Μαστίχα και στοματική υγιεινή

                                                   Ας ξεκινήσουμε με ένα μικρό μάθημα ιστορίας.

Πριν από περίπου 2.500 χρόνια, ο Ιπποκράτης είχε επισημάνει ότι «όλες οι ασθένειες προέρχονται από το έντερο» και παράλληλα είχε πει το διάσημο σοφό ρητό ότι η τροφή μας είναι το φάρμακο μας.

Το στόμα μας λοιπόν θεωρείται ο φύλακας του εντέρου, καθιστώντας τη στοματική υγιεινή απαραίτητη για ένα υγιές γαστρεντερικό σύστημα. Επίσης το πεπτικό σύστημα αποτελεί τον δεύτερο εγκέφαλο του οργανισμού μας, με το έντερο να θεωρείται ο «βασιλιάς των οργάνων».

Η ολιστική, προσέγγιση αναφορικά με την περιποίηση του γαστρεντερικού θα πρέπει να περιλαμβάνει την φροντίδα του στόματος μας ως βασική προϋπόθεση. Αρχή, στην οποία βασίστηκε η πρώτη μάρκα υγείας (Mastiha Art of Nature) που λαμβάνει υπόψιν την παραπάνω επιχειρηματολογία και προσεγγίζει με τη φιλοσοφία αυτή το πεπτικό σύστημα συνολικά.
Γιατί η στοματική υγιεινή αποτελεί προϋπόθεση για ένα υγιές γαστρεντερικό

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επιβεβαιώνει ότι η υγεία του στόματος είναι άμεσα συνδεδεμένη με την γενική υγεία και κατά συνέπεια με την γενικότερη ποιότητας ζωής ενός ατόμου.
Τί καλύτερο λοιπόν από μια δροσερή και αναζωογονημένη στοματική κοιλότητα, γνωρίζοντας επιπροσθέτως ότι προλαμβάνει περαιτέρω δυσάρεστες καταστάσεις.

Απλές καθημερινές πρακτικές που όλοι μπορούμε να εντάξουμε στην ρουτίνα μας θα διασφαλίσουν τη στοματική μας υγεία και κατ’ επέκταση θα συνεισφέρουν σε μία γενικότερη πολύ σημαντική φροντίδα και προστασία.
Είναι πολύ ενδιαφέρον, να τονισθεί ότι η στοματική υγεία μπορεί να έχει άμεση επίδραση στην υγεία του εντέρου και αντίστροφα. Για παράδειγμα, ένα σημαντικό γεγονός που αποδεικνύει τη σύνδεση του εντέρου με το στόμα είναι ότι το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού βρίσκεται-μπορεί να βρεθεί και στα δύο σημεία. Επίσης, ούλα που αιμορραγούν είναι σημάδι περαιτέρω αναταραχής στο πεπτικό.

Μια άλλη σύνδεση αφορά τη παλινδρόμηση, όπου η μη αντιμετώπισή της οδηγεί σε καρκίνο του οισοφάγου, απώλεια δοντιών και σοβαρή ουλίτιδα. Τέλος, ασθένειες όπως ευερέθιστο έντερο, όπως η νόσος του Crohn και η ελκώδης κολίτιδα, μπορεί να εμφανίζουν στοματικές ενδείξεις.

Από την άλλη πλευρά, διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος μπορεί να οδηγήσουν σε χρόνιες, σοβαρές παθήσεις εάν δεν διαγνωστούν και αντιμετωπιστούν εγκαίρως.
Η φαρμακευτική διάσταση της Μαστίχας

Για όλα τα παραπάνω η επιλογή μια φυσικής ουσίας γνωστής από την αρχαιότητα θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική. Η Μαστίχα Χίου χαρακτηρίζεται από μια πολυδιάστατη δράση και έχει πολλαπλές χρήσεις και εφαρμογές. Ωστόσο η διάσταση της υγείας είναι η πλέον σημαντικότερη, αφού αντιπροσωπεύει τις πραγματικές αξίες της μαστίχας.

Πολλές μελέτες με πλούσιο υπόβαθρο και πολυετή έρευνα έχουν αποδείξει, μεταξύ άλλων, τη δράση της Μαστίχας τόσο στο πεπτικό σύστημα, όσο και στην στοματική υγιεινή. Η Μαστίχα Χίου αποτελεί μία φυσική τροφή ελληνικής καταγωγής είναι προικισμένη με ιατροφαρμακευτικές ιδιότητες που έγκειται στο μοναδικό συνδυασμό περί των 80 διαφορετικών συστατικών της.

Ειδικότερα η Μαστίχα Χίου συμβάλλει στην εκρίζωση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού, στην πρόληψη δημιουργίας ελκών, καθώς και στην ανακούφιση από καούρες και δυσπεπτικά προβλήματα γενικά.

Από την αρχαιότητα σε πληθώρα αναφορών, η Μαστίχα προτεινόταν και εμπεριεχόταν σε συστάσεις και θεραπευτικές συνταγές ως μέσο ανακούφισης από τις στομαχικές διαταραχές και σχετικές φλεγμονές.

Η εμπεριστατωμένη δράση της Μαστίχας επιβεβαιώνεται και μέσα από πρόσφατες αναγνωρίσεις από σημαντικότατους διεθνείς φορείς.

Συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) αναγνωρίζει τους παρακάτω ισχυρισμούς υγείας: H Μαστίχα Χίου συμβάλει σε ένα υγιές γαστρεντερικό σύστημα… και …έχει ευεργετική δράση στη στοματική υγιεινή. Παράλληλα, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΑ) έχει απονείμει στην Μαστίχα Χίου φαρμακευτική μονογραφία και την χαρακτηρίζει ως Παραδοσιακό Φάρμακο φυτικής προέλευσης.
Μαστίχα Χίου και οδοντιατρική έρευνα

Σύμφωνα επίσης με σχετικές μελέτες η μάσηση της μαστίχας Χίου προκαλεί μεγαλύτερη διέγερση των σιελογόνων αδένων, ενώ παράλληλα συμβάλει στον φυσικό «αυτοκαθαρισμό» του στόματος και στην εκγύμανση των ούλων.

Η μοναδική χημική της σύσταση, την καθιστά προληπτική κατά της τερηδόνας και της οδοντικής πλάκας, αφού βάση μελετών έχει την ιδιότητα να καταπολεμά τα κυριότερα παθογόνα βακτήρια όπως τα Streptococcus mutans & Porphyromonas gingivalis.

Επιπρόσθετα, προλαμβάνει την ουλίτιδα, τη φλεγμονή των ούλων που προκαλεί περιοδοντίτιδα και απώλεια δοντιών. Τα προϊόντα στοματικής υγιεινής με Μαστίχα Χίου συνεισφέρουν επίσης στην καταπραϋντική αντιμετώπιση της ξηροστομίας. Τέλος, μη ξεχνάμε ότι η Μαστίχα Χίου αποτελεί την πρώτη φυσική τσίχλα του αρχαίου κόσμου, που χρησιμοποιήθηκε για τον καθαρισμό των δοντιών και τη φρεσκάδα της αναπνοής.
Τα προϊόντα που δίνουν τη λύση

Αναφορικά με τα προϊόντα στοματικής υγιεινής που φιλοξενεί το mastihashop με τη σειρά Art of Nature, περιλαμβάνει οδοντόκρεμες (φθοριούχο και μη), στοματικό διάλυμα, & dental snacks (οδοντότσικλες και παστίλιες λαιμού με μαστιχέλαιο).

Οι επιλογές μέσα από το mastihashop χαρίζουν δροσερή αναπνοή και έχουν ευχάριστη γεύση και αναζωογονούν σε κάθε περίπτωση τη στοματική κοιλότητα. Για την μεγαλύτερη δυνατή επίδραση προτείνεται τα προϊόντα να χρησιμοποιούνται συμπληρωματικά: βούρτσισμα δοντιών, πλύσεις με το στοματικό διάλυμα, μάσηση τσίκλας. Όλα τα προϊόντα είναι χωρίς γλουτένη και ζάχαρη και είναι κατάλληλα για άτομα άνω των 3 ετών.

Η φαρμακευτική διάσταση της Μαστίχας Χίου αναδεικνύεται μέσα από τα υψηλής ποιότητας προϊόντα της σειράς Art of Nature, συνεισφέροντας στη νέα τάση αξιοποίησης προς το ελληνικό αυτό πολύτιμο συστατικό και έρχεται να προστατεύσει με τρόπο φυσικό ολόκληρο το πεπτικό σύστημα συμβάλλοντας στην ευεξία του.

Η Μαστίχα Χίου, εκτός από το ότι αποτελεί φυσικό αντιοξειδωτικό θεωρείται ένα παραδοσιακό φυσικό φάρμακο για τη θεραπεία ήπιων δυσπεπτικών διαταραχών, ενώ χάρη στην ισχυρή αντιμικροβιακή και αντιφλεγμονώδης δράση της δρα ευεργετικά στην υγεία της στοματικής κοιλότητας και φροντίζει την επιδερμίδα.

Το Brand Art of Nature είναι η μόνη σειρά προϊόντων που παρέχει μια ολιστική λύση ξεκινώντας από την στοματική υγιεινή μέχρι τη διατήρηση ενός ισορροπημένου εντερικού συστήματος.

Στα πλαίσια της ολιστικής προσέγγισης, η φιλοσοφία του καινοτόμου αυτού Brand εστιάζεται στην αμοιβαία συμβολή και συνεργιστική επίδραση μεταξύ των προϊόντων στοματικής υγιεινής και συμπληρωμάτων διατροφής και στόχος της να επισημαίνει τη συσχέτιση μεταξύ στοματικής και πεπτικής υγείας.

Μέσα από την προαναφερθείσα βάσιμη επιχειρηματολογία, το γαστρεντερικό προσεγγίζεται καθολικά με μοναδικό σκοπό την στοχευμένη ολιστική λύση και το πιο σημαντικό, με ασφαλή τρόπο χωρίς παρενέργειες.

Συντάκτης: Αργυρώ Μπουτοπούλου,

MSc Γεωπόνος Επιστήμων Τροφίμων και Διατροφής

Share:

Read More

Θυμάστε πώς αφήναμε τη φαντασία μας ελεύθερη;

Θυμάστε πώς αφήναμε τη φαντασία μας ελεύθερη; 

Ως παιδιά, βρίσκαμε συχνά τη μαγεία στα πιο κοσμικά σενάρια, όπως να ξαπλώνουμε στο γρασίδι και να επισημαίνουμε πώς μοιάζουν τα σύννεφα. Μόλις λευκά και άμορφα, ξαφνικά μας θυμίζουν τόσο αληθινά όσο και φανταστικά πλάσματα όπως κουνέλια, ελέφαντες ή ακόμα και γιγάντιους δράκους.

Η διέλευση προς την ενηλικίωση μπορεί να έχει κλέψει μέρος της δημιουργικότητάς μας, πολλοί από εμάς εξακολουθούμε να έχουμε το ταλέντο να εντοπίζουμε σχέδια σε άψυχα αντικείμενα.

 Έτσι, αν βλέπετε πρόσωπα να σας κοιτάζουν από πρίζες ή ψημένα σάντουιτς, τότε έχετε βιώσει ένα φαινόμενο που ονομάζεται παρειδωλία προσώπου.

Αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν πρόσωπα σχεδόν οπουδήποτε κοιτάζουν και όταν το κάνουν, είναι πρόθυμοι να τα μοιραστούν με όλους στο διαδίκτυο και πώς τα πιο τυχαία αντικείμενα αποκτούν αυτή την ανθρώπινη εμφάνιση.

Μερικές φορές, τα μάτια μας λατρεύουν να μας κάνουν κόλπα. Πιθανότατα έχουμε δει κάτι όλοι μας κοιτάς το νόστιμο γεύμα σου και ξαφνικά νομίζεις οτι σε κοιτάει...

 Πολλές φορές κοιτάζοντας το φεγγάρι βλέπετε έναν άντρα ή ένα κουνέλι να περνούν ήρεμα τις μέρες τους στη σεληνιακή επιφάνεια. Μην ανησυχείς, δεν έχεις τρελαθεί σχεδόν κάθε παρατηρητής αντιλαμβάνεται μια οικεία ματιά σε ασαφή οπτικά μοτίβα, συνήθως ενός ανθρώπινου προσώπου.


Το κρίσιμο χαρακτηριστικό όμως σίγουρα είναι τα μάτια η έστω και ένα μάτι, κάτι που να μοιάζει με μάτι δηλαδή, είναι αρκετό.

 Για να το δοκιμάσετε μόνοι σας, φτιάξτε μια τυχαία μουτζούρα στο χαρτί και μετά ζωγραφίστε μέσα ή δίπλα της ένα μάτι η έστω έναν κύκλο με μια τελεία στο εσωτερικό. 

Ακόμα κι αν περάσουν  ένα η δυο δευτερόλεπτα, θα σας δώσει εντύπωση κάποιου ζωντανού όντος.

Share:

Read More

Φέτος συμπληρώνουμε 103 χρόνια από τη θλιβερή εκείνη ημέρα...

Φέτος συμπληρώνουμε 103 χρόνια από τη θλιβερή εκείνη ημέρα της μεγάλης γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, της ημέρας εκείνης που επικηρύχθηκε ο αφανισμός και το τέλος ενός από τα πιο εκλεκτά κομμάτια του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Αυτή τη μέρα κάθε Έλληνας, και όχι μόνο οι Έλληνες του Πόντου, υποχρεούται να κάνει μια αναδρομή στην ιστορική του μνήμη, να φέρει στην επιφάνεια τα γεγονότα εκείνης της εποχής, να θυμηθεί, να αισθανθεί περήφανος, να δακρύσει, να τιμήσει τη μνήμη των πεσόντων και να διδαχθεί. Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω κι εγώ σήμερα. Να γυρίσω το χρόνο πίσω.

Το ποντιακό ζήτημα ξεκινάει από την έναρξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου. Οι Νεότουρκοι ετοιμάζουν κρυφά το σχέδιο της εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής για να δημιουργήσουν τη νέα καθαρή Τουρκία. Η εφαρμογή του σχεδίου της γενοκτονίας άρχισε από το 1914 με το μεγάλο διωγμό και κορυφώθηκε με την απόβαση του Μουσταφά Κεμάλ στην ηρωική και συνάμα μαρτυρική Σαμψούντα στις 19 Μαΐου του 1919. Όπου δίνοντας επιπλέον όπλα, χρήμα, και νομιμοποίηση στο σφαγέα Τοπάλ Οσμάν ολοκλήρωσε το σχέδιό του. Εισβάλλουν σε σπίτια, κλέβουν και καταστρέφουν περιουσίες, ατιμάζουν νέους, κρεμούν ιερείς, δολοφονούν αθώους πολίτες και σε συνδυασμό με τους αναγκαστικούς εκτοπισμούς, τα τάγματα εργασίας, τα δικαστήρια ανεξαρτησίας οδήγησαν στο θάνατο 353.000 αθώους Έλληνες του Πόντου.

Το 1914 μέχρι 1923 το Ελλαδικό κράτος, η διεθνή κοινότητα στην πλειοψηφία τους, εγκατέλειψαν τους Έλληνες του Πόντου, της Σμύρνης, τους Μικρασιάτες, τους Αρμένιους, τους Ασσύριους και άφησαν τους Τούρκους να εκτελέσουν το αποτρόπαιο έγκλημά τους σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών. Σήμερα λοιπόν δεν είναι μόνο ημέρα ανάμνησης και μνημοσύνου, είναι ημέρα εθνικού πόνου και εθνικής μνήμης. Είναι επέτειος μνήμης, τιμής, και χρέος στους 353.000 αδικοχαμένους Πόντιους αδερφούς μας, που σφαγιάστηκαν και λεηλατήθηκαν, μαρτύρησαν, και ξεριζώθηκαν από την πατρίδα τους.

Έφυγαν παίρνοντας μαζί τους όχι μόνο τη νοσταλγία για τις αλησμόνητες χαμένες πατρίδες αλλά και τα τραγούδια, τους βυζαντινούς θρήνους για την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, φέρνουν τα ιερά και όσια, τα δισκοπότηρα, τα ευαγγέλια, τα οστά των τιμημένων αγίων ως μια νέα ανθρώπινη δημιουργική κιβωτό. Όσα δεν μπορούν να μεταφέρουν, τα κρύβουν στα άγια χώματα, αφήνοντάς τα στη φύλαξη της Παναγίας Σουμελά και μεταδίδουν το μυστικό από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά για να μπορούμε εμείς σήμερα να προσκυνάμε και να ζητάμε τη χάρη της. Οι πρόγονοί μας έχασαν τη ζωή τους στον αγώνα αυτό για να μην αλλοιωθεί η πίστη τους, να μη χαθεί η δική τους και με τη σειρά η δική μας εθνική ταυτότητα. Είναι σημαντικό λοιπόν μια τέτοια μέρα να μην ξεχνάμε, γιατί οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να αφανιστούν.

Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα μνημονεύουμε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ως ελάχιστο φόρο τιμής στους προγόνους μας, ενώνουμε τις φωνές μας έχοντας ως αίτημα τη διεθνοποίηση και αναγνώριση των τραγικών σελίδων της ελληνικής ιστορίας. Εδώ στον ιερό χώρο σήμερα, παρουσία μελών και φίλων του συλλόγου μας, επαναλαμβάνουμε την υπόσχεση 

ΔΕ ΘΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΓΙΚΟΤΕΡΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Αυτή η μέρα επιτάσσει σε όλους την εκπλήρωση ενός εθνικού χρέος, του χρέος μιας αποκατάστασης μιας ιστορικής αλήθειας και μαζί της διεθνής αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, δίπλα σε αυτή της Αρμενίας και του Ολοκαυτώματος των Εβραίων. Η τραγωδία των Ελλήνων του Πόντου που τιμούμε σήμερα συμπεριλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που απαιτούνται από τη διεθνή σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών να χαρακτηριστεί ως Γενοκτονία, γιατί η Γενοκτονία είναι ένα προμελετημένο έγκλημα, που σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το έγκλημα αυτό δεν παραγράφεται. Αναγνωρίζεται, δικαιώνεται, καταδικάζεται και τιμωρείται.

Κοινή υποχρέωση όλων μας είναι να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να κάνουμε τη μέρα αυτή, μέρα περισυλλογής και ευθύνης για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Στόχος μας είναι να ενώσουμε τις φωνές μας και να ζητήσουμε από τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει την ιστορία των Ελλήνων του Πόντου. Απαίτηση όλων μας είναι η αναγνώριση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού από τη διεθνή κοινότητα ως ηθική δικαίωση και τη θέσπιση νομοθετικού πλαισίου που να μην επιτρέπει στα κράτη την άρνηση των γενοκτονιών πράττοντας γενοκτονίες μνήμης.

Εμείς, η 3η και 4η γενιά των Ποντίων, τιμώντας τους 353.000 νεκρούς, αθώα θύματα της γενοκτονίας των ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, αγωνιζόμαστε συντονισμένα με κάθε θεμιτό μέσο για ΔΙΚΑΙΩΣΗ. Γιατί δε θέλουμε να ξαναζήσουμε νέες γενοκτονίες. Και υποσχόμαστε ότι θα προχωρήσουμε στο δρόμο που χάραξαν οι πρόγονοί μας με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία, στις αρχές και στις παραδόσεις τους. Πιστοί σύντροφοι σε αυτό τον αγώνα είναι οι ευχές και οι προσευχές των προγόνων μας και η ιστορία του λαού μας. Αιώνια η μνήμη τους.

 

Σοφία Ελευθεριάδου.

Κύριε Μιχαηλίδη, κύριε Δήμαρχε, κύριε Ταξίαρχε, κύριε Αντιπεριφερειάρχη, εκπρόσωποι ενώσεων και πολιτιστικών σωματείων, κυρίες και κύριοι θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας σήμερα εδώ.

Θα ήθελα να σας αναφέρω ότι με λένε Τραπεζούντα, Σούρμενα, Τρίπολη, Αργυρούπολη, Νικόπολη. Με λένε Αμάσεια, Κερασούντα, Αμισό, Οινόη….με έχουν σκοτώσει, με έχουν κρεμάσει, με έχουν βιάσει, με έχουν σύρει στις εξορίες για να με αφανίσουν αλλα είμαι ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ…και με λένε ΠΟΝΤΟ.

 

Σήμερα είναι ημέρα μνήμης…όχι μόνο γιατί ποτέ σαν κράτος δεν πίεσες ώστε να δικαιωθούν 353.000 ψυχές αλλά και γιατί τόσες χιλιάδες άνθρωποι ξεσπιτώθηκαν, έχασαν την ζωή τους, βασανίστηκαν και πέρασαν τα πάνδεινα.

Εμείς είμαστε οι άλλοι που δεν γενοκτονήθηκαν! Είμαστε τα παιδιά και τα εγγόνια αυτών που ήρθαν ρακένδυτοι το 1922 στην Ελλάδα μετά από 2000 χρόνια ιστορίας. Είμαστε αυτοί που ακούσαμε την κραυγή «θάλατα, θάλατα» που αναφώνησαν οι Μύριοι του Ξενοφώντα όταν αντίκρισαν την θάλασσα του Εύξεινου Πόντου.

Είμαστε αυτοί που όταν ήρθαν οι παππούδες μας από την πατρίδα τους, στην Ελλάδα, τους συμπεριφέρθηκαν σαν ξένους, πεταμένους.!

Εδώ και πλέον ένα αιώνα από την γενοκτονία των προγόνων μας από τους νεότουρκους και τον Κεμάλ Πασά, συνεχίζουμε να διεκδικούμε το δικαίωμα μας στην μνήμη. Τη Διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

353.000 αθώα θύματα, 353.000 αθώες ψυχές που χάθηκαν τόσο άδικα και απάνθρωπα, δεν μας επιτρέπουν να ξεχάσουμε.

Το υπέρτατο αυτό έγκλημα, η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, εν έτη 2022 παραμένει όχι απλά ατιμώρητο αλλά και μη αναγνωρίσημο από την Διεθνή κοινότητα. Η αναγνώριση είναι το ηθικό χρέος του σήμερα στους προγόνους μας, αλλά και ηθικό καθήκον για τις γενιές που έρχονται.

Πιστεύουμε στις δημοκρατικές αρχές και τη Δημοκρατία, και η Διεθνής κοινότητα θα πρέπει επιτέλους να αντιδράσει!!

Τίποτα δεν ξεχνιέται όσο εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μέχρι τελικής δικαίωσης. Θα συνεχίσουμε εμείς ότι πιο όμορφο μας άφησαν οι προγόνοι μας. Την παράδοση του πολιτισμού μας και εμέις σαν Τρίτη Γενιά θα την περάσουμε στις επόμενες.

Δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας προς την Αναγνώριση, Αυτό μας επιβάλλει η ιστορία μας, αυτό μας επιβάλλει ο πολιτισμός μας, αυτό μας επιβάλλουν 353.000 ψυχές που μας κοιτούν από ψηλά και απαιτούν δικαίωση.

Η μνήμη θα κερδίσει τη λήθη!! Δεν ξεχνώ – Πάντα τιμώ.

Πάντα θα υπάρχουν στην καρδιά μας όλα τα θύματα της Γενοκτονίας και η πατρίδα μας….κανένας δεν ξεχνιέται…τίποτα δεν θα ξεχαστεί...η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και η μνήμη ο στρατηγός μας.

Πόντος εν’ άστρον φωτεινόν…ΟΨΕ…ΣΗΜΕΡΟΝ…ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ!

Σας ευχαριστώ πολύ.

Πρόεδρος Συλλόγου Ποντίων Χίου Αναστάσιος Σαλπιγγίδης 

«Η Γη του Πόντου», Δημήτρης Ψαθάς, 1966

Οι παιδικές αναμνήσεις του Ψαθά μου θυμίζουν τις ιστορίες του παππού μου, του Γιώργου και του παππού μου, του Δημήτρη. Μπορούσαν κι αυτοί να διηγηθούν τα σοβαρά πράγματα με εύθυμο τρόπο.

Να κι ο Άη Γρηγόρης, η μεγαλόπρεπη μητροπολιτική μας εκκλησιά, όπου ο μητροπολίτης Χρύσανθος δεν αφήνει σχεδόν καμιά Κυριακή χωρίς να θυμηθεί στο κήρυγμά του τους θρυλικούς «μυρίους» του Ξενοφώντος που απ’ τα ψηλά βουνά της Τραπεζούντας αντικρύσαν το γαλάζιο πέλαγος και φώναξαν:

—Θάλαττα! Θάλαττα!

Εδώ στην Τραπεζούντα κατέβηκαν, κι εδώ σε τούτον τον γιαλό λούστηκαν, ύστερα από πολλές περιπλανήσεις, μάχες, δοκιμασίες —λέει ο δεσπότης—. Αιώνων ιστορία ελληνική έχει η πόλη τούτη, όλα το μαρτυρούν, αρχαίοι συγγραφείς, αρχαία τείχη και κάστρα, τάφοι αυτοκρατόρων, εκκλησιές, και προ πάντων ο λαός ο ριζωμένος στ’ άγια τούτα χώματα, που τα ποτίζει με δάκρυ και ιδρώτα και συνεχίζει από γενιά σε γενιά την προαιώνια ιστορία της Ελλάδας.

 

Κοιτάζω τον πατέρα μου, δακρύζει:

—Γιατί, πατέρα;

Σκύβει πολύ ο πατέρας μου για να με φτάσει:

—Σώπα παιδί μου, τα καλά παιδιά δεν μιλάνε στην εκκλησιά.

Κι ενώ σκουπίζει τα μάτια του με το μαντήλι:

—Άμα θα μεγαλώσεις, θα καταλάβεις.

Πολλά είν’ αυτά που δεν καταλαβαίνω ακόμα, κι όχι μονάχα έξω, αλλά και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, όπως εκείνα τα περίεργα κάδρα με τα παράξενα πρόσωπα που βρίσκονται κρεμασμένα γύρω τριγύρω στο σαλόνι μας —τα τόσο αγριωπά— άλλος με περικεφαλαία, άλλος με πιστόλες και μαχαίρες, άλλος με μακριά κυματιστά μαλλιά κι όλοι τους με μάτια φλογερά, με άφθονα γένια και μουστάκια, και μπορώ να διαβάζω χωρίς κόπο τα ονόματα που είναι γραμμένα από κάτω:

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, ΜΙΑΟΥΛΗΣ, ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ,

ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ, ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ κτλ.

Στην γιορτή του πατέρα μου, που έρχονται και Τούρκοι, φίλοι και πελάτες του, για να του πουν «χρόνια πολλά», κοιτάζουν και κείνοι με μεγάλη απορία όλα αυτά τα κάδρα και ρωτούν:

—Κυρ Γιάννη, γιάχο, τι είναι όλοι τούτοι;

—Συγγενείς μου είναι, Χασάν εφέντη.

—Μεγάλο συγγενολόι έχεις, κυρ Γιάννη.

—Ναι, όλους τους συγγενείς μου τους έχω εδώ. Μακρινούς και κοντινούς.

—Ασκ ολσούν (μπράβο), κυρ Γιάννη, καλός άνθρωπος είσαι για ν’ αγαπάς έτσι όλο σου το σόι!

Σε μένα, όμως, ο πατέρας μου κάποτε έδωσε άλλη εξήγηση:

—Αυτοί, παιδί μου, είναι εκείνοι που δώσαν στην Ελλάδα μας την λευτεριά.

—Και τι θα πει, πατέρα, λευτεριά;

Αναστέναξε εκείνος:

—Άμα θα μεγαλώσεις, θα τα μάθεις.

Όταν βρίσκεσαι σε μια ηλικία που σκύβει πολύ ο πατέρας σου για να σε φτάσει, δεν μπορείς, βέβαια, να νοιώσεις την σημασία της λέξης «λευτεριά». Τα χρόνια εκείνα, άλλωστε, παίζαμε με τα «τουρκοπούλια» κι όταν μας δέρνανε, τα δέρναμε, χωρίς κανένα φόβο. Αργότερα ήταν αλλιώς. Τότε, όμως, όλα ήσαν όμορφα, κι ο κόσμος γύρω μας ένας σωστός παράδεισος.

Ο Ψαθάς, σε μια ομιλία του εξέφρασε πολύ όμορφα αυτό που ζήσαμε κι εμείς από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας:

Ο Ελληνικός Πόντος διατηρεί όλη τη γνήσια όψη του έτσι όπως την είχε κάποτε στα μακρινά εκείνα ακρογιάλια και τα ψηλά ρασία, που ζούνε μέσα στη μνήμη μας και στην ψυχή μας. Δεν είμαστε αρρωστημένοι νοσταλγοί. Εφτιάξαμε τη νοσταλγία μας τραγούδι και χορό αλλά και ρίξαμε όλη τη δύναμη της ψυχής μας στη δράση και στο μόχθο. Στις πόλεις, στα χωριά, στη γη που οργώσαμε, στο εμπόριο, στις επιστήμες, στα γράμματα και στις τέχνες, ολούθε όπου δόθηκε ο καθένας μας, στέριωσε και αναδείχθηκε άξιος δουλευτής. Είμαστε οι πανάρχαιοι Έλληνες, που η φύτρα μας κρατά 25 αιώνες. Ένα από τα πιο ζωντανά στοιχεία του Ελληνισμού, που συνεχίζουμε με πίστη και ευλάβεια τις παραδόσεις μας, εδώ στη γη της μητέρας Ελλάδας, όπως και στη γη εκείνη του Πόντου που αφήσαμε.

Είμαι σίγουρη ότι η γιαγιά μου η Αναστασία και η γιαγιά μου η Αφροδίτη θα κουνούν το κεφάλι και θα χαμογελούν μαζί με τους παππούδες μου, γιατί βλέπουν ότι οι επόμενες γενιές δεν τους ξεχνούν και παλεύουν για την αναγνώριση της θυσίας των Ελλήνων του Πόντου και των Ελλήνων όλων των χαμένων πατρίδων.

Σοφία Τοπαλίδου-Αργυρουδη

Εκδηλώσεις Μνήμης 22/05/2022 

Σύλλογος Ποντίων Χίου - Σύλλογος Θρακών & Μακεδόνων < Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ > 

Share:

Read More

Το ματωμένο φεγγάρι σήμερα! Μια ολική έκλειψη..

Μια ολική έκλειψη συμβαίνει όταν ο Ήλιος, η Γη και η Σελήνη ευθυγραμμίζονται σχεδόν πλήρως (συζυγία), οπότε όλο το φεγγάρι περνάει μέσω της σκιάς της Γης. 

Το αποτέλεσμα είναι ότι η Σελήνη γίνεται σταδιακά πιο σκοτεινή και τελικά παίρνει συνήθως ένα κοκκινωπό χρώμα (μερικές φορές πολύ σκούρο ή σχεδόν μαύρο αν η γήινη ατμόσφαιρα είναι βεβαρημένη από σωματίδια π.χ. μετά από μια ισχυρή ηφαιστειακή έκρηξη).

Στη συγκεκριμένη περίπτωση η έκλειψη θα συμβεί περίπου μιάμιση μέρα προτού το φεγγάρι φτάσει στο περίγειο του, δηλαδή στο σημείο της τροχιά του που είναι το πιο κοντινό στον πλανήτη μας, σύμφωνα με το ΑΜΠΕ. Γι’ αυτό, το βράδυ της Κυριακής και στη διάρκεια της έκλειψης που θα ακολουθήσει, η Σελήνη, που θα απέχει περίπου 362.000 χιλιόμετρα, θα φαίνεται περίπου 12% μεγαλύτερη από ό,τι όταν βρίσκεται στο απόγειο της, δηλαδή στο πιο απομακρυσμένο σημείο της από τη Γη.

Η έκλειψη θα είναι ορατή από τη Βόρεια και Νότια Αμερική, καθώς επίσης, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, από διάφορα μέρη της Ευρώπης, της Αφρικής και της Ασίας. Στην Αθήνα θα υπάρξει μερική σεληνιακή έκλειψη που θα διαρκέσει περίπου μία ώρα και 45 λεπτά, ξεκινώντας γύρω στις 04:30 της 16ης Μαΐου, με κορύφωση περίπου στις 06:15 π.μ.

Δείτε την έκλειψη με τη NASA! Εάν η έκλειψη είναι ορατή στην περιοχή σας, σας ενθαρρύνουμε να βγείτε έξω και να παρατηρήσετε. Η NASA θα μεταδίδει ζωντανά την έκλειψη με ειδικούς να σχολιάζουν κάθε βήμα της διαδικασίας από τις 11 μ.μ. έως τις 12 π.μ. ET. 

Στην Ελλάδα θα είναι εν μέρει ορατή.

NASA Science Live: Παρακολουθήστε μια Ολική Έκλειψη Σελήνης

Η ανάλυση από το in.gr 

Share:

Read More

Άρωμα από ρίγανη! Ενα βιβλίο άρωμα

«Το Άρωμα από ρίγανη είναι ένα μυθιστόρημα μαγικού ρεαλισμού αλλά και ανελέητης σάτιρας. Μια πυκνή ιστορία, στην οποία ανάμεσα σε αλλόκοτες εξαφανίσεις, πτώματα που φτύνουν κουμπιά, φλόγες που γλείφουν σακιά με βότανα και αθώες υπάρξεις που μεταμορφώνονται σε σαρκοβόρα κτήνη ένας πατέρας και ο γιος του αγωνίζονται να συλλάβουν το νόημα της ζωής σ’ έναν κόσμο όπου αυτό διαφεύγει διαρκώς και το μόνο που απομένει τελικά είναι ένα απαλό, σχεδόν ανεπαίσθητο άρωμα από ρίγανη και ξερά σύκα».

Συνεχίζω τη αντιγραφή για να μπείτε στην υπόθεση του έργου, αν και μερικές παράγραφοι είναι δύσκολο έως απίθανο να περιγράψουν όσα -και με ποιο «μαγικό» τρόπο- διαδραματίζονται σε αυτό:

«Ο Θεόφιλος Αλετράς έχει πάθος με τα γράμματα. Όμως ο πατέρας του και η θεοσεβούμενη μητέρα του έχουν άλλα σχέδια, κι έτσι αναγκάζεται να αναλάβει στα δεκαπέντε του τη Μαντζουράνα, το οικογενειακό μαγαζί με τα βότανα. Μετά τον μυστηριώδη θάνατο του πατέρα του, στη ζωή του εισβάλλει η πληθωρική Πανωραία, την οποία και παντρεύεται. 

Η τελευταία επιβιώνει από την εχθρότητα της πεθεράς της, αλλά την αγάπη της στον Θεόφιλο σταδιακά υποκαθιστά μια μανιώδης στροφή στη θρησκεία. Υπό την επήρειά της η Πανωραία, και με τη σιωπηλή συναίνεση του άντρα της, αρχίζει να συμπεριφέρεται παράξενα. Παράλληλα ο Θεόφιλος αφοσιώνεται στον μεγάλο του γιο Αδάμ. 

Τον ωθεί να μορφωθεί, κατά το στερεότυπο των γονέων που θέλουν για τα παιδιά τους ό,τι στέρησε η ζωή από τους ίδιους. Ώσπου μια μέρα ο Αδάμ καλείται να μεταβεί στο εμπόλεμο Αφγανιστάν…».

Τα παραπάνω συντελούν σε μια στέρεα πλοκή… Κι όμως η γραφή του βιβλίου είναι συνάμα και «τρελή» και «φευγάτη». Το φανταστικό κάνει «έρωτα» με το μεταφυσικό και το γήινο σε ένα απολύτως πιστευτό, παρότι απίστευτο, ξετύλιγμα. Μόνο αν το διαβάσετε θα καταλάβετε τι εννοώ. Ο Σπύρος Μπούσιας διευθύνει μαστόρικα τους ήρωές του και τις «αλλόκοτες» συμπεριφορές τους, εντάσσοντας τον αναγνώστη «αρμονικά» στν πολύπλοκα παράλογα λογικό κόσμο τους. Και δε μένει μόνο σε αυτό το επίπεδο αλλά περνάει και μηνύματα μέσα από έντεχνους παραλληρισμούς. 

Η «σάτιρά» του δε μένει στον σαρκασμό, παίρνει θέση. Το μυθιστόρημα κυλάει άμεσα, σαν νερό πηγής. Στο τέλος του, με το συγκινητικό φινάλε του, νιώθεις σαν να έχεις ξεδιψάσει η ψυχή σου.

Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλους, αλλά είναι κάποια βιβλία που με «ξενίζουν» στις πρώτες σελίδες τους. Σε σημείο μάλιστα να αναρωτιέμαι, αν αξίζει να το πάω μέχρι τέλους, μιας και ο χρόνος όσο περνούν τα χρόνια γίνεται ολοένα και πολυτιμότερος. Δίνοντας όμως τράτο για λίγο, δυο-τρεις σελίδες ακόμα, καταντάς να μην το αποχωριστείς και «ξεκλέβεις» χρόνο από ένα σωρό υποχρεώσεις για να το διαβάσεις ολόκληρο μονομιάς ή άντε το πολύ σε δυο-τρεις δόσεις.

Αυτό ακριβώς μου συνέβη με το «Άρωμα από ρίγανη» του Σπύρου Μπούσια. Πέρασα τόσο όμορφα διαβάζοντάς το, αλλά δεν λυπήθηκα που… τέλειωσε, καθώς το άρωμά του μέσα μου παραμένει, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους πρωταγωνιστές του μυθιστορήματός του.

Εδω η ποιο μικρή τιμή της αγοράς!

Share:

Read More

Μπορείς να μείνεις στον καναπέ σου με τις χουχουλιάρικες πιτζάμες σου!

Το καλοκαίρι ισοδυναμεί με ήλιο και ζέστη κι ο χειμώνας με χιόνι και κρύο. Όλοι το ξέρουν αυτό.

Επειδή, όμως, εμείς είμαστε στην Ελλάδα και χιόνια δε βλέπουμε συχνά, θα το αλλάξουμε λίγο. 

Το καλοκαίρι ισοδυναμεί με ήλιο και ζέστη κι ο χειμώνας με βροχή και κρύο. Καλύτερα τώρα... 

Εντάξει, το ξέρω, οι περισσότεροι προτιμούν το καλοκαίρι, αλλά κι η βροχή, έχει κι αυτή τη χάρη της. 

Δε λέω να ρίχνει καρεκλοπόδαρα και να μην μπορείς να κάνεις ρούπι απ’ το σπίτι ή να έχεις χίλιες εξωτερικές δουλειές να κάνεις και να μην μπορείς επειδή έχουν ανοίξει οι ουρανοί. 

Εγώ μιλάω για την άλλη βροχή. Τη βροχούλα. Αυτή που πέφτει διακριτικά χωρίς να σε κάνει μούσκεμα μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα.

 Όταν ψιχαλίζει είναι η καλύτερη στιγμή να μείνεις μέσα, με μουσική, βιβλία και καλή παρέα. Δε χρειάζεται να βρεις μια έξυπνη δικαιολογία για να αποφύγεις το ποτό του Σαββατόβραδου. Βρέχει κι αυτό αρκεί. Μπορείς να μείνεις στον καναπέ σου, με τις χουχουλιάρικες πιτζάμες σου κι αντί για ποτό να πίνεις καυτή σοκολάτα. Βάζεις τη μουσική που σου αρέσει –δεν είσαι υποχρεωμένος να ακούς την κάθε «τελευταία επιτυχία» που παίζει έξω στα μαγαζιά– και δημιουργείς την ιδανική ατμόσφαιρα για αγκαλιές και συζητήσεις.

Όταν βρέχει κι είσαι κλεισμένος στο σπίτι, συνειδητοποιείς πόσες σκέψεις μπορείς να χωρέσεις μέσα σε λίγες μόνο ώρες. Είναι η καλύτερη στιγμή για εσωτερικές αναζητήσεις κι ατελείωτες ώρες διαλόγου με τον πιο σκληρό κριτή: τον εαυτό σου. Μπροστά από ένα αναμμένο τζάκι βρίσκεις την ευκαιρία να ξεκινήσεις την αξιολόγησή σου.

 Πόσα από αυτά που έκανες τα μετάνιωσες, πόσα από αυτά που δεν έκανες τα μετάνιωσες. Δεν ξέρω ποιο είναι το χειρότερο… Ποιοι άξιζαν μια δεύτερη ευκαιρία, ποιοι άξιζαν ένα παραπάνω «σ’ αγαπώ», ποιους έπρεπε να διώξεις μια ώρα αρχύτερα. Είναι η στιγμή της αλήθειας και φταίει η βροχή γι’ αυτό. Γιατί η βροχή, όπως και να το κάνεις, φτιάχνει μια ατμόσφαιρα, δημιουργεί μια επιθυμία για κάθαρση. Το νερό που πέφτει μπορεί, εκτός απ’ την ταράτσα σου, να ξεπλύνει και το μέσα σου.

 Όλες αυτές οι αλήθειες βγαίνουν πιο εύκολα όταν έξω βρέχει κι εσύ βρίσκεσαι μπροστά απ’ τη φωτιά, με την αγαπημένη σου μουσική να παίζει από πίσω και με μόνη συντροφιά τον εαυτό σου. Άντε, άμα είσαι απ’ τους τυχερούς, θα έχεις αγκαλιά και τον τετράποδο φίλο σου, να σου δίνει φιλιά και να ακούει υπομονετικά τις εξομολογήσεις σου. Όλα αυτά δε θα μπορούσες να τα πεις με κάποιον άλλο μπροστά. 

Τις μεγάλες αλήθειες τις παραδεχόμαστε πιο εύκολα στη μοναξιά, παρά παρέα με τους κολλητούς ή τα αδέρφια. 

Η βροχή προσφέρει την απομόνωση που ίσως να φοβόμασταν να διεκδικήσουμε από μόνοι μας. Κι άμα τελειώσει όλος αυτός ο εσωτερικός διάλογος και έξω ακόμα βρέχει, τότε μη σκας. Υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνεις ακόμα μέσα στο σπίτι.

Πιο διασκεδαστικά αυτή τη φορά και με λιγότερο απαιτούμενο ψυχικό μόχθο. Βρέχει; Ευκαιρία να διαβάσεις το βιβλίο που έχεις αγοράσει εδώ και καιρό κι όλο το αφήνεις στην άκρη. Ευκαιρία να ξεκινήσεις μία από αυτές τις σειρές για τις οποίες μιλάνε όλοι εδώ και τόσους μήνες. Είναι η κατάλληλη στιγμή για «κάψιμο».

 Τέλος, μπορείς να θέσεις σε εφαρμογή τις μαγειρικές σου ικανότητες και να ετοιμάσεις το αγαπημένο σου φαγητό ή να δοκιμάσεις μια καινούρια συνταγή που σου τράβηξε το ενδιαφέρον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερο εκτιμάμε τη βροχή. Όταν ήμασταν πιτσιρίκια, μας χάλαγε τα σχέδια. Βλέπεις, όταν βρέχει δεν μπορείς να βγεις έξω στο διάλειμμα για να συνεχίσεις το κρυφτό-κυνηγητό και στην ώρα της γυμναστικής κάθεσαι μέσα κι ο γυμναστής σάς κάνει κοιλιακούς αντί για ποδόσφαιρο και βόλεϊ. 

Μεγαλώνοντας, όμως, έχουμε ανάγκη από στιγμές απομόνωσης κι οι βροχερές μέρες προσφέρουν απλόχερα αυτή τη δυνατότητα. Είναι οι καλύτερες ευκαιρίες για περισυλλογή. Για να εξελιχθείς χρειάζεται και το νεράκι. Ξέρεις κανένα λουλούδι που να άνθισε χωρίς βροχή;

Share:

Read More

Απόψε γίνονται θαύματα....Απόψε αλλάζουνε ζωές

 ... Μεγάλη Πέμπτη βράδυ...

Απόψε γίνονται θαύματα....Απόψε αλλάζουνε ζωές.... 

..Απόψε ένας ληστής γίνεται Άγιος... ληστεύει με ένα "μνήσθητί μου" τον Παράδεισο.

...Απόψε ενας "άγιος" προδίδει και αυτοκτονεί... Πηγαίνει και κρεμιέται...κι ας ήταν τρία χρόνια μαζί με τον Χριστό, κι ας είδε θαύματα  δίπλα του να συμβαίνουν.

...Απόψε ένας άλλος μαθητής ντροπιάζεται από ένα μικρό παιδί... "σε ξέρω εσένα"... μόνο αυτό του είπε κι αυτός άντρας μεγάλος, κρύβεται... Φοβάται... Κι αρνείται τον Θεό του... Και ακούει τον πετεινό... Και κλαίει... κλαίει για την άρνησή του.... Και αλλάζει... Μετανοεί.... Και είναι αυτός που πάνω του μια ολόκληρη Εκκλησία οικοδομείται.

...Απόψε μια Μάνα στέκεται δίπλα στον Σταυρό... Βουβά... Σιωπηλά... Και την καρδιά της την σκίζει "δίκοπο μαχαίρι"... Τώρα καταλαβαίνει...

... Απόψε ένας Θεός σταυρώνεται... Και από τον Σταύρο του επάνω συγχωρεί.... Συγχωρεί όλους όσους τον Σταυρώνουν.

... Μεγάλη Πέμπτη βράδυ..

Απόψε γίνονται θαύματα.... Απόψε αλλάζουμε ζωές!!!

Νίκος Κώσταλος.

Κώστας Κάβουρας φωτογραφία. 

Share:

Read More

Στις αυλές του Αιγαίου και της Μεσογείου!

Μία μοναδική συναυλία με ήχους και μελωδίες από τις αυλές του Αιγαίου και της Μεσογείου θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν όσοι βρεθούν το Σάββατο 16 Απριλίου στις 20:00 στο Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου.

Το Μουσικό Εργαστήρι Νέων του Θεολόγου Μιχελλή, δίνει για μία ακόμη φορά τα διαπιστευτήριά του, αποδεικνύοντας ότι το νησί μας διαθέτει μία εξαίρετη νέα γενιά μουσικών που επενδύουν διαρκώς στη μόρφωση, την πρόοδο αλλά και στη διάσωση της μουσικής κληρονομιάς της Χίου κι εν γένει της ανατολικής Μεσογείου. 

Η πρόβες έχουν ξεκινήσει!!

Η πρώτη μεγάλη συναυλία του 2022 έρχεται στις 16 Απριλίου από το Μουσικό Εργαστήρι Νέων του Θεολόγου Μιχελλή

Με εκλεκτούς καλεσμένους την ερμηνεύτρια Μαρία Αναματερού αλλά και τον δεξιοτέχνη του κλαρίνου Σάκη Πιπίδη, το Μουσικό Εργαστήρι επιφυλάσσει ένα ξεχωριστό μουσικό ταξίδι που θα μας ταξιδέψει στο Αιγαίο αλλά και σε ιστορικά μέρη της Μεσογείου.

                                                                Politischios.gr - Τρέιλερ

Η έκπληξη της βραδιάς έρχεται στο κομμάτι της έρευνας και της παρουσίασης αφού το συγκεκριμένο κομμάτι το έχει αναλάβει ο εθνομουσικολόγος Λάμπρος Λιάβας.

Η είσοδος στην εκδήλωση είναι με εθελοντική συνεισφορά!

Έτσι να σας προετοιμάσουμε!!

Χορηγός Επικοινωνίας της εκδήλωσης είναι ο «Πολίτης» και το Politischios.gr.

Share:

Read More

Αναβατος--Χίος--φωτογραφιες

Ο Ανάβατος , απολαύστε!! Ο Ανάβατος είναι ένας σχεδόν εγκαταλελειμμένος μεσαιωνικός οικισμός της κεντρικής Χίου.Βρίσκεται στην κορυφή ενός απόκρημνου λόφου 450 μέτρων, γεγονός που του προσέδωσε το προσωνύμιο «Μυστράς του Αιγαίου». 

                                        

Share:

Read More