Ταξίδι στο Χρόνο!!! ~ katarraktisvillage

Ταξίδι στο Χρόνο!!!


 
Οινούσσες, 1912-1928. Διακρίνονται το λιμάνι και μέρος του οικισμού.

  Και πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για οτιδήποτε αφορά τη δραστηριότητα αυτού του νησιού, καλό θα ήταν να κάνουμε πρώτα μια μικρή ιστορική αναδρομή στον τόπο τούτο, που η φυσική ομορφιά του αποτελεί για πολλούς αναχωρητές του καλοκαιριού ένα πραγματικό ησυχαστήριο, μακριά από το άγχος και το βουητό της πόλης.
     Οι Οινούσσες λοιπόν είναι ένα σύμπλεγμα εννέα μικρών νησιών και νησίδων και συγκεκριμένα των: Οινούσσα ή Αιγνούσα ή Εγνούσα, Παναγιά, Βάτος, Γαϊδουρονήσι, Ποντικόνησο, Αρχοντόνησο, Ποντικούδικο, Λαιμούδικο και Πρασονήσια. Κατοικήσιμη είναι μόνο η Αιγνούσα, που στην τελευταία απογραφή ο πληθυσμός της αριθμεί πάνω από χίλιους κατοίκους, ωστόσο οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού δεν ξεπερνούν κατά τη χειμερινή περίοδο τους πεντακόσιους.
     Στην αρχαιότητα το νησί φημιζόταν για το καλό κρασί του και, για το λόγο αυτό, πολλοί πιστεύουν ότι η ονομασία του προέρχεται από τη ρίζα της λέξης οίνος. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι η ονομασία αυτή προέρχεται από το αρχαίο όνομα του φυτού λυγαριάς «άγνος», που υπάρχει παντού στο νησί και για το λόγο αυτό ονομάζεται επίσης και Εγνούσα.

Άποψη του βορείου τμήματος των Οινουσσών το 1928. Στο βάθος οι αναβαθμοί για καλλιέργειες, που ξεκίνησαν εκείνη την περίοδο, από τους Μικρασιάτες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στο νησί.

    Λόγος για το νησί γίνεται  ήδη κατά τον 6ο αι. π.Χ. από τον Εκαταίο και αργότερα από τον Θουκυδίδη. Ο Ηρόδοτος με τη σειρά του μας εξιστορεί, πως, όταν καταστράφηκε η πόλη της Φώκαιας από τους Πέρσες, οι Φωκαείς  παρακάλεσαν τους Χίους να εγκατασταθούν εκεί. Όμως οι Χίοι, επωφελούμενοι από τα εμπορικά προνόμια της περιοχής, αρνήθηκαν να διαπραγματευτούν την


πώληση του νησιού. Αν και δεν έχουν πραγματοποιηθεί οργανωμένες και συστηματικές ανασκαφές στο νησί, παρόλα αυτά έχουν κατά καιρούς βρεθεί σποραδικά αρχαία τμήματα που μαρτυρούν την μακροχρόνια ιστορία αυτού του τόπου (οικιστικά λείψανα, ψηφιδωτά κλπ)https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%82 - cite_note-1.
    Η Αιγνούσα, λοιπόν, είναι γνωστή σε όλους ως νησί της ναυτοσύνης. Γιατί όμως; Ας αναφερθούμε στην πιο πρόσφατη ιστορία του τόπου. Το νησί άρχισε να κατοικείται ξανά στις αρχές του 18ου αιώνα από Χιώτες της περιοχής των Καρδαμύλων, με κύρια απασχόλησή τους τη βοσκή των προβάτων και την καλλιέργεια των αμπελιών. Όμως, μετά την καταστροφή της Χίου το 1822 και τη μαζική σφαγή των κατοίκων της, το νησί άρχισε και πάλι να ερημώνει. Η επιστροφή τους γίνεται το 1829, μόνο που τώρα το ενδιαφέρον τους στρέφεται προς τη θάλασσα. Φέρνοντας μαζί τους πολύτιμη εμπειρία και γνώση από άλλους ναυτικούς της Σύρου, της Τήνου και της Άνδρου, νησιά στα οποία είχαν καταφύγει όλα αυτά τα χρόνια της αναγκαστικής τους «εξορίας», αποφασίζουν να μετατρέψουν το νησί από βοσκότοπο σε ναυτικό τόπο. Το 1849 ναυπηγούν δικά τους πλοία για πρώτη φορά στο Πλωμάρι της Λέσβου, ενώ πάνω από είκοσι οικογένειες καραβοκύριδων ασχολούνται σοβαρά με το θαλάσσιο εμπόριο, κατακτώντας, επάξια, ποσοστό 15% από τη χιώτικη ναυτιλία.
Από την εκδρομή του Καταρράκτη στις Οινούσσες!!!
    Απρόσμενος παράγοντας, που ωθεί στην παραπέρα ανάπτυξη της αιγνουσιώτικης ναυτιλίας, είναι ο Κριμαϊκός Πόλεμος, τα έτη 1853-56, καθώς αιγνουσιώτικα είναι τα πλοία που μεταφέρουν τον τουρκικό στρατό από τη Σμύρνη στα Δαρδανέλια. Με αρκετή δουλειά και με τόλμη οι νέοι κάτοικοι του νησιού, ναυτικοί πια στο επάγγελμα και, αφότου έχουν αποκομίσει πολλά κέρδη από τον αναφερόμενο πόλεμο, επενδύουν στην αγορά μεγαλύτερων πλοίων , αρχές της δεκαετίας του 1860, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για το εμπόριο σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.
    Το εμπόριο πάει καλά και έτσι οι Αιγνουσιώτες, στις αρχές του επόμενου αιώνα, αποδεικνύονται, πέρα από καλοί ναυτικοί, και πολύ καλοί επιχειρηματίες. Με το επιχειρηματικό τους πνεύμα επενδύουν στην αγορά ατμόπλοιων, αφήνοντας πίσω τους τα μέχρι πρότινος ιστιοφόρα πλοία και  ιδρύοντας μεταξύ τους κοινοπραξίες. Αποτέλεσμα αυτού, να γράψουν με τον τρόπο τους, με αργά αλλά σταθερά βήματα, τις πρώτες σελίδες της σύγχρονης ναυτικής ιστορίας.
    Ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος αποτελεί δυστυχώς όλεθρο για την  υπάρχουσα ναυτική δύναμη. Ήδη την εποχή εκείνη η Αιγνούσα αριθμεί 10 βαπόρια χωρητικότητας 3.500-4.500 τόνων. Όμως η υπάρχουσα κατάσταση υποχρεώνει τους πλοιοκτήτες να τα πουλήσουν, έστω και με χαμηλό κόστος, λόγω της μεγάλης κρίσης. Το γεγονός όμως αυτό δεν τους στερεί την αγάπη τους για τη θάλασσα και η επιθυμία τους να συνεχίσουν να ασχολούνται επιχειρηματικά με αυτή, τους οδηγεί μετά το τέλος του πολέμου και, αφότου ανακτούν τις δυνάμεις τους (από το 1923 και έπειτα), στην αγορά μεταχειρισμένων  πλοίων από το Λονδίνο, τα οποία με τις απαραίτητες επισκευές τα μετατρέπουν σε καινούρια.
    Κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου τα πλοία των Αιγνουσιωτών πλοιοκτητών, αν και πολλά, είναι πια παλιά. Τα περισσότερα από αυτά βυθίζονται στη μέση του Ατλαντικού, ενώ συμμετέχουν σε συμμαχικές νηοπομπές. Αποτέλεσμα αυτού, η αιγνουσσιώτικη ναυτιλία να αιμοραγεί σημαντικά με το πέρας του πολέμου. Όταν όμως η Ελληνική Κυβέρνηση, κατόπιν διαπραγματεύσεων με την Αμερική, απορροφά στο δυναμικό της εκατό πλοία τύπου «Λίμπερτι», ως αντάλλαγμα των όσων χάθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, παραδίδει στους Αιγνουσιώτες εφοπλιστές δεκατέσσερα από αυτά. Έστω και με αυτά τα λίγα (ενώ είχαν χάσει πολλά περισσότερα στον πόλεμο), καταφέρνουν να σταθούν και πάλι στα πόδια τους με σωστά επιχειρηματικά βήματα. Έτσι λοιπόν, τη δεκαετία του 1960 ο στόλος της Αιγνούσας αριθμεί εκατόν πενήντα πλοία, αριθμός αδιανόητος για ένα μικρό νησί όπως αυτό. Και όμως, η Αιγνούσα τίθεται πρώτη στη λίστα του παγκόσμιου ναυτικού χάρτη και το όνομά της γίνεται γνωστό ανά την υφήλιο.
    Η σημερινή κρίση έχει αγγίξει, όπως είναι αναμενόμενο και  τους αιγνουσιώτες εφοπλιστές, οι οποίοι, μη έχοντας άλλη διέξοδο, έχουν μειώσει κατά πολύ τον αριθμό του στόλου τους. Άλλοι πάλι, απόγονοι των παλαιών εφοπλιστικών οικογενειών, έχουν στρέψει αλλού το επαγγελματικό τους ενδιαφέρον, εγκαταλείποντας την ενασχόλησή τους με τη θάλασσα. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη και σήμερα αρκετές οικογένειες, που συνεχίζουν τη αιγνουσιώτικη ναυτική παράδοση, διατηρώντας τη ως ένα σημαντικό κομμάτι στην παγκόσμια ναυτική κυριαρχία.









Share:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ

> Ελπίζουμε να βασιστούμε σε πιστούς αναγνώστες και όχι σε ακανόνιστες διαφημίσεις. Ευχαριστώ!

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Blog Archive

Recent Posts