαν, διώχθηκαν, πείνασαν, μετανάστευσαν και μέσα από το στόμα των γιαγιάδων μας ως άλλες παλιές ιστορίες ξαναήρθαν στα αυτιά μας, για να μας μάθουν πως τίποτα δεν είναι ανέφικτο αν όντως το θέλεις.

Ήταν αυτό το ότι γνώριζε πριν της πεις το οτιδήποτε, ξέρει, συμπονάει και προσφέρει την αγκαλιά της και τα χάδια της σε μια προσπάθεια να σε ανακουφίσει, αποδεικνύονταν πάντα άκρως αποτελεσματική. Σε πείθει λοιπόν, με έναν μαγικό τρόπο να ανοιχτείς. Σε ενθαρρύνει να της πεις ότι σε προβληματίζει και  όσα ντρέπεσαι να ρωτήσεις τους γονείς σου πολλές φορές, ναι εντάξει ξέρω ανάλογα και την σχέση που έχεις με την γιαγιά...


Κι αν όντως ισχύει αυτό που λέμε, πως είμαστε οι ιστορίες μας, ακούγοντας τη γιαγιά μας να μιλά, μαθαίνουμε λίγο καλύτερα τον εαυτό μας. Πολλές φορές δεν είναι τέλειες σίγουρα, καθώς η αγάπη από φυσικού της φέρει ψεγάδια και πείσματα και πονηράδα καμιά φορά, μα είναι φιγούρες φοβερά σημαντικές ως προς τη σημασία τους στην ανάπτυξη μας. 

Ας μην ξεχνάμε, στο πέρασμα του χρόνου, τον ρόλο που έπαιξε για να μας μεγαλώσει όσους ήταν κοντά βασικά. Τον τρόπο που στάθηκε δίπλα μας, μαθαίνοντας παράλληλα με τους γονείς μας, να υπάρχει σε ένα δεδομένο «εδώ» που θα αψηφά τα πάντα. Αν μη τι άλλο αν συλλογιστούμε σε ποιο πρότυπο θέλουμε να μοιάσουμε, ίσως ταυτιστούμε κοιτάζοντας τα μάτια των παππούδων μας. Μα σήμερα, τιμούμε τη γιαγιά.

Οι γιαγιάδες μας  μεγάλωσαν σε μια κοινωνία που δεν αγαπούσε πολύ το γυναικείο φύλο, πρόσφερε και δεν εγκατέλειψε τους νεότερους, διεκδίκησε κι έφτιαξε μια ζωή που χωρούσε όσο κόσμο ήθελε να μπει.

 Τους υποδέχτηκε με προσμονή. Ρίχτηκε στη μάχη της πρώτης γραμμής. Κι όσο μεγαλώνει, αποδυναμώνεται, κάνει πίσω στην πολυθρόνα, σαν να καταλαβαίνει πια πως ήρθε η ώρα της λιγάκι να ξεκουραστεί. 
Χμ εν καιρό θα σας πω και για τις δικές μου γιαγιάδες!! Μας κοιτάνε από ψηλά! 

Οι εικόνες από το juniorsclub.gr

Share:

Καθώς η σκέψη απλώνει το πέπλο της

Είναι απόγευμα, περίπου 19:30 πρώτη πανσέληνο του 2023, ένα ελληνικό καφεδάκι, η φλόγα από το αγαπημένο μου κεράκι, η απαραίτητη βιβλιογραφία και η τεχνολογία, κάνουν παρέα στην έμπνευση και τη συλλογή πληροφοριών για να ολοκληρώσω το πρώτο άρθρο του μήνα.

 Το κουδούνισμα του τηλεφώνου σπάει την ευλαβική στιγμή ….. μια φίλη, σε ευχαριστώ πρώτη φορά είδαμε σε βίντεο τον Μέγα αγιασμό, όλοι δείχνουν τον σταυρό που πέφτει στην θάλασσα. Χμ ναι η αλήθεια είναι ότι ήταν έμπνευση στιγμής δεν είχα τέτοια σκέψη, και εγώ τον σταυρό στην θάλασσα είχα σκοπό να δείξω. Καλή Χρονιά…τουτ τουτ.

Καθώς η σκέψη απλώνει το πέπλο της , σαν ανοιξιάτικη πρωινή πάχνη, έξω στο μπαλκόνι, με τις κινούμενες εικόνες των κυμάτων να τη χρωματίζουν, η σκέψη έρχεται, άλλη μια χρονιά τελείωσε και εκεί είναι που διαπιστώνω κάθε φορά πως κάθε τέλος βρίσκεται πιο κοντά στην αρχή…

Κάθε εποχή έχει τη δική της σφραγίδα τερματισμού και αφετηρία. Τις δικές της ξεχωριστές πινελιές ομορφιάς.

Η άνοιξη μετά…βουτάει τα πινέλα της στα πιο χαρούμενα χρώματα, με τις απαλές αποχρώσεις. Ανοίγει τα ευωδιαστά της αρώματα και μας χαρίζει μια ηρεμία , ελπίδα… , ζωή! …

Μας ξαναγεννάει… !

Το καλοκαίρι παίρνει την πολύχρωμη παλέτα που του χαρίζει η άνοιξη και απλώνει στον καμβά του, πινελιές καθαρές, με τέτοιο τρόπο ώστε το φως να βγαίνει λαμπερό από κάθε προοπτική και η λάμψη, η ξεγνοιασιά , η χαρά , περιλούζει κάθε θεατή.

Το φθινόπωρο ξύνει τα χρωματιστά του μολύβια και σκιτσάρει παντού με το πράσινο της ελιάς , προσφέροντας χαλάρωση και πνευματικότητα στο καινούργιο ξεκίνημα της νέας εποχής.

Το κόκκινο της γης, που δημιουργεί αισθήματα θαλπωρής , σιγουριάς και ζεστασιάς

Το χρώμα των φρούτων που κινείται ανάμεσα στο βαθύ μπλε της θάλασσας και το μωβ δημιουργεί μια μικρή νότα ρομαντισμού και ήρεμης μελαγχολίας

Το πορτοκαλί της δύσης , ένα από τα πιο θερμά χρώματα που παραπέμπει στον ήλιο και τη φωτιά που κρύβει μέσα της ζωντάνια !



Για να έρθει η σειρά του χειμώνα! Αυστηρός και μάλλον φειδωλός στα χρώματα , βαρύς και απόλυτος , έτσι όλες οι αποχρώσεις να φαντάζουν σαν ένα τοπίο γκρι.

Μα το πάθος του.. το πάθος δεν κρύβει.. με το αγαπημένο του ..κόκκινο καδμίου , που διυλίζει στο σπιτικό κάθε θεατή που το παρατηρεί…

Χιλιάδες λαμπιόνια τις μουντές πινελιές μετατρέπουν σε μικρές διαμαντένιες λάμψεις , που αυτές εισπράττει ο αμφιβληστροειδής και από εκεί ρέει στην κάθε ψυχή πληρότητα… , γενναιοδωρία…

Στις καρδιές των ανθρώπων αγάπη ξεχειλίζει!

Μια γλυκιά φασαρία ξεκινά…

Όμορφες ευχές ηχούν…

Χαρούμενες μελωδίες τραγουδούν… Αγκαλιές παντού…. στους χώρους… στους δρόμους… στο διαδίκτυο…

Καλή Χρονιά. Δημιουργική. Γαλήνια. Γεμάτη με πραγματική αγάπη..!

…..και να, που μόνο λίγες ώρες πέρασαν. ο χειμώνας θα κλείσει τον διακόπτη

και τώρα….Κρεσέντο Σιωπής…..

Ας ήταν οι άνθρωποι, να μην περίμεναν αυτές τις μέρες μόνο να κοιτούν μέσα από το αδιαλείπτως λαμπερό κομμάτι της καρδιάς τους …που είναι εκεί…! όλο το χρόνο… όλες τις εποχές… όλες τις στιγμές… και να αλληλενεργούν σε μια καθημερινή μάχη που βρίσκεται στις ισορροπίες που χρειάζονται, τόσο, ώστε να μην προξενούν αισθήματα άμυνας που ακόμη και η υπερβολική λάμψη προκαλεί και μόνο τότε η φωτεινή πηγή της πραγματικής ευτυχίας θα φέρει ως αποτέλεσμα ψυχική και σωματική ευτυχία!

Αυτή είναι η δική μου ευχή.




Share:

Τα Θεοφάνια στον Καταρράκτη 2023 Βίντεο

 Σε ήρεμο κλίμα έγινε φέτος ο εορτασμός των Θεοφανίων στον Καταρράκτη.

3ς οι τολμηροί που βούτηξαν στα νερά του Καταρράκτη.Τα παιδιά πήραν τον σταυρό και  ξεχύθηκαν στο χωριό να μεταφέρουν την ευλογία και να διώξουν τα καλικατζαράκια!!

Τα Θεοφάνια (ή Θεοφάνεια) είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της ανάμνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. 
Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (εορτών των Χριστουγέννων). Το όνομα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύμφωνα με τρεις σχετικές ευαγγελικές περικοπές. 

Η εορτή των Θεοφανίων λέγεται επίσης και Επιφάνια και Φώτα (ή Εορτή των Φώτων)

Χρόνια πολλά σε όλους



Share:

ΩΣ ΤΟΝ ΑΪ-ΒΑΣΙΛΗ

       Μια νύχτα γιορτινή, σε ένα μικρό νησί...


-Πείτε μου, αγόρια μου, τι θέλετε να σας φέρει ο Άγιος Βασίλης;

-Μπαμπά, εγώ θέλω ένα μεγάλο δέντρο!

-Εγώ θέλω πολλά, λαμπερά στολίδια. Εσύ, μπαμπά, τι θέλεις;

-Εγώ θα ήθελα... να στολίσουμε το δέντρο μαζί!

      Και ποιος δεν ήθελε! Όμως, ο μπαμπάς δεν ήταν στο νησί, αλλά σε ένα καράβι στην άλλη άκρη της γης. «Έτσι δουλεύουν μερικοί μπαμπάδες, είναι ναυτικοί», έλεγε η μαμά.

      Τα αγόρια ευχήθηκαν να είχαν ένα δέντρο τόσο ψηλό που, αν σκαρφάλωνες σε αυτό, να έφτανες στον Αϊ-Βασίλη και να ζητούσες ό,τι ήθελες! Τόσο λαμπερό, που να το έβλεπε ο μπαμπάς, όπου κι αν βρισκόταν.

      Το πρωί των Χριστουγέννων βρήκαν στο σαλόνι ένα μικρό δεντράκι κι ένα γράμμα από τον Αϊ-Βασίλη!

«Καλά μου παιδάκια, το δεντράκι, που σας έκανα δώρο, μεγαλώνει με ΑΓΑΠΗ! Κάθε φορά που σκέφτεστε κάποιον με αγάπη, το δέντρο θα ψηλώνει. Ποιος ξέρει πόσο ψηλά θα φτάσει;

Στολίδια λαμπερά θα γίνουν οι ελπίδες σας. Κάθε ευχή σας θα λαμποκοπάει σαν αστέρι».

      Το δέντρο ψήλωνε... και ψήλωνε κι έγινε τόσο μεγάλο που, αν ήθελε, ο Αϊ-Βασίλης θα μπορούσε να κατέβει κάνοντας τσουλήθρα στα κλαδιά του! Έγινε τόσο λαμπερό, όπως η λαχτάρα των παιδιών να έχουν τον μπαμπά στο σπίτι την Πρωτοχρονιά! Τόσο μαγικό, που ο εκείνος μπορούσε να το δει και να νιώσει ότι τον αγαπούν! Δεν ένιωθε πια τόσο μόνος.

     Εκείνη την Πρωτοχρονιά ήταν λες και πραγματοποιήθηκαν όλες οι ευχές.

Χμμμμ όλες; Η καλύτερη ευχή έμεινε για αργότερα...

       Ένα χρόνο μετά, τα παιδιά δε χρειάζονταν κανένα πελώριο δέντρο για να δείξουν την αγάπη τους. Γιατί το στόλιζαν όλοι μαζί στο σπίτι!  

     Όμως, αν κοιτούσαν έξω, στον ουρανό μπορούσαν να δουν χιλιάδες θεόρατα, στολισμένα δέντρα, που έστελναν αγάπη στα καράβια όλης της γης!

Ολγα Κουση εκπαιδευτικός

Υ.Γ Μην ξεχνάτε να κάνετε like στην σελίδα μας και να κοινοποιήσετε το άρθρο ε!!
Share:

Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει

Στὸ τσαρσὶ λιγόστευε ἡ φασαρία, μὰ στοὺς μαχαλάδες γυρίζανε τὰ παιδιὰ μὲ τὰ φανάρια καὶ λέγανε τὰ κάλαντα στὰ σπίτια. 

Οἱ πόρτες ἤτανε ἀνοιχτές, οἱ νοικοκυραῖοι, οἱ νοικοκυρᾶδες καὶ τὰ παιδιά τους, ὅλοι ἤτανε χαρούμενοι, κι ὑποδεχόντανε τοὺς ψαλτάδες, καὶ κεῖνοι ἀρχίζανε καλόφωνοι σὰν χοτζᾶδες:



...Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει
οἱ οὐρανοὶ ἀγάλλονται, χαίρει ἡ κτίσις ὅλη...
...Δότε κι ἐμᾶς τὸν κόπον μας, ὅ,τ᾿ εἶναι ὁρισμός σας,
καὶ ὁ Χριστός μας πάντοτε νὰ εἶναι βοηθός σας. Καὶ εἰς ἔτη πολλά!!!



Καλὴν ἐσπέραν ἄρχοντες κι ἂν εἶναι ὁρισμός σας, Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει.
Ἐν τῷ σπηλαίῳ τίκτεται, ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων, οἱ οὐρανοί ἀγάλλονται, χαίρει κι ἡ φύσις ὅλη.
Ἐκ τῆς Περσίας ἔρχονται τρεῖς Μάγοι μὲ τὰ δῶρα, ἄστρον λαμπρὸν τοὺς ὁδηγεῖ, χωρίς νὰ λείψῃ ὥρα.
Γονατιστοὶ τὸν προσκυνοῦν καὶ δῶρα τοῦ χαρίζουν, σμύρνα, χρυσὸν καὶ λίβανον, Θεὸν τὸν εὐφημίζουν.
Καὶ ἐπληρώθη τὸ ῥηθέν, Προφήτου Ἡσαΐου, μετὰ τῶν ἄλλων προφητῶν καὶ τοῦ Ἱερεμίου.
Ἰδοὺ ὅπως σᾶς εἴπαμεν ὅλην τὴν ὑμνωδίαν, τοῦ Ἰησοῦ μας τοῦ Χριστοῦ, Γέννησιν τὴν ἁγίαν.
Χρόνους πολλοὺς νὰ χαίρεσθε, πάντα εὐτυχισμένοι, σωματικῶς καὶ ψυχικῶς νὰ εἶσθε πλουτισμένοι.

Καί σᾶς καληνυχτίζουμε, πέσετε, κοιμηθεῖτε,
ὀλίγον ὕπνον πάρετε κι εὐθύς νά σηκωθῆτε.
Στήν Ἐκκλησίαν τρέξατε μέ θείαν προθυμίαν
καί μέ πολλήν εὐλάβειαν στήν Θείαν Λειτουργίαν.
Εἰς ἔτη πολλά!

Μνήμες!
Share:

ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ

> Ελπίζουμε να βασιστούμε σε πιστούς αναγνώστες και όχι σε ακανόνιστες διαφημίσεις. Ευχαριστώ!

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Blog Archive

Recent Posts